Ludzie, którzy stosują praktyki duchowe, aby uniknąć zajmowania się sprawami osobistymi lub psychologicznymi, mówią, że angażują się w „duchowe omijanie”. Omijanie duchowe jest rodzajem mechanizmu obronnego, który wykorzystuje duchowość do eliminowania nieprzyjemnych emocji i ochrony ego. Poszukiwacze duchowi wszystkich rodzajów, nie tylko buddyści, mogą wpaść w pułapkę omijania duchowego. To cień duchowości.
Termin „omijanie duchowe” został wymyślony przez psychologa Johna .Welwooda w 1984 r. Welwood jest znany ze swojej pracy w psychologii transpersonalnej, która łączy duchowość i psychologię. Welwood zauważył, że wielu z jego buddyjskiej sangi używa duchowych pomysłów i praktyk, aby uniknąć zmagania się z nierozwiązanymi problemami emocjonalnymi i ranami psychicznymi.
„Kiedy duchowo omijamy, często wykorzystujemy cel przebudzenia lub wyzwolenia, aby zracjonalizować to, co nazywam przedwczesną transcendencją : próbując wznieść się ponad surową i nieporządną stronę naszego człowieczeństwa, zanim w pełni się z tym zmierzymy i pogodzimy się z tym” - powiedział Welwood ankieter Tina Fossella
Nauczyciel Soto Zen i psychoanalityk Barry Magid mówi, że nawet ludzie z głębokim wglądem duchowym mogą utknąć w szkodliwych zachowaniach w życiu osobistym. Dzieje się tak, gdy wgląd jest izolowany w coś w rodzaju bańki i nie jest zintegrowany z codziennym życiem i relacjami, co skutkuje duchową jaźnią odciętą od jaźni emocjonalnej. O wysypce skandali seksualnych z udziałem nauczycieli Zen, Magid napisał w swojej książce Nothing Is Hidden (Wisdom Publications, 2013):
„Realizacja nie tylko nie uleczyła głębokich podziałów w naszej postaci, coraz bardziej wyglądało to tak, jakby dla wielu ludzi, a zwłaszcza dla wielu nauczycieli Zen, praktyka otwierała coraz większe podziały między wyidealizowaną jaźnią współczucia a jaźnią cienia, gdzie rządziły rozdzielone i zaprzeczone fantazje seksualne, konkurencyjne i narcystyczne ”.
Prawdopodobnie w pewnym momencie wszyscy angażujemy się w omijanie duchowe. Czy kiedy to zrobimy, rozpoznamy? I jak możemy uniknąć zbyt głębokiego wnikania w to?
Kiedy duchowość staje się Shtick
Shtick to słowo w języku jidysz, które oznacza „bit” lub „kawałek”. W show biznesie chodziło o sztuczkę lub rutynę, które są częścią regularnego działania wykonawcy. Shtick może być również przybraną osobą, która utrzymuje się przez całą karierę wykonawcy. Osobowości użyte przez Braci Marksa we wszystkich swoich filmach są świetnymi przykładami
Wydaje mi się, że ominięcie duchowe często zaczyna się, gdy ludzie dostosowują duchowość do głupka lub osobowości, zamiast ćwiczyć, aby dotrzeć do korzenia dukkha . Otaczają się osobowością Osoby Duchowej i ignorują to, co znajduje się pod powierzchnią. Następnie, zamiast uczciwie radzić sobie z ranami, obawami i problemami, mówi John Welwood, ich duchową praktykę przejmuje „duchowe superego”. Chodzą o „przekształcanie nauk duchowych w recepty o tym, co powinieneś robić, jak powinieneś myśleć, jak powinieneś mówić, jak powinieneś się czuć”.
To nie jest prawdziwa praktyka duchowa; to gówno. A kiedy tłumimy negatywne emocje i nakłaniamy zamiast uczciwie z nimi współpracować, pozostają one w naszej podświadomości, gdzie wciąż nas szarpią.
W najgorszym przypadku poszukiwacze duchowi mogą przywiązać się do charyzmatycznego, ale wyzyskującego nauczyciela. Następnie zamurowują części siebie, które są niewygodne z jego zachowaniem. Zostają wciągnięci w rolę dobrych, małych żołnierzy studentów dharmy i nie widzą rzeczywistości przed sobą.
Objawy duchowego omijania
W swojej książce Duchowe obejście: kiedy duchowość oddziela nas od tego, co naprawdę ma znaczenie (Książki Północnoatlantyckie, 2010), Robert Augustus Masters wymienia objawy duchowego omijania: przesadne oderwanie się, odrętwienie i represje emocjonalne, nadmierne podkreślanie pozytywnego, gniew-fobia. Ślepe lub zbyt tolerancyjne współczucie, słabe lub zbyt porowate granice, krzywy rozwój (inteligencja poznawcza często wyprzedza inteligencję emocjonalną i moralną), osłabiający osąd na temat negatywności lub strony cienia, dewaluacja osobistej osoby względem duchowości i złudzenia posiadania osiągnął wyższy poziom bytu.
Jeśli okaże się, że twój cenny spokój duchowy rozpada się łatwo, gdy jest zestresowany, prawdopodobnie jest to na przykład sprawność. I nie unikaj ani nie powstrzymuj emocji, w tym negatywnych, ale uznaj je i zastanów się, co próbują ci powiedzieć.
Jeśli wasza duchowa praktyka ma pierwszeństwo przed waszymi osobistymi związkami, bądźcie ostrożni. Zwłaszcza jeśli niegdyś zdrowe relacje z rodzicami, małżonkami, dziećmi i bliskimi przyjaciółmi rozpadają się, ponieważ jesteś pochłonięty praktyką i duchowymi poszukiwaniami, może to wynikać z tego, że nie integrujesz swojej duchowości ze swoim życiem, ale używasz jej, aby się odgrodzić od innych, co nie jest zdrowe. I to też nie jest buddyzm.
W niektórych bardzo ekstremalnych przypadkach ludzie tak bardzo gubią się w duchowych bąbelkach, że ich życie staje się fantazją oświecenia. Mogą wykazywać objawy psychozy lub ryzykowne zachowania, myśląc, że ich duchowa moc ochroni je. W buddyzmie oświecenie nie oznacza, że nie zmokniesz w deszczu i nie będziesz potrzebować szczepionki przeciw grypie.
