W debacie na temat istnienia Boga mamy z jednej strony teistów, z drugiej ateistów, a pośrodku naukę. Ateiści twierdzą, że istnieje naukowy dowód, że Bóg nie jest prawdziwy. Z drugiej strony teiści twierdzą, że nauka w rzeczywistości nie była w stanie udowodnić, że Bóg nie istnieje. Jednak zdaniem ateistów stanowisko to zależy od błędnego zrozumienia natury nauki i jej funkcjonowania. Dlatego można powiedzieć, że naukowo Bóg nie istnieje ... tak jak nauka pomija istnienie niezliczonej liczby innych rzekomych istot.
Co nauka może, a czego nie może udowodnić
Aby zrozumieć, dlaczego „Bóg nie istnieje” jest uzasadnionym stwierdzeniem naukowym, ważne jest zrozumienie, co oznacza to stwierdzenie w kontekście nauki. Kiedy naukowcy mówią „Bóg nie istnieje”, mają na myśli coś podobnego, gdy mówią „eter nie istnieje”, „moce psychiczne nie istnieją” lub „życie na Księżycu nie istnieje”.
Wszystkie takie stwierdzenia są skrótem dla bardziej wyszukanego i technicznego wyjaśnienia, że ten domniemany byt (lub Bóg) nie ma miejsca w żadnych równaniach naukowych, nie odgrywa żadnej roli w żadnych wyjaśnieniach naukowych, nie może być używany do przewidywania jakichkolwiek wydarzeń, nie opisuje cokolwiek lub siłę, która została jeszcze wykryta, i nie ma modeli wszechświata, w których jego obecność byłaby wymagana, produktywna lub użyteczna.
Najbardziej oczywiste z technicznego stwierdzenia powinno być to, że nie jest ono absolutne. Nie zaprzecza na zawsze możliwemu istnieniu danego podmiotu lub siły; zamiast tego jest to tymczasowe stwierdzenie zaprzeczające istnieniu jakiegokolwiek znaczenia lub rzeczywistości dla bytu lub siły w oparciu o to, co obecnie wiemy. Religijni teiści mogą szybko to wykorzystać i nalegać, aby wykazać, że nauka nie może „udowodnić”, że Bóg nie istnieje, ale wymaga to zbyt surowego standardu, co oznacza „udowodnić” coś naukowo.
Dowód naukowy przeciwko Bogu
W „God: The Failed Hipoteiss Jak nauka pokazuje, że Bóg nie istnieje”, Victor J. Stenger przedstawia naukowy argument przeciwko istnieniu Boga:
- Stawiaj hipotezę o Bogu, który odgrywa ważną rolę we wszechświecie.
- Załóżmy, że Bóg ma określone atrybuty, które powinny dostarczyć obiektywnych dowodów na jego istnienie.
- Szukaj takich dowodów z otwartym umysłem.
- Jeśli takie dowody zostaną znalezione, wyciągnij wniosek, że Bóg może istnieć.
- Jeśli takie obiektywne dowody nie zostaną znalezione, wyciągnij ponad uzasadnioną wątpliwość, że Bóg o tych właściwościach nie istnieje.
Zasadniczo tak właśnie nauka obala istnienie jakiegokolwiek domniemanego bytu. Jeśli Bóg istniał, powinny istnieć konkretne dowody Jego istnienia ... nie wiara, ale namacalne, mierzalne, spójne dowody, które można przewidzieć i przetestować za pomocą metody naukowej. Jeśli nie znajdziemy tego dowodu, Bóg nie może istnieć zgodnie z definicją.
Pewność i wątpliwości w nauce
Oczywiście nic w nauce nie zostało udowodnione ani obalone poza cieniem jakichkolwiek możliwych wątpliwości. W nauce wszystko jest tymczasowe. Bycie tymczasowym nie jest słabością ani znakiem, że wniosek jest słaby. Bycie tymczasowym to mądra, pragmatyczna taktyka, ponieważ nigdy nie możemy być pewni, co napotkamy, gdy będziemy za następnym rogiem. Ten brak absolutnej pewności jest oknem, przez które wielu religijnych teistów próbuje wymknąć się swojemu bogu, ale to nie jest uzasadniony ruch.
Teoretycznie możliwe jest, że pewnego dnia napotkamy nowe informacje, które poprowadzą nas do dalszego badania hipotezy Boga. Na przykład, gdyby znaleziono dowody opisane w powyższym argumencie, uzasadniałoby to racjonalną wiarę w istnienie rozważanego rodzaju boga. Nie udowodniłoby to jednak istnienia takiego boga, ponieważ wiara wciąż musiałaby być tymczasowa.
Możliwe jest również, że to samo może dotyczyć nieskończonej liczby innych hipotetycznych istot i sił nadprzyrodzonych. Zeus lub Odyn, chrześcijanie lub Hindusi ... każda możliwość boga lub bogów jest do odkrycia.
Co to znaczy „istnieć”?
Wreszcie, aby takie twierdzenie, jak „Bóg istnieje”, miało znaczenie dla nauki, musimy zdefiniować, co oznacza „istnienie” w tym przypadku. Jeśli chodzi o Boga lub szereg bogów, ich istnienie zależy od dowodów na to, że mieli lub nadal wywierają wpływ na wszechświat. Aby udowodnić wpływ na wszechświat, muszą istnieć mierzalne i sprawdzalne zdarzenia, które można najlepiej lub tylko wyjaśnić jakimkolwiek „Bogiem”, który hipotezujemy. Wierzący muszą być w stanie przedstawić model wszechświata, w którym jakiś bóg jest „albo potrzebny, produktywny lub użyteczny”.
Oczywiście tak nie jest. Wielu wierzących ciężko pracuje, aby znaleźć sposób na wprowadzenie swojego boga w naukowe wyjaśnienia, ale żadnemu się nie udało. Żaden wierzący nie był w stanie wykazać ani nawet silnie zasugerować, że we wszechświecie istnieją jakieś zdarzenia, które wymagają wyjaśnienia nadprzyrodzonej istoty.
Zamiast tego te nieustannie nieudane próby ostatecznie wzmacniają wrażenie, że nie ma tam „tam”. Nie ma nic do zrobienia dla „bogów”, żadnej roli dla nich, i nie ma powodu, aby zastanowić się nad nimi.
Jak dotąd, każdy, kto próbował naukowo udowodnić, że Bóg istnieje, zawiódł. Chociaż technicznie jest prawdą, że nie oznacza to, że nikt nigdy nie odniesie sukcesu, prawdą jest również to, że w każdej innej sytuacji, w której takie niepowodzenia są tak konsekwentne, nie uznajemy racjonalnych ani nawet poważnych powodów, aby zawracać sobie głowę wierzeniem.
