Wraz z popularnością ceremonii wręczania rąk nastąpił odrodzenie zainteresowania wśród pogan i innych osób ideą „ślubu besomańskiego”. Jest to ceremonia zwana także „skakaniem na miotle”. Chociaż zazwyczaj przyjmuje się, że jest to ceremonia wywodząca się z kultury niewolniczej na południu Stanów Zjednoczonych, istnieją również dowody na to, że wesela w niektórych częściach Wysp Brytyjskich odbywały się w niektórych miejscach.
Era niewolników amerykańskiego południa
We wczesnych dniach amerykańskiego południa, kiedy niewolnictwo było nadal instytucją prawną, niewolnikom nie wolno było legalnie się żenić. Zamiast tego odbyła się ceremonia, podczas której para przeskakiwała miotłę przed świadkami, razem lub osobno. Nikt nie jest pewien, skąd się wzięła ta tradycja. Danita Rountree Green, autorka „Broom Jumping: A Celebration of Love”, sugeruje, że praktyka pochodzi z Ghany, ale twierdzi też, że nie ma tam twardego dowodu tego zwyczaju. Po tym, jak Afroamerykanie mogli legalnie ożenić się w Stanach Zjednoczonych, tradycja skakania po miotłach praktycznie zniknęła, nie była już dłużej potrzebna. Jednak popularność tego zwyczaju odrodziła się w dużej mierze dzięki miniserialu „Korzenie”.
Według rejestru afroamerykańskiego „Przeskakiwanie miotły symbolizowało zaangażowanie żony lub gotowość do posprzątania dziedzińca nowego domu, do którego dołączyła. Co więcej, wyrażało ogólne zaangażowanie w dom. Oznaczało także determinację tego, kto biegł gospodarstwo domowe. Ktokolwiek skoczył najwyżej ponad miotłę, był decydentem gospodarstwa domowego (zwykle mężczyzna). Skok miotły nie stanowi „skoku wiary”. Ironią jest to, że praktyka skakania na miotle została w dużej mierze odrzucona po emancypacji w Ameryce, co było zgodne z ostatecznym upadkiem Konfederacji Aszanti w Ghanie w 1897 r. I nadejściem brytyjskich zwyczajów. Skakanie na miotle przetrwało w obu Amerykach, szczególnie w Stany Zjednoczone, wśród niewolników sprowadzonych z rejonu Asante. Ta szczególna praktyka skakania z miotły w Akan została podjęta przez inne afrykańskie grupy etniczne w obu Amerykach i wykorzystywana do umacniania małżeństw podczas niewoli wśród ich społeczności ”.
Wielka Brytania
W niektórych regionach Walii para może wziąć ślub, umieszczając brzozową miotłę pod kątem w poprzek drzwi. Najpierw przeskoczył nad nim pan młody, a za nim jego narzeczona. Jeśli żadne z nich nie wytrąciło go z równowagi, ślub był udany. Jeśli miotła spadła, uznano, że małżeństwo jest skazane na niepowodzenie, a cała sprawa została odwołana. Gdyby para zdecydowała, że są niezadowoleni w pierwszym roku małżeństwa, mogliby się rozwieść, wyskakując z powrotem przez miotłę.
Nieżyjący uczony i folklorysta Alan Dundes argumentuje, że tradycja skakania z miotły wywodzi się z angielskiej populacji Romów. Dundes zwraca również uwagę, że miotła jest bardzo symboliczna, mówiąc: „symboliczne znaczenie rytuału jako„ przejścia ”jako metafory stosunku seksualnego. Jeśli kobieta przeskakując miotłę rodzi dziecko, można rozsądnie założyć, że miotła ma właściwości falliczne. ”
Skoki na miotle w pogańskich i nowoczesnych weselach
Do czasu, gdy równość małżeństw dla wszystkich par stała się prawem Stanów Zjednoczonych, w czerwcu 2015 r. Niektóre pary gejów i lesbijek przyjęły symboliczne skoki na miotły, ponieważ w wielu miejscach nie były w stanie legalnie ożenić się.
Wielebny Heron, który prowadzi bloga handfastings, pisze: „Zwykle zalecam zakup nowej miotły tylko na ceremonię, aby uniknąć wniesienia energii na ceremonię, jednak miotła może być również częścią przygotowań do ślubu Miotłę można ozdobić wstążkami, kwiatami, kryształami, amuletami lub innymi przedmiotami, które para chciałaby symbolizować jako „nowy początek”. Po ceremonii miotła jest zawieszona nad głównymi drzwiami wejściowymi domu, jako codzienne przypomnienie ceremonii i nowego życia, które przynosi ”.
Źródła
Zielona, Danita Rountree. „Broom Jumping: A Celebration of Love”. Enterturing Ideas, Ltd, 1992.
Czapla, wielebny. „Tradycja skoków na miotle weselach i handfastingach”. pogańskie i wiccan wesela i handfastings, 2010.
Jones, Thomas Gwynn. „Walijski folklor i folklor zwyczajowy”. Rowman & Littlefield Pub Inc, 1 września 1979 r.
„Jumping The Broom”, krótka historia. ” AAREG, 15 lipca 2017 r.
Mieder, Wolfgang. „Przysłowia mówią głośniej niż słowa:„ Mądrość w sztuce, kulturze, folklorze, historii, literaturze i środkach masowego przekazu ”. Twarda okładka, wydanie nowe, Peter Lang Inc., International Academic Publishers, 23 lipca 2008 r.
„Mignon i Elaine podskakują na miotle po dekadzie zaangażowania”. Freedom to Marry, 27 listopada 2012.
„The Journal of American Folklore”. The Journal of American Folklore, t. 110, nr 438, JSTOR, 1997.
