Szatańskie piekielne nazwy biblijnego i hebrajskiego pochodzenia

Poniższa lista omawia „piekielne imiona” satanistycznej Biblii satanizmu LaVeyana, które mają pochodzenie biblijne lub hebrajskie.

Abaddon

Abaddon oznacza „niszczyciel”. W Księdze Objawienia panuje nad stworzeniami, które będą dręczyć wszystkich ludzi bez pieczęci Bożej na ich głowach, i to on zwiąże Szatana na tysiąc lat. On jest aniołem śmierci, zniszczenia i otchłani.

W Starym Testamencie słowo to oznacza miejsce zniszczenia i jest związane z szeolem, mrocznym żydowskim królestwem umarłych. Milton's Paradise Regained również używa tego terminu do opisania miejsca.

Już w trzecim wieku Abaddon był również opisywany jako demon i prawdopodobnie utożsamiany z szatanem. Magiczne teksty, takie jak Wielki Klucz Salomona, również określają Abaddona jako demonicznego.

Adramalech

Według Królów w Biblii Adramalech był samarskim bogiem, któremu poświęcono dzieci. Czasami porównywany jest do innych bóstw mezopotamskich, w tym Molocha. Jest włączony do prac demonograficznych jako arcy-demon.

Apollyon

Księga Objawienia określa, że ​​Apollyon to greckie imię Abaddon. Mag Barretta wymienia jednak oba demony jako odrębne od siebie.

Asmodeusz

Oznacza to, że „stworzenie sądu” Asmodeusz może mieć korzenie w zoroastryjskim demonie, ale pojawia się w Księdze Tobiasza, Talmudie i innych tekstach żydowskich. Jest związany z pożądaniem i hazardem.

Azazel

Księga Enocha donosi, że Azazel był przywódcą zbuntowanych gigantów, który nauczył mężczyzn, jak prowadzić wojnę i nauczył kobiety, jak stać się bardziej atrakcyjnymi. Teistyczni sataniści zwykle kojarzą Azazela z oświeceniem i źródłem zakazanej wiedzy.

W Księdze Kapłańskiej dwa kozy ofiarne ofiarowane są Bogu. Jeden wybór zostaje poświęcony, a drugi wysłany do Azazela jako ofiara za grzech. „Azazel” może tutaj odnosić się do lokalizacji lub istoty. Tak czy inaczej, Azazel wiąże się z niegodziwością i nieczystością.

Zarówno wiedza żydowska, jak i islamska mówią, że Azazel jest aniołem, który odmówił pokłonu Adamowi zgodnie z rozkazem Boga.

Baalberith

Księga Sędziów używa tego terminu do opisania głównego boga w obszarze znanym jako Sychem. Nazwa dosłownie oznacza „Bóg Przymierza”, chociaż tutaj przymierze odnosi się do porozumienia politycznego między Żydami a Sychemem, a nie przymierza między Żydami a Bogiem. Niektóre źródła łączą postać z Belzebubem. Później został wymieniony jako demon w chrześcijańskiej demonologii.

Balaam

Biblijny i talmudyczny Balaam jest nie-izraelskim prorokiem, który spiskowuje przeciwko Izraelitom. W Księdze Objawienia Piotr i Juda kojarzą go z chciwością i chciwością, a LaVey czyni go diabłem.

Belzebub

Powszechnie tłumaczony jako „Władca much”, był lokalnym bóstwem kananejskim wspomnianym w Starym Testamencie (często jako Baal Zebub, z „baal” oznaczającym „pan”). Zdobył także kilka wzmianek biblijnych Nowego Testamentu, w których nie jest opisywany jako pogański bóg, ale konkretnie jako demon i utożsamiany z szatanem.

W okultystycznych tekstach Belzebub jest ogólnie uważany za bardzo wysokiego rangę demona w Piekle, a przynajmniej jedno źródło podaje, że faktycznie obalił Szatana, który z kolei teraz walczy o odzyskanie swojej pozycji.

Potwór

Księga Hioba używa tego terminu, aby opisać gigantyczną bestię, prawdopodobnie największą bestię na świecie. Może to być postrzegane jako lądowy odpowiednik Lewiatana (monstrualne stworzenie morskie, omówione poniżej), a jedna żydowska legenda głosi, że te dwa bity będą walczyć i zabijać się na końcu świata, w którym to momencie ludzkość będzie się żywić ich ciało. William Blake stworzył obraz Behemota, który przypominał słonia, dlatego LaVey opisuje go jako „hebrajską personifikację Lucyfera w postaci słonia”.

Chemosh

Liczne biblijne odniesienia wspominają Chemosha jako boga Moabitów.

Lewiatan

Lewiatan to jedno imię powielone na liście piekielnych imion i czterech wielkich książąt piekielnych.

Lilith

Lilith była pierwotnie mezopotamskim demonem, który trafił do tradycji żydowskiej. Wspomniana jest tylko raz w Biblii, ale jest ona rozwijana w późniejszych źródłach, szczególnie w tradycji ludowej. Źródło z X wieku, The Alphabet of Ben Sira, mówi nam, że Lilith była pierwszą żoną Adama, która nalega na równość pary i odmawia poddania się. Odmawiając mu powrotu, staje się demonicznym źródłem śmierci dla dzieci.

Mastema

Księga Jubileuszy i inne źródła żydowskie opisują Mastemę jako istotę funkcjonującą podobnie do starotestamentowego szatana, która testuje i kusi ludzkość z pełnym pozwoleniem Boga, przewodząc demonom, które wykonują podobne zadania.

Mamona

Podczas gdy LaVey opisuje go jako „aramejskiego boga bogactwa i zysku”, o Mammonie wiadomo tylko w Biblii, gdzie wydaje się być personifikacją bogactwa, bogactwa i chciwości. W średniowieczu nazwa ta była używana dla demona reprezentującego te same cechy, szczególnie gdy te bogactwa są źle zdobywane.

Naamah

Naamah jest wymieniany w Kabale jako jeden z czterech kochanków Samaela, matka demonów, pieszczota dzieci i wielki uwodziciel zarówno ludzi, jak i demonów. Jest upadłym aniołem i sukubem. Wraz z Lilith, kolejną miłośniczką Samaela, kusili Adama i rodzili potworne dzieci, które stały się plagami dla ludzkości.

Samael

Samael, również pisany Sammael, jest wodzem szatana, przeciwnikiem człowieka kierowanym przez Boga, oskarżycielem, uwodzicielem i niszczycielem. Jest także opisany jako anioł śmierci.