Biblia zapisuje historię, którą Jezus Chrystus opowiedział o kontrastowaniu wiecznych losów dwóch mężczyzn, którzy mieli bardzo różne życia na Ziemi: biednego żebraka o imieniu Łazarz (nie mylić z innym człowiekiem o imieniu Łazarz, którego Jezus cudownie wzbudził z martwych) i bogacz, który odmówił pomocy Łazarzowi, gdy miał na to szansę. Na Ziemi Łazarz współczuje tylko psom, a nie ludziom. Ale kiedy umiera, Bóg posyła aniołów, aby zanieśli Łazarza do nieba, gdzie cieszy się wiecznymi nagrodami. Kiedy bogacz umiera, odkrywa, że jego losy również zostały odwrócone: trafia do piekła. Oto historia z Łukasza 16: 19-31 z komentarzem:
Współczucie tylko od psów
Jezus zaczyna opowiadać tę historię w wersetach 19–21: „Oto bogaty człowiek, ubrany w fioletową i delikatną pościel i żyjący w luksusie każdego dnia. Przy jego bramie leżał żebrak o imieniu Łazarz, pokryty ranami i pragnący jeść to, co spadł ze stołu bogacza. Nawet psy przyszły i polizały jego rany. "
Psy sprzyjałyby gojeniu poprzez lizanie ran Lazarus, ponieważ ślina psa zawiera przeciwbakteryjny enzym lizozym, a stymulowanie skóry wokół ran poprzez lizanie zwiększyłoby uzdrawiający przepływ krwi do tego obszaru. Psy często oblizują własne rany, aby zachęcić je do wyleczenia. Liżąc rany Łazarza, psy te okazywały mu współczucie.
Anielskie eskorty i rozmowa z Abrahamem
Historia jest kontynuowana w wersetach 22-26: „Nadszedł czas, gdy umarł żebrak, a anioły zaniosły go do boku Abrahama [do nieba]. Bogacz też umarł i został pochowany. W Hadesie [piekło], gdzie był udręczony, podniósł wzrok i zobaczył Abrahama daleko, z Łazarzem u boku. Więc zawołał do niego: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i posłać Łazarza, aby zanurzył czubek palca w wodzie i ochłodził mój język, ponieważ Jestem w agonii w tym ogniu.
Lecz Abraham odpowiedział: „Synu, pamiętaj, że za życia otrzymałeś swoje dobre rzeczy, podczas gdy Łazarz otrzymał złe rzeczy, ale teraz jest tu pocieszony i cierpisz. A poza tym wszystkim między nami a tobą powstała wielka przepaść, aby ci, którzy chcą stąd iść do ciebie, nie mogli, ani też nikt nie mógł do nas przejść.
Biblijny prorok Abraham, który dawno temu poszedł do nieba, mówi Łazarzowi i bogatemu człowiekowi, że wieczne przeznaczenie ludzi jest ostateczne po ich podjęciu - i nie można zakładać, że okoliczności życia po śmierci człowieka będą takie same jak w czasach jego ziemskie życie.
Ani bogactwo, ani pozycja społeczna człowieka na Ziemi nie determinują jego duchowej pozycji przed Bogiem. Chociaż niektórzy ludzie mogą zakładać, że bogaci i podziwiani ludzie cieszą się błogosławieństwami Boga, Jezus mówi tutaj, że założenie jest błędne. Raczej to, co decyduje o duchowej pozycji osoby - a zatem o jej wiecznym przeznaczeniu - to sposób, w jaki osoba ta reaguje na miłość Boga, którą Bóg ofiaruje każdemu na Ziemi. Łazarz postanowił odpowiedzieć na Bożą miłość wiarą, podczas gdy bogacz postanowił odpowiedzieć odrzucając Bożą miłość. Więc to Łazarz otrzymał błogosławieństwo pójścia do nieba jako VIP, z anielskimi eskortami.
Opowiadając tę historię, Jezus prosi ludzi, aby zastanowili się, na czym najbardziej im zależy, i czy ma to wieczną wartość. Czy najbardziej zależy im na tym, ile mają pieniędzy, czy na tym, co myślą o nich inni ludzie? A może najbardziej zależy im na byciu blisko Boga? Ci, którzy naprawdę kochają Boga, będą mieli miłość Bożą przepływającą przez ich życie, która zmotywuje ich do kochania ludzi poprzez okazywanie współczucia potrzebującym, takim jak Łazarz, gdy był biednym żebrakiem.
Żądanie, którego nie można spełnić
Historia kończy się w wersetach 27–31: „Odpowiedział:„ Błagam cię, ojcze, poślij Łazarza do mojej rodziny, bo mam pięciu braci. Niech ich ostrzeże, aby nie przyszli do tego miejsca męki. „
Abraham odpowiedział: „Mają Mojżesza i proroków; niech ich słuchają.
„Nie, ojcze Abrahamie - powiedział - ale jeśli ktoś z umarłych pójdzie do nich, będzie żałował”.
Powiedział mu: „Jeśli nie posłuchają Mojżesza i proroków, nie przekonają się, nawet jeśli ktoś powstanie z martwych”.
Chociaż bogacz ma nadzieję, że jego pięciu braci go wysłucha, powie im prawdę o życiu pozagrobowym i żałuje i uwierzy, że jeśli zobaczą, jak cudownie odwiedzają ich z martwych, Abraham się nie zgadza. Samo cudowne doświadczenie nie wystarczy, by zbuntowani ludzie żałowali za swoje grzechy i wiarą odpowiadali na Bożą miłość. Abraham mówi, że jeśli bracia bogatego człowieka nie słuchają tego, co Mojżesz i inni biblijni prorocy powiedzieli w pismach świętych, nie przekonają ich nawet cud, ponieważ zdecydowali się żyć w buncie, a nie szukać Boga.
