Pojęcie apokalipsy ma długą i bogatą tradycję literacką i religijną, której znaczenie wykracza poza to, co widzimy na dramatycznych plakatach filmowych.
Słowo apokalipsa pochodzi od greckiego słowa apok lypsis, co przekłada się najbardziej dosłownie na odkrycie . W kontekście tekstów religijnych, takich jak Biblia, słowo to jest najczęściej używane w odniesieniu do świętego objawienia informacji lub wiedzy, zwykle poprzez jakiś proroczy sen lub wizję. Wiedza w tych wizjach jest zazwyczaj związana z czasem ostatecznym lub wglądem w prawdę boskości.
Kilka elementów jest często związanych z biblijną apokalipsą, w tym między innymi symbolika, liczby oraz określone lub znaczące okresy oparte na obrazie. W chrześcijańskiej Biblii są dwie główne książki apokaliptyczne; w hebrajskiej Biblii jest tylko jedna.
Kluczowe terminy
- Objawienie: Odkrycie prawdy.
- Zachwyt: Idea, że wszyscy prawdziwi wierzący żyjący na końcu czasów zostaną zabrani do nieba, aby być z Bogiem. Termin ten jest często nadużywany jako synonim apokalipsy. Jego istnienie jest przedmiotem wielu dyskusji między wyznaniami chrześcijańskimi.
- Syn człowieczy: termin, który pojawia się w pismach apokaliptycznych, ale nie ma definicji konsensusu. Niektórzy uczeni uważają, że potwierdza to ludzką stronę podwójnej natury Chrystusa; inni uważają, że jest to idiomatyczny sposób odwoływania się do siebie.
Księga Daniela i cztery wizje
Daniel jest apokalipsą, która łączy tradycje żydowskie i chrześcijańskie. Można go znaleźć w Starym Testamencie Biblii chrześcijańskiej wśród głównych proroków (Daniela, Jeremiasza, Ezechiela i Izajasza) oraz w Kevitum w Biblii żydowskiej. Część związana z apokalipsą to druga połowa tekstów, która składa się z czterech wizji.
Pierwszy sen to cztery bestie, z których jedna niszczy cały świat, zanim zostanie zniszczona przez boskiego sędziego, który następnie daje wieczne królestwo synowi człowieka (samo szczególne zdanie, które często pojawia się w Judeo) -Chrześcijańskie pisma apokaliptyczne). Danielowi powiedziano następnie, że bestie reprezentują narody ziemi, która pewnego dnia toczy wojnę ze świętymi, ale otrzyma boski sąd. Ta wizja zawiera kilka cech biblijnej apokalipsy, w tym symbolikę numeryczną (cztery bestie reprezentują cztery królestwa), przewidywania czasów końca i rytualne okresy czasu nieokreślone przez normalne standardy (jest określone, że ostateczny król będzie prowadzić wojnę o dwa półtora raza ”).
Druga wizja Daniela dotyczy dwurożnego barana, który szaleje, dopóki nie zostanie zniszczony przez kozę. Koza wyrasta następnie mały róg, który staje się coraz większy, aż zbezcześci świętą świątynię. Po raz kolejny widzimy zwierzęta reprezentujące ludzkie narody: mówi się, że rogi barana reprezentują Persów i Medów, a podczas gdy koza jest podobno Grecja, jej niszczycielski róg sam reprezentuje złego króla chodź. Proroctwa liczbowe są również obecne poprzez określenie liczby dni, kiedy świątynia jest nieczysta.
Anioł Gabriel, który wyjaśnił drugą wizję, wraca po pytania Daniela dotyczące obietnicy proroka Jeremiasza, że Jerozolima i jej Świątynia zostaną zniszczone przez 70 lat. Anioł mówi Danielowi, że proroctwo faktycznie odnosi się do liczby lat równej liczbie dni w tygodniu pomnożonej przez 70 (w sumie 490 lat) i że Świątynia zostanie przywrócona, ale następnie zniszczona przez niegodziwego władcę . Liczba siedem odgrywa ważną rolę w tej trzeciej apokaliptycznej wizji, zarówno jako liczba dni w tygodniu, jak i w kluczowym roku, , który jest dość powszechny: siedem (lub odmianach takich jak razy siedem ) jest liczbą symboliczną, która często oznacza pojęcie znacznie większych liczb lub rytualny czas.
Czwarta i ostatnia wizja Daniela jest prawdopodobnie najbliższa odkrywczej, apokalipsowej koncepcji końca czasów, znajdowanej w popularnej wyobraźni. W nim anioł lub inna boska istota pokazuje Danielowi przyszły czas, w którym narody ludzkie toczą wojnę, rozszerzając się na trzecią wizję, w której zły władca przechodzi i niszczy Świątynię.
Apokalipsa w Księdze Objawienia
Objawienie, które pojawia się jako ostatnia książka w chrześcijańskiej Biblii, jest jednym z najbardziej znanych dzieł pisma apokaliptycznego. Wrobiony w wizje apostoła Jana, jest pełen symboliki w obrazach i liczbach, aby stworzyć przepowiednię końca dni.
Objawienie jest źródłem naszej popularnej definicji apokalipsy. W wizjach Jan ukazuje intensywne walki duchowe skupione wokół konfliktu między wpływami ziemskimi i boskimi oraz ostatecznego ostatecznego osądu człowieka przez Boga. Żywe, czasem mylące obrazy i czasy opisane w książce są pełne symboliki, która często łączy się z proroczymi pismami Starego Testamentu.
Ta apokalipsa opisuje, niemal w sposób rytualny, wizję Jana, w której Chrystus powróci, gdy nadejdzie czas, aby Bóg osądził wszystkie ziemskie istoty i nagrodził wiernych życiem wiecznym, radosnym. Jest to ten element zakończenie ziemskiego życia i początek niepoznawalnej egzystencji bliskiej boskości, która nadaje kulturze popularnej związek apokalipsy z krańcem świata .
