W Kościele katolickim Adwent jest okresem przygotowań trwającym przez cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem. Słowo Adwent pochodzi od łacińskiego advenio, „przybyć” i odnosi się do przyjścia Chrystusa. Termin „nadchodzące” obejmuje trzy odniesienia: po pierwsze, do naszej celebracji narodzin Chrystusa w Boże Narodzenie; po drugie, przyjście Chrystusa w naszym życiu przez łaskę i Sakrament Komunii Świętej; i wreszcie do jego drugiego przyjścia pod koniec czasu.
Dlatego nasze przygotowania powinny mieć na uwadze wszystkie trzy kwestie. Musimy przygotować nasze dusze, aby godnie przyjąć Chrystusa.
Najpierw pościmy; Potem świętujemy
Adwent nazwano „małym Postem”, ponieważ tradycyjnie obejmował okres wzmożonej modlitwy, postu i dobrych uczynków. Chociaż Kościół Zachodni nie ma już ustalonego wymogu postu podczas Adwentu, Kościół Wschodni (zarówno katolicki, jak i prawosławny) nadal przestrzega tak zwanego postu Filipa od 15 listopada do Bożego Narodzenia.
Tradycyjnie wszystkie wielkie święta poprzedzono czasem postu, który sprawia, że samo święto jest bardziej radosne. Niestety dzisiejszy Adwent został zastąpiony „Bożonarodzeniowym sezonem zakupów”, tak że przed nadejściem Bożego Narodzenia wielu ludzi nie cieszy się już świętem ani nawet specjalnie obchodzi kolejnych 12 dni świąt Bożego Narodzenia, które trwają do Objawienia Pańskiego (lub technicznie rzecz biorąc, niedziela po Objawieniu Pańskim, ponieważ następny sezon, zwany czasem zwykłym, rozpoczyna się w następny poniedziałek).
Symbole Adwentu
W swojej symbolice Kościół nadal podkreśla pokutny i przygotowawczy charakter Adwentu. Podobnie jak podczas Wielkiego Postu, kapłani noszą purpurowe szaty, a Gloria („Chwała Bogu”) jest pomijana podczas Mszy. Jedynym wyjątkiem jest trzecia Niedziela Adwentu, znana jako Niedziela Gaudete, kiedy kapłani mogą nosić szaty w kolorze różowym. Podobnie jak w niedzielę Wielkiego Postu w Laetare, wyjątek ten ma na celu zachęcenie nas do kontynuowania modlitwy i postu, ponieważ widzimy, że nadejście Adwentu trwa już ponad połowę.
Wieniec Adwentowy
Być może najbardziej znanym ze wszystkich symboli Adwentu jest wieniec adwentowy, zwyczaj, który narodził się wśród niemieckich luteranów, ale wkrótce został przyjęty przez katolików. Składający się z czterech świec (trzy fioletowe lub niebieskie i jedna różowa) ułożonych w okrąg z wiecznie zielonymi konarami (i często piąta, biała świeca pośrodku), wieniec adwentowy odpowiada czterem niedzielom adwentowym. Purpurowe lub niebieskie świece reprezentują pokutny charakter sezonu, a różowa świeca przypomina o wytchnieniu w niedzielę Gaudete. Biała świeca, gdy jest używana, reprezentuje Boże Narodzenie.
Świętujemy Adwent
Możemy lepiej cieszyć się Bożym Narodzeniem wszystkie 12 dni od jego zakończenia, jeśli ożywiamy Adwent jako okres przygotowań. Wstrzymywanie się od mięsa w piątki lub brak jedzenia między posiłkami to dobry sposób na szybkie ożywienie Adwentu. (Niejedzenie świątecznych ciasteczek lub słuchanie muzyki przed Bożym Narodzeniem to kolejna sprawa.) Możemy włączyć zwyczaje, takie jak wieniec adwentowy, świąteczna nowenna św. Andrzeja i Jesse Tree do naszego codziennego rytuału, i możemy poświęcić trochę czasu na specjalne czytania pism świętych w czasie Adwentu, które przypominają nam o potrójnym przyjściu Chrystusa.
Wstrzymanie się od postawienia choinki i innych ozdób to kolejny sposób, aby przypomnieć sobie, że święta jeszcze nie ma. Tradycyjnie takie dekoracje były umieszczane w Wigilię Bożego Narodzenia i nie były zdejmowane aż do Trzech Króli, aby w pełni świętować okres Bożego Narodzenia.
