Jedną z rzeczy, o których wielu konserwatystów wydaje się nie wiedzieć, jest obecność bardzo poważnego napięcia między konserwatyzmem społecznym i gospodarczym. Konserwatyzm społeczny polega na przeciwstawianiu się radykalnym zmianom społecznym, które zmieniają struktury władzy i relacji. Konserwatyzm gospodarczy obejmuje obronę kapitalizmu rynkowego.
Ta ostatnia ma jednak tendencję do podważania tej pierwszej.
Ważne rozróżnienie
Publius napisał kilka lat temu:
Mój przyjaciel Feddie z Southern Appeal napisał w tym tygodniu post, w którym ubolewa nad szalejącym indywidualizmem i „kulturą mnie”, którą widzi w odniesieniu do różnych problemów społecznych w Ameryce dzisiaj. Oczywiście nie zgadzam się z wieloma jego poglądami na temat zalet, ale nie o to dziś chodzi. Chodzi o to, że Feddie, podobnie jak wielu innych konserwatystów społecznych, z pewnością nie jest libertarianinem w kwestiach społecznych.
Jego argumentem jest to, że libertarianizm społeczny jest amoralny i pozbawiony wartości niezbędnych dla zdrowego społeczeństwa: „Niestety, większość Amerykanów przyjęła pogląd, że nic nie jest ważniejsze niż ich osobiste szczęście. Ale przyjęcie tej formy radykalnego indywidualizmu ma głęboki wpływ na społeczeństwo : Tworzy kulturę śmierci i rozpaczy. ”
Podejrzewam, że otrzymalibyście zasadniczo taką samą odpowiedź od niemal każdego innego konserwatysty społecznego. Zwykle odpowiedź byłaby sformułowana również w kategoriach religijnych, choć przypuszczam, że można ją również ująć w sposób świecki.
Niezależnie od tego, czy się z tym zgadzasz, czy nie, myślę, że byłoby możliwe sformułowanie argumentu w sposób spójny i rozsądny - tj. Nie wewnętrznie sprzeczny, nieobsługujący i nieobłudny. Problem pojawia się jednak, gdy wyjdziemy poza wąskie granice tego argumentu i zadamy bardzo interesujące pytanie: dlaczego dotyczy to tylko relacji społecznych, a nigdy relacji gospodarczych?
W porządku. Ale oto moje pytanie. Dlaczego ta sama logika nie jest stosowana również w sferze ekonomicznej? Wiesz, jak brzmi Feddie, kiedy tak mówi? Karl Marks. Marks postrzegał zachodni liberalizm (klasyczny liberalizm - czyli libertarianizm, a nie Ted Kennedy) również jako moralnie bankrutujący.
Wolności zachodniego liberalizmu były z natury amoralne, ponieważ zadowolenie pozwalało ludziom „swobodnie” głodować i prowadzić okropne życie pod kontrolą potężniejszych. Marks chciał narzucić amoralny libertarianizm gospodarczy ładem pełnym ładu. Dokładnie taką samą logikę zastosował Feddie, tyle że Marks zastosował ją raczej do sfery ekonomicznej niż społecznej.
Mamy więc sytuację, w której konserwatyści społeczni chcą narzucić system wartości relacjom społecznym zamiast „wolnego rynku”, na którym ludzie mogą robić, co chcą, ale wariują, jeśli ktoś sugeruje narzucenie systemu wartości ekonomicznej ” wolny rynek ”, ponieważ ludzie powinni mieć swobodę robienia tego, co chcą.
Skąd taka różnica?
Dlaczego jeden zestaw standardów dla relacji społecznych, a drugi dla relacji gospodarczych? Bardziej fundamentalnym pytaniem może być: dlaczego nawet wprowadzono to rozróżnienie - dlaczego relacje społeczne i gospodarcze są traktowane tak, jakby były tak fundamentalnie różne? To prawda, istnieją pewne różnice, ale czy różnice są naprawdę wystarczające, aby uzasadnić tak ostry podział? Czy to nie jest bardziej kontinuum?
Myślę, że większość konserwatystów obwinia niewłaściwą ofiarę. Rozglądają się i rozpaczają nad upadkiem porządku moralnego, upadkiem społeczności, upadkiem rodziny i wzrostem różnych chorób społecznych od używania narkotyków po ciążę nastolatków.
Problem polega jednak na tym, że obwiniają niewłaściwego człowieka. Obwiniają to za moralny upadek spowodowany latami 60. XX wieku, Hollywood, rapem, profesorami college'ów, zakończeniem szkolnej modlitwy lub brakiem Dziesięciu Przykazań. Dla nich (i to jest krytyczne) prawdziwym problemem jest jakieś abstrakcyjne pojęcie „spadku” „wartości moralnych”, jednak pojęcie to jest zdefiniowane.
Ale to zły człowiek, moi przyjaciele. Prawdziwym winowajcą jest kapitalizm wolnorynkowy. Tak wiele z tego, co konserwatyści postrzegają jako załamanie tradycyjnych porządków społecznych, było spowodowane konkretnymi siłami gospodarczymi, a nie jakimś abstrakcyjnym upadkiem jeszcze bardziej abstrakcyjnego pojęcia wartości moralnych.
Spójrz na to, co powiedział Jonah [Goldberg] - „Rynki obalają ustalone zwyczaje, niszczą osiedlone społeczności i wymazują całe życie”. To musi być prawda, prawda? Jak myślisz, co powoduje ogólnoświatową reakcję fundamentalistów? Wartości? Co to w ogóle znaczy? Nie, jest to spowodowane konkretnymi napięciami globalizacji. Rynki zmieniają światowy porządek i przerażają ludzi - czy to poprzez technologię, imigrację, czy też dyslokację gospodarczą.
Można się rozejrzeć i znaleźć wiele rzeczy do narzekania, jeśli chodzi o stan amerykańskich wartości i relacji społecznych - ale nie można winić za tę sytuację u szczytu liberalnych elit. Nie ma zaplecza złowrogich, liberalnych postaci, które knują, jak podważyć tradycyjną moralność. Istnieje jednak wiele zaplecza liderów korporacyjnych pracujących nad tym, jakie towary (fizyczne lub nie) mogą „sprzedać” publiczności w celu osiągnięcia zysku.
Ogólnie rzecz biorąc, ten przeważający popyt na sprzedaż i zakup poważnie odbija się na tradycyjnych strukturach społecznych. Dążenie do znalezienia „następnej wielkiej rzeczy” do sprzedania milionom Amerykanów nie jest „konserwatywną wartością” w sensie społecznym. Chęć ciągłego kupowania nowszych i lepszych rzeczy, widoczna konsumpcja itd. Nie są „wartościami konserwatywnymi” w sensie społecznym.
Są wytwarzane przez kapitalizm rynkowy i wiążą się z kosztami społecznymi - kosztami, o które powinni się martwić konserwatyści społeczni. Ale kiedy ostatni raz widziałeś społecznego konserwatystę, który przynajmniej poruszył ten problem? Kiedy ostatni raz widziałeś społeczną konserwatywną ofertę poważną krytykę tego, w jaki sposób ekonomia kapitalistyczna wpływa na tradycyjne praktyki, relacje, biznes, społeczności itp.?
Wydaje się, że widzisz takie rzeczy tylko od liberałów. Powodem jest również odpowiedź na pytania, które zadałem powyżej: system wartości, który konserwatyści społeczni chcą narzucić relacjom społecznym, ma wynik podobny do eliminacji jakiegokolwiek systemu wartości w relacjach gospodarczych: ulepszenie, ekspansja i wzmocnienie prywatnej władzy kilku nad innymi bez żadnych zewnętrznych kontroli.
Publius mówi, że jest Demokratą, ponieważ uważa, że Partia Demokratyczna najprawdopodobniej podejmie działania w celu złagodzenia stresów gospodarczych, które powodują problemy:
Pomyśl o tym, jak lepsze byłoby życie dla tylu ludzi, gdyby wszyscy mieli opiekę zdrowotną? Co się stanie, jeśli żaden rodzic nie będzie musiał martwić się brakiem pieniędzy na pokrycie obrażeń lub choroby dziecka?
Ten konkretny środek zrobiłby o wiele więcej niż umieszczenie tablicy szkolnej Dziesięciu Przykazań w klasie (co miałoby około 0, 0000000000000000000001% wpływu na życie ludzi).
W pewnym sensie argumentuje, że Partia Demokratyczna zrobi więcej w obronie najbardziej podstawowych zasad konserwatystów społecznych (nawet jeśli nie jest to ich natychmiastowy program) niż Partia Republikańska. Twierdzi, że (na przykład) usunięcie stresów gospodarczych, że obciążenia rodzin są ważniejsze dla obrony silnych rodzin niż zakazanie małżeństw homoseksualnych.
Problem ze społecznym konserwatyzmem
On ma rację. Co jeszcze zrobi, aby rodziny były silniejsze, bardziej stabilne i zdolne do wspierania społeczeństwa: niezawodna i godna opieka zdrowotna lub konstytucyjny zakaz małżeństw homoseksualnych? Zarobki lub pomnik Dziesięciu Przykazań na trawniku w sądzie?
Nie wydaje mi się to trudnym wyborem.
Ale celem konserwatystów społecznych nie jest umacnianie „rodzin”, lecz wzmacnianie władzy patriarchalnych mężczyzn nad ich rodzinami. To nie ma na celu umacnianie małżeństw, ale wzmacnianie władzy mężów nad żonami.
Innymi słowy, celem jest rozszerzenie, wzmocnienie i wzmocnienie prywatnej władzy białych chrześcijańskich mężczyzn nad wszystkimi innymi we wszelkich relacjach społecznych i ekonomicznych.
W sferze społecznej oznacza to narzucenie „systemu wartości” wywodzącego się z tradycyjnej, patriarchalnej religii, czy to za pośrednictwem rządu, czy innymi środkami, ale bez pozwolenia rządu na interwencję w imieniu tych, którzy się sprzeciwiają. W sferze ekonomicznej oznacza to usunięcie ingerencji liberalnego, demokratycznego rządu, aby ci, którzy już posiadają (ekonomiczną) władzę, mogli korzystać z niej tak, jak chcą, bez względu na interesy innych.
