Król Dawid (ok. 1000 pne) był biblijnym władcą starożytnego Izraela. Syn Jessego z plemienia Judy Dawid początkowo zwrócił na siebie uwagę zabijając Goliat. Chociaż historycy zgadzają się, że Dawid był prawdopodobnie prawdziwą osobą, niewiele jest dowodów na jego życie poza Biblią.
Najważniejsze fakty: król Dawid
- Znany z: Po Saule Dawid był drugim królem królestwa Izraela.
- Urodzony: ok. 1000 p.n.e. w Betlejem, Izrael
- Rodzice: Jesse i Nitzevet (zgodnie z Talmudem; tylko Jesse jest wymieniony w Biblii)
- Zmarł: Nieznany (według Biblii w chwili śmierci miał 70 lat)
- Małżonkowie: Michał, Ahinoam, Abigail, Maachah, Haggith, Abital, Eglah, Batszeba
- Dzieci: Amnon, Chileab, Absalom, Adoniasz, Szefatiasz, Ithream, Szammua, Szobab, Natan, Salomon, Ibhar, Elizeusz, Nepheg, Japhia, Elizeama, Eliada, Eliphalet, Tamar
Wczesne życie
Według Biblii, gdy Dawid był tylko młodym pasterzem, został powołany do gry dla króla Saula, aby uleczyć swoją melancholię. Później David zyskał sławę jako młodzieniec po tym, jak zabił gigantyczną Filistyną Goliat swoją procą. Saul uczynił Dawida swoim nosicielem zbroi i zięciem, a syn Saula, Jonatan, został lojalnym przyjacielem Dawida. Saul mianował następnie Dawida na czele swojej armii, co uczyniło Dawida jednym z najbardziej ukochanych przywódców w kraju. Rosnąca popularność Dawida stała się przyczyną niepokoju Saula, który obawiał się, że David będzie pragnął więcej władzy i pragnął go pozbawić. Saul planował zabić Dawida; jednak jego syn Jonathan ostrzegł Dawida o planach ojca, a Dawidowi udało się uciec w bezpieczne miejsce, ukrywając się przez pewien czas na pustyni. Później Dawid i Saul zawarli ze sobą pokój.
Dojścia do władzy
Po śmierci Saula Dawid doszedł do władzy, zdobywając Jeruzalem. Północne plemiona Izraela dobrowolnie poddały się Dawidowi, a Dawid został drugim królem zjednoczonego Izraela (historycy wątpią jednak, czy to zjednoczone królestwo faktycznie istniało). Założył dynastię z siedzibą w Jerozolimie, która pozostawała u władzy przez około 500 lat. Dawid wprowadził Arkę Przymierza do centrum narodu żydowskiego, napełniając tym samym żydowski dom narodowy religią i poczuciem etyki.
Tworząc naród dla Żydów z Torą w centrum, Dawid doprowadził do praktycznego zakończenia dzieła Mojżesza i położył podwaliny, które umożliwią judaizmowi przetrwanie przez tysiące lat, pomimo wysiłków wielu innych narodów, aby zniszczyć to.
Panowanie
Po zdobyciu Jerozolimy Dawid rozszerzył swoje królestwo, pokonując Moabitów, Edomitów, Ammonitów i Filistynów. Jako król Dawid miał romans z kobietą o imieniu Batszeba, której mąż Dawid później planował zabić w bitwie. Batszeba urodziła syna, Salomona.
Jakiś czas później inny syn Dawida, Absolom, wywołał bunt przeciwko niemu. Armia Absoloma spotkała Dawida w bitwie o Las Efraima, która zakończyła się porażką Absoloma. Chociaż Dawid rozkazał swoim oficerom oszczędzić życie Absolomowi, Joab przywódca armii Dawida zabił Absoloma po bitwie. Dawid wkroczył w okres żałoby przed powrotem do Jerozolimy.
Śmierć
Na starość Dawid postanowił, że jego syn Salomon zastąpi go królem. Zmarł w Jerozolimie w wieku 70 lat.
Przedstawienia w sztuce i literaturze
Jeden z najsłynniejszych czynów Dawida zabicie Goliata jest przedstawiony w „Dawid i Goliat” Caravaggia, dzieło barokowe, w którym król żydowski następnie młody chłopiec jest pokazany górujący nad ciałem upadłego giganta. David został również uwieczniony w tytułowym posągu Michała Anioła, jednym z najbardziej znanych dzieł renesansu. 17-metrowy posąg sprawia, że David wydaje się większy niż życie, ideał siły i męskości. Inne przedstawienia Dawida można znaleźć w „God Knows” Josepha Hellera, powieści napisanej z perspektywy króla żydowskiego; Geraldine Brooks „The Secret Chord;” film z 1951 r. „David i Batszeba;” „Salomona i Szeby” króla Vidora; oraz miniserialu z 2013 roku „Biblia”. Konflikt Dawida z jego synem Absolomem zainspirował powieść Williama Faulknera z 1936 r. „Absolom, absolut!”
Dowody historyczne
Wiele z tego, co wiadomo na temat Dawida, pochodzi z tekstów biblijnych, z których wiele zostało napisanych lub poprawionych wiele lat po jego śmierci. Chociaż uczeni zgadzają się co do tego, że był historyczny żydowski władca o imieniu David, istnieje niewielka zgoda co do innych szczegółów życia Dawida. Na przykład niektórzy uczeni uważają, że Dawid był jedynie lokalnym wodzem i że legendy o jego życiu zostały stworzone przez późniejsze pokolenia, które chciały upiększyć własną historię. Dowody archeologiczne wskazują, że w czasach panowania Dawida Jeruzalem było mniej królestwem niż wioską, co oznacza, że zakres jego władzy był prawdopodobnie przesadzony. Inni uczeni uważają, że autorytet Dawida mógł nie zostać usankcjonowany przez większą społeczność istnieje możliwość, że utrzyma on swoją moc zabijając swoich wrogów politycznych. Być może był mniej ukochanym przywódcą niż bezwzględny książę poświęcony zachowaniu własnej władzy.
Dziedzictwo
Wraz z Abrahamem i Mojżeszem David jest jednym z najbardziej znanych żydowskich przywódców. Biblia opisuje go jako odważnego i silnego na wojnie, a także jako inteligentnego męża stanu, wiernego przyjaciela i inspirującego przywódcę. Umiejętnie grał na instrumentach muzycznych i był zdolny do pisania Psalmów ( Tehilim ) lub pieśni ku chwale Boga. W swojej relacji z Bogiem był pobożny. Błędy, które popełnił, można przypisać jego szybkiemu dojściu do władzy i duchowi czasów, w których żył i rządził. Zgodnie z żydowską tradycją Mesjasz ( Mashiach ) będzie jednym z potomków Dawida.
Źródła
- Alter, Robert. „The David Story: a Translation with Commentation of 1 and 2 Samuel”. WW Norton, 2000.
- Kirsch, Jonathan. „Król Dawid: Prawdziwe życie człowieka, który rządził Izraelem”. Ballantine Books, 2001.
- McKenzie, Steven L. „Król Dawid: biografia”. Oxford University Press, 2001.
