Chociaż nie jest to tak powszechne jak kiedyś, wciąż są ludzie, którzy wierzą, że ateiści zarówno wierzą, jak i czczą szatana, złego przeciwnika Boga. Jest to niemal dosłowna demonizacja ateistów, ponieważ pierwotni słudzy szatana są zawsze przedstawieni jako dosłowne demony. Opisywanie w ten sposób ateistów ułatwia ich zwolnienie, a cokolwiek powiedzą, prawdziwym i wiernym naśladowcą Boga byłoby niewłaściwe zwracanie uwagi na kłamstwa sług szatana.
Mit kultu szatana
Chrześcijanie, którzy powtarzają ten mit, opierają się na wspólnym chrześcijańskim założeniu, że z jakiegoś powodu tylko ich bóg jest istotny dla ateistów. Jeśli więc ateista nie wierzy w swojego boga, musi czcić antytezę swego boga, szatana.
Prawda jest taka, że ateiści, którzy nie wierzą w boga, również nie będą wierzyć w nadnaturalnego konkurenta tego boga. Jest technicznie prawdą, że bycie ateistą nie wyklucza wiary w cokolwiek nadprzyrodzonego, tylko bogów. Szatan jest jednak specyficzną postacią chrześcijańskiej mitologii. Ponieważ chrześcijaństwo jest religią, która koncentruje się na wierze w konkretnego boga i wielbieniu go, ateiści nie będą go akceptować jako własnego. Dlatego po prostu nie jest prawdopodobne, aby ateiści uwierzyli w szatana.
Jedno biblijne źródło tego twierdzenia może pochodzić od Mateusza:
- Nikt nie może służyć dwóm panom, bo albo będzie nienawidził jednego i kochał drugiego, albo będzie się trzymał jednego i gardził drugim. Nie możesz służyć Bogu i mamonie. (Mateusza 6:24)
Zakładając, że wierzący interpretuje „mamon” jako obejmujący Szatana, werset ten mówi, że musimy albo kochać Boga i nienawidzić Szatana, albo kochać Szatana i nienawidzić Boga. Ateiści oczywiście nie kochają Boga i nie służą Mu, dlatego muszą kochać i służyć Szatanowi.
Ten biblijny argument jest jednak nieważny. Po pierwsze, zakłada absolutną prawdę Biblii lub przynajmniej tego konkretnego wersetu. Jest to okrągły argument, ponieważ zakłada coś, co leży u podstaw sporu między ateistami i chrześcijanami. Po drugie, jest to przykład fałszywego dylematu, ponieważ zakłada, że powyższe są jedynymi dwiema opcjami. Pomysł, że może nie istnieć żaden Bóg ani Szatan, który otworzyłby wiele innych możliwości, nie wydaje się, aby ktokolwiek to oferował.
Symbol lub zasada
Najbliższą rzeczą dla ateistów czcących Szatana są ateiści, którzy traktują Szatana jako rodzaj metaforycznego symbolu dla określonych zasad. Trudno jednak powiedzieć, że „czczą” tę zasadę - jak „czcić” abstrakcyjny pomysł? Niemniej jednak, nawet jeśli pozwolimy, aby była to forma „kultu”, ich liczba jest niewielka i większość ateistów nie należy do tej kategorii. Co najwyżej możemy powiedzieć, że są tacy ateiści, którzy „czczą” szatana, który nie jest prawdziwy, ale nie jest nawet wcale prawdą, że ateiści ogólnie lub jako klasa wielbią szatana - lub w ogóle czczą wszystko.
