Może dziwić, że duża część chrześcijaństwa pochodzi z Indii. Rzeczywiście, na przestrzeni wieków liczni historycy i mędrcy zwracali uwagę, że hinduizm ma nie tylko dominujący wpływ na chrześcijaństwo, ale że wiele chrześcijańskich obrzędów można bezpośrednio zapożyczyć w hinduskich (wedyjskich) Indiach.
Porównanie Chrystusa i chrześcijańskich świętych do nauk hinduskich
Francuski historyk Alain Danielou zauważył już w 1950 r., Że „ogromna liczba wydarzeń, które otaczają narodziny Chrystusa - jak jest to związane z Ewangeliami - dziwnie przypominała nam legendy Buddy i Kryszny”. Danielou podaje jako przykład strukturę Kościoła chrześcijańskiego, który przypomina buddyjską Chaityę; rygorystyczny ascetyzm niektórych wczesnych sekt chrześcijańskich, który przypomina jednej z ascezy świętych Jainów i buddystów; cześć relikwii, użycie wody święconej, która jest praktyką indyjską, i słowo „Amen”, które pochodzi od hinduskiego (sanskrytu) „OM”.
Inny historyk, belgijski Konraad Elst, zauważa także, że „wielu wczesnych chrześcijańskich świętych, takich jak Hipolit z Rzymu, posiadało dogłębną znajomość braminizmu”. Elst cytuje nawet słynnego świętego Augustyna, który napisał: „Nigdy nie przestajemy patrzeć w kierunku Indii, gdzie wiele rzeczy jest wzbudzanych naszym podziwem”.
Niestety, zauważa amerykański Indianin David Frawley, „od drugiego wieku chrześcijańscy przywódcy postanowili oderwać się od wpływów hinduskich i pokazać, że chrześcijaństwo zaczęło się dopiero od narodzin Chrystusa”. Stąd wielu późniejszych świętych zaczęło nazywać Braminów „heretykami”, a święty Grzegorz wyznaczył przyszły trend, publicznie niszcząc „pogańskich” bożków Hindusów.
Wielcy indyjscy mędrcy, tacy jak Sri Aurobindo i Sri Sri Ravi Shankar, założyciel Art of Living, często zauważali, że historie opowiadające o tym, jak Jezus przybył do Indii, aby zostać inicjowanym, są prawdopodobnie prawdziwe. Sri Sri Ravi Shankar zauważa na przykład, że Jezus czasami nosił pomarańczową szatę, hinduski symbol wyrzeczenia się świata, co nie było zwykłą praktyką w judaizmie. „W ten sam sposób - kontynuuje - uwielbienie Dziewicy Maryi w katolicyzmie jest prawdopodobnie zapożyczone z hinduskiego kultu Devi”. Również dzwony, których nie można dziś znaleźć w synagogach, która jest zachowaną formą judaizmu, są używane w kościele i wszyscy znamy ich znaczenie w buddyzmie i hinduizmie od tysięcy lat, nawet do dnia dzisiejszego.
Istnieje wiele innych podobieństw między hinduizmem a chrześcijaństwem, w tym stosowanie kadzideł, świętego chleba (prasadam), różnych ołtarzy wokół kościołów (które przypominają różnorodne bóstwa w ich niszach w świątyniach hinduistycznych), odmawianie modlitw na różańcu (wedyjska japamala), chrześcijańska Trójca (starożytna wedyjska trójca Brahmy, Wisznu i Śiwy odpowiednio jako stwórca, opiekun i niszczyciel, a także Pan Kryszna jako Najwyższy Pan, wszechprzenikający Brahman jako święty duch i Paramatma jako ekspansja lub syn Pański), procesje chrześcijańskie i użycie znaku krzyża (anganyasa) i wielu innych.
Wpływ hinduizmu na matematykę i astronomię w Europie
W rzeczywistości przenikające wpływy hinduizmu zdają się wychodzić znacznie wcześniej niż chrześcijaństwo. Amerykański matematyk A. Seindenberg pokazał na przykład, że Shulbasutras, starożytna wedyjska nauka matematyki, stanowi źródło matematyki w antycznym świecie Babilonu dla Grecji: „Równania arytmetyczne Shulbasutras zostały wykorzystane w obserwacja trójkąta przez Babilończyków, a także wzniesienie egipskich piramid, w szczególności ołtarz pogrzebowy w formie piramidy znanej w świecie wedyjskim jako sasana-cit.
Również w astronomii „Indus” (z doliny Indusu) pozostawił uniwersalne dziedzictwo, określając na przykład daty przesilenia, jak zauważył francuski astronom Jean Sylvain Bailly z XVIII wieku: „Ruch gwiazd która została obliczona przez Hindusów 4500 lat temu, nie różni się nawet o minutę od tabel, których używamy dzisiaj. ” I podsumowuje: „Hinduskie systemy astronomiczne są znacznie starsze niż egipskie - nawet Żydzi czerpią z wiedzy Hindusów”.
Hinduski wpływ na starożytną Grecję
Nie ma też wątpliwości, że Grecy mocno pożyczyli od „Indusu”. Danielou zauważa, że grecki kult Dionizosa, który później stał się Bachusem wraz z Rzymianami, jest gałęzią sziwizmu: „Grecy mówili o Indiach jako świętym terytorium Dionizosa, a nawet historycy Aleksandra Wielkiego utożsamiali Indian Śiwę z Dionizosem i wspominali daty i legendy Puran. ” Francuski filozof i dziennikarz Le Monde, Jean-Paul Droit, niedawno napisał w swojej książce „The Forgetfulness of India”, że „Grecy kochali tyle indyjskiej filozofii, że Demetrios Galianos nawet przetłumaczył Bhagavad-gitę”.
Wielu zachodnich i chrześcijańskich historyków próbowało zniweczyć wpływ Indii na chrześcijan i starożytną Grecję, mówiąc, że to Zachód poprzez inwazję aryjską, a później atak Aleksandra Wielkiego z Indii, który wpłynął na indyjską astronomię, matematykę, architekturę, filozofię i nie odwrotnie. Ale nowe odkrycia archeologiczne i językowe dowiodły, że nigdy nie doszło do inwazji aryjskiej i że istnieje kontynuacja starożytnej cywilizacji wedyjskiej kultury Saraswati.
Na przykład Wedy, które stanowią duszę współczesnego hinduizmu, nie zostały skomponowane w 1500 roku pne, jak arbitralnie postanowił Max Muller, ale mogą wrócić do 7000 lat przed Chrystusem, dając hinduizmowi dużo czasu na wpływanie na chrześcijaństwo i starsze cywilizacje które poprzedzały chrześcijaństwo.
Dlatego powinniśmy zdawać sobie sprawę z bliskich związków między chrześcijaństwem i hinduizmem (starożytna kultura wedyjska), które łączą ich w święte bractwo. Sumienni chrześcijańscy i zachodni uczeni mogą zrozumieć, jak podstawowa kultura ludzkości jest wedyjska, poprzez odpowiednie badania.
Więcej informacji na stronie Stephena Knappa.
