Pojęcie wszechmocy opiera się na dwóch podstawowych ideach Boga: że Bóg jest doskonały i że Bóg jest moralnie dobry. Dlatego Bóg musi posiadać doskonałą dobroć. Bycie doskonale dobrym musi pociągać za sobą bycie dobrym pod każdym względem i wobec wszystkich innych istot, ale pozostają pytania. Po pierwsze, jaka jest treść tej dobroci, a po drugie, jaki jest związek między tą dobrocią a Bogiem?
Jeśli chodzi o treść tej moralnej dobroci, filozofowie i teologowie są dość nieporozumieni. Niektórzy twierdzili, że podstawową zasadą tej dobroci moralnej jest miłość, inni argumentowali, że jest to sprawiedliwość i tak dalej. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że to, co dana osoba uważa za treść i ekspresję doskonałej dobroci moralnej Boga, jest wysoce, jeśli nie całkowicie, zależne od pozycji teologicznej i tradycji, o którą się kłóci.
Koncentracja religijna
Niektóre tradycje religijne koncentrują się na miłości Boga, niektóre koncentrują się na Bożej sprawiedliwości, niektóre koncentrują się na Bożym miłosierdziu i tak dalej. Nie ma oczywistego i koniecznego powodu, aby preferować jedno z nich; każda jest tak spójna i konsekwentna jak inna i żadna z nich nie opiera się na empirycznych obserwacjach Boga, które pozwoliłyby jej domagać się pierwszeństwa epistemologicznego.
Dosłowne czytanie słowa
Inne zrozumienie pojęcia wszechmocy skupia się na bardziej dosłownym czytaniu tego słowa: doskonałym i całkowitym pragnieniu dobroci. Zgodnie z tym wyjaśnieniem wszechmocy, Bóg zawsze pragnie tego, co dobre, ale to wcale nie musi oznaczać, że Bóg rzeczywiście próbuje urzeczywistnić dobro. Takie rozumienie wszechmocy jest często wykorzystywane do odparcia argumentów, że zło jest niezgodne z Bogiem, który jest wszechmogący, wszechwiedzący i wszechmocny; nie jest jednak jasne, w jaki sposób i dlaczego Bóg, który pragnie dobra, nie działałby również w celu urzeczywistnienia dobra. Trudno też zrozumieć, w jaki sposób możemy nazwać Boga moralnie dobrym, gdy Bóg pragnie dobra i jest w stanie osiągnąć dobro, ale nie próbuje zadać sobie trudu.
Jeśli chodzi o pytanie, jaki rodzaj relacji istnieje między Bogiem a dobrocią moralną, większość dyskusji dotyczy tego, czy dobroć jest istotną cechą Boga. Wielu teologów i filozofów twierdziło, że Bóg jest w gruncie rzeczy dobry, co oznacza, że nie jest możliwe, aby Bóg uczynił zło lub spowodował zło wszystko, co Bóg chce i wszystko, co Bóg czyni, jest z konieczności dobre.
Czy Bóg jest zdolny do zła?
Niektórzy argumentowali przeciwnie do powyższego, że chociaż Bóg jest dobry, Bóg wciąż jest zdolny do czynienia zła. Ten argument stara się zachować szersze rozumienie wszechmocy Boga; co ważniejsze jednak czyni pochwałę Boga czynieniem zła bardziej godną pochwały, ponieważ porażka ta wynika z wyboru moralnego. Jeśli Bóg nie czyni zła, ponieważ Bóg nie jest zdolny do czynienia zła, nie wydaje się, by zasługiwało na pochwały lub aprobatę.
Kolejna i być może ważniejsza debata na temat związku między dobrem moralnym a Bogiem dotyczy tego, czy dobro moralne jest niezależne od Boga lub od niego zależne. Jeśli dobroć moralna jest niezależna od Boga, wówczas Bóg nie określa moralnych standardów postępowania; raczej Bóg po prostu nauczył się, czym one są, a następnie przekazuje je nam.
Przypuszczalnie doskonałość Boga uniemożliwia mu błędne zrozumienie, jakie powinny być te standardy, dlatego zawsze powinniśmy wierzyć w to, co Bóg nas o nich informuje. Niemniej ich niezależność stanowi dziwną zmianę w naszym rozumieniu natury Boga. Jeśli dobro moralne istnieje niezależnie od Boga, to skąd one pochodzą? Czy są na przykład współwieczni z Bogiem?
Czy dobro moralne zależy od Boga?
W przeciwieństwie do tego, niektórzy filozofowie i teologowie argumentowali, że dobroć moralna jest całkowicie zależna od Boga. Zatem jeśli coś jest dobre, jest dobre tylko dzięki Bogu poza Bogiem, standardy moralne po prostu nie istnieją. Jak to się stało, samo w sobie jest kwestią debaty. Czy standardy moralne są tworzone przez konkretne działanie lub deklarację Boga? Czy są cechą rzeczywistości stworzonej przez Boga (podobnie jak masa i energia)? Istnieje również problem polegający na tym, że teoretycznie gwałcenie dzieci mogłoby nagle stać się moralnie dobre, gdyby Bóg tego chciał.
Czy pojęcie Boga jako Wszechmocnego jest spójne i sensowne? Być może, ale tylko wtedy, gdy standardy dobroci moralnej są niezależne od Boga, a Bóg jest zdolny do czynienia zła. Jeśli Bóg nie jest zdolny do czynienia zła, to powiedzenie, że Bóg jest całkowicie dobry, oznacza po prostu, że Bóg jest w stanie doskonale czynić to, co Bóg jest logicznie ograniczony, czyniąc całkowicie nieciekawe stwierdzenie. Co więcej, jeśli standardy dobroci zależą od Boga, wówczas powiedzenie, że Bóg jest dobry, sprowadza się do tautologii.
