JAKI BYŁ ORYGINALNY JĘZYK BIBLII?

Pismo zaczynało się od bardzo prymitywnego języka, a kończyło na języku nawet bardziej zaawansowanym niż angielski.

Historia językowa Biblii obejmuje trzy języki: hebrajski, koine lub grecki oraz aramejski. Jednak w ciągu stuleci, w których powstał Stary Testament, hebrajski ewoluował, aby zawierać funkcje ułatwiające czytanie i pisanie.

Mojżesz usiadł, aby napisać pierwsze słowa Pięcioksiągu, w 1400 rpne. Dopiero 3000 lat później, w 1500 r., Cała Biblia została przetłumaczona na angielski, co czyni ten dokument jedną z najstarszych istniejących ksiąg. Pomimo wieku chrześcijanie uważają Biblię za aktualną i aktualną, ponieważ jest natchnionym Słowem Bożym.

Hebrajski: język Starego Testamentu

Hebrajski należy do grupy języków semickich, rodziny starożytnych języków w Żyznym Półksiężycu, która obejmowała Akadyjczyk, dialekt Nimroda w Genesis 10; Ugarycki, język Kananejczyków; i aramejski, powszechnie używane w imperium perskim.

Hebrajski został napisany od prawej do lewej i składał się z 22 spółgłosek. W swojej najwcześniejszej formie wszystkie litery biegły razem. Później dodano kropki i znaki wymowy, aby ułatwić czytanie. W miarę postępu języka dołączano samogłoski, aby wyjaśnić słowa, które stały się niejasne.

Konstrukcja zdania w języku hebrajskim może umieścić czasownik na pierwszym miejscu, a następnie rzeczownik lub zaimek i przedmioty. Ponieważ kolejność słów jest tak różna, zdania hebrajskiego nie można przetłumaczyć słowo w słowo na angielski. Inną komplikacją jest to, że hebrajskie słowo może zastąpić często używane wyrażenie, które musiało być znane czytelnikowi.

Różne dialekty hebrajskie wprowadziły do tekstu obce słowa. Na przykład Księga Rodzaju zawiera pewne egipskie wyrażenia, podczas gdy Jozue, Sędziowie i Rut zawierają terminy kananejskie. Niektóre z proroczych książek używają babilońskich słów pod wpływem Wygnania.

Nastąpił skok w jasności dzięki ukończeniu Septuaginty, przekładu hebrajskiej Biblii z 200 rpne na język grecki. Praca ta objęła 39 kanonicznych ksiąg Starego Testamentu, a także niektóre książki napisane po Malachiaszu i przed Nowym Testamentem. Kiedy Żydzi rozproszyli się z Izraela przez lata, zapomnieli, jak czytać po hebrajsku, ale potrafili czytać grecki, wspólny język dnia.

Grek otworzył Nowy Testament dla pogan

Kiedy pisarze biblijni zaczęli pisać ewangelie i listy, porzucili hebrajski i zwrócili się do popularnego języka swoich czasów, koine lub zwykłej greki. Grecki był językiem jednoczącym, rozpowszechnianym podczas podbojów Aleksandra Wielkiego, którego pragnieniem było hellenizowanie lub szerzenie kultury greckiej na całym świecie. Imperium Aleksandra obejmowało Morze Śródziemne, północną Afrykę i części Indii, więc dominacja greckiego stała się dominująca.

Grecki był łatwiejszy do mówienia i pisania niż hebrajski, ponieważ używał pełnego alfabetu, w tym samogłosek. Miał także bogate słownictwo, pozwalające na precyzyjne odcienie znaczenia. Przykładem są cztery różne greckie słowa określające miłość w Biblii.

Dodatkową korzyścią było to, że Grecy otworzyli Nowy Testament na pogan lub nie-Żydów. Było to niezwykle ważne w ewangelizacji, ponieważ język grecki pozwalał poganom na samodzielne czytanie i rozumienie ewangelii i listów.

Aramejski dodał smaku do Biblii

Chociaż aramejski nie był znaczącą częścią pisania Biblii, był używany w kilku częściach Pisma Świętego. Aramejski był powszechnie używany w Imperium Perskim; po wygnaniu Żydzi sprowadzili aramejski z powrotem do Izraela, gdzie stał się najpopularniejszym językiem.

Biblia hebrajska została przetłumaczona na aramejski, zwany Targum, w drugim okresie świątynnym, który trwał od 500 rpne do 70 rne To tłumaczenie zostało przeczytane w synagogach i użyte do nauczania.

Fragmenty biblijne, które pierwotnie ukazały się w języku aramejskim, to Daniel 2-7; Ezdrasza 4-7; i Jeremiasza 10:11. Aramejskie słowa są również zapisane w Nowym Testamencie:

Talitha qumi ( Dziewica lub mała dziewczynka, powstańcie! ) Mark 5:41
Ephphatha ( Bądź otwarty ) Mark 7:34
Eli, Eli, lema sebaqtani (Jezus wołają z krzyża: Mój Boże, mój Boże, czemu mnie opuściłeś? ) Mark 15:34, Matthew 27:46
Abba ( Ojciec ) Rzymian 8:15; Galacjan 4: 6
Maranatha ( Panie, chodź! ) 1 Koryntian 16:22

Tłumaczenia na język angielski

Pod wpływem Cesarstwa Rzymskiego wczesny kościół przyjął łacinę jako swój język urzędowy. W 382 r. Papież Damaszek I zlecił Jerome'owi wydanie łacińskiej Biblii. Pracując w klasztorze w Betlejem, najpierw przetłumaczył Stary Testament bezpośrednio z hebrajskiego, zmniejszając możliwość błędów, gdyby użył Septuaginty. Cała Biblia Hieronima, zwana Wulgatą, ponieważ użył wspólnej mowy tamtych czasów, wyszła około 402 r.

Wulgata była oficjalnym tekstem przez prawie 1000 lat, ale te Biblie zostały ręcznie skopiowane i bardzo drogie. Poza tym większość zwykłych ludzi nie potrafiła czytać po łacinie. Pierwsza kompletna angielska Biblia została opublikowana przez Johna Wycliffe'a w 1382 roku, opierając się głównie na Wulgacie jako jej źródle. Potem nastąpiło tłumaczenie Tyndale około 1535 r. I Coverdale w 1535 r. Reformacja doprowadziła do szeregu tłumaczeń, zarówno na angielski, jak i na inne lokalne języki.

Obecnie powszechnie używane tłumaczenia na angielski obejmują King James Version, 1611; American Standard Version, 1901; Zmieniona wersja standardowa, 1952; Living Bible, 1972; Nowa wersja międzynarodowa, 1973; Dzisiejsza wersja angielska (Good News Bible), 1976; New King James Version, 1982; i angielska wersja standardowa, 2001.