Zrozumienie katolickiej wersji dziesięciu przykazań

Dziesięć przykazań to podsumowanie prawa moralnego, dane przez samego Boga Mojżeszowi na górze Synaj. Pięćdziesiąt dni po odejściu Izraelitów z niewoli w Egipcie i rozpoczęciu exodusu do Ziemi Obiecanej Bóg wezwał Mojżesza na szczyt góry Synaj, gdzie obozowali Izraelici. Tam, pośród obłoku, z którego wyłonił się grzmot i błyskawica, które Izraelici u podstawy góry mogli zobaczyć, Bóg pouczył Mojżesza o prawie moralnym i objawił Dziesięć Przykazań, zwanych również Dekalogami.

Chociaż tekst Dziesięciu Przykazań jest częścią objawienia judeo-chrześcijańskiego, lekcje moralne zawarte w Dziesięciu Przykazaniach są uniwersalne i można je odkryć dzięki rozumowi. Z tego powodu Dziesięć Przykazań zostało uznanych przez kultury nieżydowskie i niechrześcijańskie za reprezentujące podstawowe zasady życia moralnego na przykład uznanie, że takie rzeczy jak morderstwo, kradzież i cudzołóstwo są złe, a szacunek dla rodziców i innych autorytetów jest konieczny. Gdy dana osoba narusza Dziesięć Przykazań, cierpi społeczeństwo jako całość.

Istnieją dwie wersje Dziesięciu Przykazań. Obaj postępują zgodnie z tekstem z Księgi Wyjścia 20: 1-17, ale dzielą tekst w inny sposób do celów numeracyjnych. Poniższa wersja jest używana przez katolików, prawosławnych i luteranów; druga wersja jest używana przez chrześcijan w wyznaniach kalwińskich i anabaptystycznych. W niekatolickiej wersji podany tutaj tekst Pierwszego Przykazania jest podzielony na dwa; pierwsze dwa zdania nazywane są Pierwszym Przykazaniem, a drugie dwa zdania nazywają się Drugim Przykazaniem. Pozostałe przykazania są odpowiednio ponumerowane, a Dziewiąte i Dziesiąte Przykazania podane tutaj są połączone, tworząc Dziesiąte Przykazanie w wersji niekatolickiej.

Pierwsze przykazanie

Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał obcych bogów przede mną. Nie uczynisz sobie czegoś wyrytego na grobie, ani podobieństwa do rzeczy, które są w niebie na górze, lub na ziemi pod ziemią, ani tych, które są na wodach pod ziemią. Nie będziesz ich wielbił ani im służył.

Pierwsze przykazanie przypomina nam, że istnieje tylko jeden Bóg i że cześć i cześć należą tylko do Niego. „Dziwni bogowie” odnoszą się, po pierwsze, do bożków, którzy są fałszywymi bogami; na przykład Izraelici stworzyli bożka złotego cielca („grobu”), którego czcili jako boga, czekając, aż Mojżesz wróci z góry Synaj z Dziesięcioma Przykazaniami.

Ale „dziwni bogowie” mają również szersze znaczenie. Czcimy obcych bogów, kiedy stawiamy cokolwiek w naszym życiu przed Bogiem, bez względu na to, czy jest to osoba, pieniądze, rozrywka, czy osobisty honor i chwała. Wszystkie dobre rzeczy pochodzą od Boga; jeśli jednak pokochamy lub pragniemy tych rzeczy samych w sobie, a nie dlatego, że są to dary od Boga, które mogą pomóc nam doprowadzić nas do Boga, stawiamy je ponad Bogiem.

Drugie przykazanie

Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego, na próżno.

Istnieją dwa główne sposoby, w jakie możemy na próżno przyjmować imię Pana: po pierwsze, używając go w przekleństwie lub w sposób lekceważący, jak w żartach; a po drugie, używając go przysięgą lub obietnicą, której nie zamierzamy dotrzymywać. W obu przypadkach nie okazujemy Bogu czci i honoru, na jaki zasługuje.

Trzecie przykazanie

Pamiętajcie, że obchodzicie dzień szabatu.

W Starym Zakonie dzień szabatu był siódmym dniem tygodnia, dniem, w którym Bóg odpoczął po stworzeniu świata i wszystkiego na nim. Dla chrześcijan według Nowego Prawa niedziela dzień, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał, a Duch Święty zstąpił na Najświętszą Maryję Pannę i Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy jest nowym dniem odpoczynku.

Świętujemy niedzielę świętą, odkładając ją na bok, aby wielbić Boga i unikając wszelkiej niepotrzebnej pracy. Robimy to samo w Święte Dni Obligacji, które mają taki sam status w Kościele katolickim jak niedziele.

Czwarte przykazanie

Czcij ojca swego i matkę swoją.

Szanujemy naszego ojca i naszą matkę, traktując ich z szacunkiem i miłością, którą są im należne. Powinniśmy być im posłuszni we wszystkim, o ile każą nam postępować moralnie. Mamy obowiązek opiekować się nimi w późniejszych latach, gdy troszczyli się o nas, gdy byliśmy młodsi.

Czwarte przykazanie rozciąga się poza naszych rodziców na wszystkich, którzy mają nad nami legalną władzę, na przykład nauczycieli, pastorów, urzędników państwowych i pracodawców. Chociaż możemy nie kochać ich w taki sam sposób, jak kochamy naszych rodziców, nadal musimy ich szanować i szanować.

Piąte przykazanie

Nie powinieneś zabijać.

Piąte przykazanie zabrania wszelkiego bezprawnego zabijania ludzi. Zabijanie jest zgodne z prawem w pewnych okolicznościach, takich jak samoobrona, ściganie sprawiedliwej wojny i stosowanie kary śmierci przez legalny organ w odpowiedzi na bardzo poważne przestępstwo. Zabójstwo zabieranie niewinnego życia ludzkiego nigdy nie jest zgodne z prawem, podobnie jak samobójstwo, pozbawienie własnego życia.

Podobnie jak czwarte przykazanie, zasięg piątego przykazania jest szerszy, niż mogłoby się początkowo wydawać. Powodowanie umyślnego wyrządzania krzywdy innym, czy to w ciele, czy w duszy, jest zabronione, nawet jeśli taka szkoda nie prowadzi do fizycznej śmierci ani zniszczenia życia duszy, prowadząc ją do grzechu śmiertelnego. Wykazywanie gniewu lub nienawiści wobec innych jest również pogwałceniem Piątego Przykazania.

Szóste przykazanie

Nie cudzołóż.

Podobnie jak w czwartym i piątym przykazaniu, szóste przykazanie wykracza poza ścisłe znaczenie tego słowa cudzołóstwa . Podczas gdy przykazanie zabrania relacji seksualnych z żoną lub mężem innej osoby (lub z inną kobietą lub mężczyzną, jeśli jesteś żonaty), wymaga to również od nas unikania wszelkiej nieczystości i nieskromności, zarówno fizycznej, jak i duchowej.

Albo, aby spojrzeć na to z przeciwnej strony, przykazanie to wymaga od nas czystości. To znaczy, aby powstrzymać wszelkie seksualne lub nieskromne pragnienia, które wykraczają poza ich właściwe miejsce w małżeństwie. Obejmuje to czytanie lub oglądanie nieskromnych materiałów, takich jak pornografia, lub samotne czynności seksualne, takie jak masturbacja.

Siódme przykazanie

Nie będziesz kradł.

Kradzież przybiera wiele form, w tym wiele rzeczy, których normalnie nie uważamy za kradzież. Siódme przykazanie, mówiąc ogólnie, wymaga, abyśmy postępowali sprawiedliwie w stosunku do innych. A sprawiedliwość oznacza dawanie każdej osobie tego, co należy.

Na przykład, jeśli coś pożyczymy, musimy to zwrócić, a jeśli zatrudnimy kogoś do pracy, a on to zrobi, musimy mu zapłacić za to, co mu powiedzieliśmy. Jeśli ktoś zaoferuje nam sprzedanie cennego przedmiotu za bardzo niską cenę, musimy upewnić się, że wie, że przedmiot jest cenny; a jeśli tak, musimy zastanowić się, czy przedmiot może nie być jej do sprzedania. Nawet takie pozornie nieszkodliwe działania, jak oszukiwanie w grach, są formą kradzieży, ponieważ podejmujemy coś ... zwycięstwo, bez względu na to, jak niemądre lub nieznaczne może się wydawać od kogoś innego.

Ósme przykazanie

Nie będziesz składał fałszywego świadectwa przeciwko bliźniemu swojemu.

Ósme przykazanie podąża za siódmym nie tylko liczbą, ale i logiką. „Składać fałszywe świadectwo” oznacza kłamać, a kiedy kłamiemy o kimś, niszczymy jego honor i reputację. W pewnym sensie jest to forma kradzieży, polegająca na zabraniu czegoś osobie, o której kłamiemy ... to dobre imię. Takie kłamstwo jest znane jako oszczerstwo .

Ale implikacje ósmego przykazania idą jeszcze dalej. Kiedy źle myślimy o kimś bez określonego powodu, angażujemy się w pochopną ocenę sytuacji. Nie dajemy tej osobie tego, co jest należne, mianowicie, korzyści wynikające z wątpliwości. Kiedy angażujemy się w plotkowanie lub obmawianie, nie dajemy osobie, o której mówimy, szansy na obronę. Nawet jeśli to, co mówimy o niej, jest prawdą, możemy angażować się w odrażanie, czyli opowiadanie grzechów innej osobie komuś, kto nie ma prawa poznać tych grzechów.

Dziewiąte przykazanie

Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego

Wyjaśnienie dziewiątego przykazania

Były prezydent Jimmy Carter powiedział kiedyś, że „pożądał [swego] serca”, przypominając słowa Jezusa z Mateusza 5:28: „każdy, kto patrzy na kobietę z pożądaniem, już dopuścił się cudzołóstwa w swoim sercu . ” Pożądanie męża lub żony innej osoby oznacza zabawianie nieczystych myśli o tym mężczyźnie lub kobiecie. Nawet jeśli ktoś nie działa na takich myślach, a po prostu rozważa je dla własnej przyjemności, jest to pogwałcenie dziewiątego przykazania. Jeśli takie myśli przychodzą do ciebie mimowolnie i próbujesz je odrzucić z umysłu, nie jest to jednak grzech.

Dziewiąte przykazanie może być postrzegane jako rozszerzenie szóstego. Tam, gdzie w Szóstym Przykazaniu nacisk kładziony jest na aktywność fizyczną, w Dziewiątym Przykazaniu nacisk kładziony jest na duchowe pragnienie.

Dziesiąte przykazanie

Nie będziesz pożądał dóbr bliźniego twego.

Tak jak Dziewiąte Przykazanie rozszerza się na Szóste, Dziesiąte Przykazanie stanowi rozszerzenie zakazu Kradzieży z Siódmego Przykazania. Pożądanie cudzej własności oznacza chęć przejęcia tej nieruchomości bez uzasadnionego powodu. Może to również przybrać formę zazdrości, przekonania siebie, że inna osoba nie zasługuje na to, co ona lub ona, szczególnie jeśli nie masz żądanego przedmiotu.

Mówiąc szerzej, Dziesiąte Przykazanie oznacza, że ​​powinniśmy być zadowoleni z tego, co mamy, i innych, którzy mają własne dobra.