Interbeing to termin ukuty przez Thicha Nhat Hanha, który chwyta wielu zachodnich buddystów. Ale co to oznacza? I czy „interbeing” reprezentuje nowe nauczanie w buddyzmie?
Aby odpowiedzieć najpierw na ostatnie pytanie - nie, interbeing nie jest nową nauką buddyjską. Ale jest to przydatny sposób mówienia o niektórych bardzo starych naukach.
Angielskie słowo interbeing jest przybliżeniem wietnamskiego tiep hien . Thich Nhat Hanh napisał w swojej książce Interbeing: Fourteen Guidelines for Engaged Buddhism (Parallax Press, 1987), że tiep oznacza „pozostawanie w kontakcie” i „kontynuowanie”. Hien oznacza „uświadomienie sobie” i „zrobienie tego tu i teraz”. Krótko mówiąc, tiep oznacza pozostawanie w kontakcie z rzeczywistością świata, kontynuując ścieżkę oświecenia Buddy. Hien oznacza urzeczywistnienie nauk Buddy i zamanifestowanie ich w świecie tu i teraz.
Jako doktryna, interbeing jest doktryną Buddy o zależnym powstawaniu, szczególnie w perspektywie buddyjskiej mahajany.
Zależne pochodzenie
Wszystkie zjawiska są od siebie zależne. Jest to podstawowa nauka buddyjska zwana pratitya-samutpada, czyli Zależne Pochodzenie, i ta nauka znajduje się we wszystkich szkołach buddyzmu. Jak zapisano w Sutta-pitaka, historyczny Budda nauczał tej doktryny przy wielu różnych okazjach.
Zasadniczo doktryna ta uczy nas, że żadne zjawisko nie istnieje niezależnie. Cokolwiek jest, powstaje z powodu czynników i warunków stworzonych przez inne zjawiska. Kiedy czynniki i warunki przestają wspierać to istnienie, wówczas rzecz przestaje istnieć. Budda powiedział:
Kiedy tak jest.
Z powstania tego wynika powstanie tego.
Kiedy tak nie jest, to nie jest.
Z ustania tego wynika ustanie tego.
(Z Assutava Sutta, Samyutta Nikaya 12.2, tłumaczenie Thanissaro Bhikkhu.)
Doktryna ta dotyczy zarówno czynników psychicznych i psychologicznych, jak i istnienia materialnych rzeczy i istot. W swoich naukach na temat Dwunastu Łączników Zależnego Pochodzenia Budda wyjaśnił, w jaki sposób nieprzerwany łańcuch czynników, każdy zależny od ostatniego i dający początek następnemu, utrzymuje nas zamkniętych w cyklu samsary.
Chodzi o to, że całe istnienie jest ogromnym połączeniem przyczyn i warunków, ciągle się zmienia, a wszystko jest powiązane ze wszystkim innym. Wszystkie zjawiska współistnieją.
Thich Nhat Hanh wyjaśnił to za pomocą porównania o nazwie Chmury w każdej gazecie.
„Jeśli jesteś poetą, zobaczysz wyraźnie, że na tej kartce papieru unosi się chmura. Bez chmury nie będzie deszczu; bez deszczu drzewa nie mogą rosnąć; bez drzew nie możemy robić papieru. Chmura jest niezbędna do istnienia papieru. Jeśli nie ma tu chmury, nie może tu być też arkusz papieru. Możemy więc powiedzieć, że chmura i papier są ze sobą powiązane ”.
Mahayana i Madhyamika
Madjamika jest filozofią, która jest jedną z podstaw buddyzmu mahajany. Madhyamika oznacza „środkową drogę” i bada naturę istnienia.
Madhyamika mówi nam, że nic nie ma wewnętrznej, trwałej natury. Zamiast tego wszystkie zjawiska - w tym byty, w tym ludzie - są przejściowymi zbieżnościami warunków, które biorą tożsamość za pojedyncze rzeczy z ich relacji do innych rzeczy.
Rozważ drewniany stół. To jest montaż części. Jeśli rozdzielimy to krok po kroku, to w którym momencie przestanie to być stół? Jeśli się nad tym zastanowić, jest to całkowicie subiektywna percepcja. Jedna osoba może założyć, że nie ma stołu, gdy przestanie być użyteczny jako stół; inny mógłby spojrzeć na stos drewnianych części i rzucić na nie tożsamość stołu - to zdemontowany stół.
Chodzi o to, że montaż części nie ma wewnętrznej natury stołu; to stół, bo tak myślimy. „Stół” jest w naszych głowach. A inny gatunek może postrzegać montaż części jako pożywienia, schronienia lub czegoś do siusiania.
„Środkowa droga” Madhyamiki jest pośrednią drogą między afirmacją a negacją. Założyciel Madhyamika, Nagarjuna (ok. 2 wieku n.e.), powiedział, że błędne jest twierdzenie, że zjawiska istnieją, a także błędne twierdzenie, że zjawiska nie istnieją. Albo nie ma rzeczywistości ani nierzeczywistości; tylko teoria względności.
Sutra Avatamsaka
Kolejny rozwój Mahajany jest reprezentowany w Avatamsaka lub Sutrze Girlandy Kwiatów. Girlanda kwiatów to zbiór mniejszych sutr, które podkreślają przenikanie się wszystkich rzeczy. Oznacza to, że wszystkie rzeczy i wszystkie istoty odzwierciedlają nie tylko wszystkie inne rzeczy i istoty, ale także całe istnienie w całości. Innymi słowy, nie istniejemy jako rzeczy dyskretne; zamiast tego, jak Ven. Thich Nhat Hanh mówi, że jesteśmy między sobą .
W swojej książce The Miracle of Mindfulness (Beacon Press, 1975) Thich Nhat Hanh napisał, że ponieważ ludzie dzielą rzeczywistość na przedziały, nie są w stanie dostrzec współzależności wszystkich zjawisk. Innymi słowy, ponieważ myślimy o „rzeczywistości” jako o wielu dyskretnych obiektach, nie zastanawiamy się, w jaki sposób faktycznie się ze sobą łączą.
Ale kiedy postrzegamy interbeing, widzimy, że nie tylko wszystko jest ze sobą powiązane; widzimy, że wszystko jest jednym, a jeden jest wszystkim. Jesteśmy sobą, ale jednocześnie wszyscy jesteśmy sobą.
