Mefiboszet, jedna z wielu drugorzędnych postaci w Starym Testamencie, była przejmującą metaforą odkupienia i odnowy przez Jezusa Chrystusa.
Kim był Mefiboszet w Biblii?
Mefiboszet był synem Jonatana, a także wnukiem króla Saula, pierwszego króla Izraela. Kiedy Saul i jego synowie zginęli w bitwie na górze Gilboa, Mefiboszet miał zaledwie pięć lat. Jego pielęgniarka podniosła go i uciekła, ale w pośpiechu upuściła go, raniąc obie stopy i oskarżając go o życie.
Wiele lat później Dawid został królem i zapytał o potomków króla Saula. Zamiast planować zabicie linii poprzedniego króla, jak to było w zwyczaju w tamtych czasach, Dawid chciał je uhonorować na pamiątkę swojego przyjaciela Jonatana i z szacunku dla Saula.
Sługa Saula, Ziba, opowiedział mu o synu Jonatana, Mefiboszecie, który mieszkał w Lo Debar, co oznacza „ziemię niczego”. Dawid wezwał Mefiboszet do sądu:
Nie bój się, David powiedział mu:, bo z pewnością okażę ci życzliwość ze względu na twojego ojca Jonathana. Przywrócę wam całą ziemię, która należała do waszego dziadka Saula, a wy zawsze będziecie jeść przy moim stole. (2 Samuela 9: 7, NIV)
Jedzenie przy stole króla oznaczało nie tylko rozkoszowanie się najlepszym jedzeniem w kraju, ale także podleganie ochronie królewskiej jako przyjaciela władcy. Przywrócenie mu ziemi dziadka było niespotykaną życzliwością.
Tak więc Mefiboszet, który nazywał siebie „martwym psem”, mieszkał w Jerozolimie i jadł przy stole króla, jak jeden z synów Dawida. Sługa Saula, Ziba, otrzymał rozkaz uprawy ziemi Mefiboszetha i zbierania plonów.
Ustalenia te trwały, dopóki syn Dawida, Absalom, zbuntował się przeciwko niemu i próbował przejąć tron. Podczas ucieczki ze swoimi ludźmi David spotkał Zibę, który prowadził karawanę osłów z jedzeniem dla domu Davida. Ziba twierdził, że Mefiboszet przebywał w Jerozolimie, mając nadzieję, że rebelianci zwrócą mu królestwo Saula.
Wierząc Zibie na słowo, David przekazał wszystkie posiadłości Mefiboszetha Zibie. Kiedy Absalom umarł, a bunt został stłumiony, Dawid wrócił do Jerozolimy i zastał Mefiboszeta opowiadającego inną historię. Niepełnosprawny mężczyzna powiedział, że Ziba go zdradził i oczernił go wobec Dawida. Nie mogąc ustalić prawdy, Dawid rozkazał Saulowi podzielić ziemie między Zibę i Mefiboszet.
Ostatnia wzmianka o Mefiboszecie pojawiła się po trzyletnim głodzie. Bóg powiedział Dawidowi, że to z powodu zabicia Saula przez Gibeonitów. David wezwał ich przywódcę i zapytał, jak może naprawić tych, którzy przeżyli.
Poprosili o siedmiu potomków Saula, aby mogli ich stracić. Dawid je przewrócił, ale jednego człowieka oszczędził, syna Jonatana, wnuka Saula: Mefiboszet.
Osiągnięcia Mefiboszet
Mefiboszetowi udało się pozostać przy życiu . Niewielkie osiągnięcie dla niepełnosprawnego mężczyzny i wnuka obalonego króla wiele lat po śmierci Saula.
Mocne i słabe strony Mefiboszet
Mefiboszet był skromny do tego stopnia, że był samozadowolony z powodu swoich roszczeń do spuścizny Saula, nazywając siebie „martwym psem”. Kiedy Dawid był nieobecny w Jerozolimie, uciekając przed Absalomem, Mefiboszet zaniedbał swoją higienę osobistą, znak żałoby i lojalności wobec króla.
Jednak w kulturze opartej na osobistej sile chromy Mefiboszet uważał, że jego niepełnosprawność czyni go bezwartościowym.
Lekcje życia
Dawid, człowiek wielu poważnych grzechów, okazywał współczucie Chrystusowi w swoim związku z Mefiboszetem. Czytelnicy tej historii powinni zobaczyć swoją własną bezradność w ratowaniu siebie. Chociaż słusznie zasługują na to, by zostali skazani na piekło za swoje grzechy, zamiast tego zostali uratowani przez Jezusa Chrystusa, adoptowani do rodziny Bożej i całe ich dziedzictwo przywrócone.
Drzewo rodzinne
- Ojciec: Jonathan
- Dziadek: król Saul
- Syn: Mika
Odniesienia do Mefiboszet w Biblii
Mefiboszet jest wspomniany w 2 Samuela 4: 4, 9: 6-13, 16: 1-4, 19: 24-30 i 21: 7. Oto najważniejsze wersety:
2 Samuela 9: 8
Mefiboszet pochylił się i powiedział: `` Jaki jest twój sługa, że powinieneś zauważyć martwego psa takiego jak ja? (NIV)
2 Samuela 19: 26-28
Powiedział: Panie, królu, skoro ja, wasz sługa, jestem ułomny, powiedziałem: Osiodłam mojego osła i będę na nim jeździł, abym mógł iść z królem. Ale Ziba mój sługa mnie zdradził. I oczernił twego sługę memu panu, królowi. Mój pan, król, jest jak anioł Boży; więc róbcie, co wam się podoba. Wszyscy potomkowie mojego dziadka nie zasłużyli na śmierć od pana mego króla, ale daliście swemu słudze miejsce wśród tych, którzy jedzą przy waszym stole. Więc jakie mam prawo odwoływać do króla? (NIV)
