Praktyczny ateista definiuje się jako osobę, która nie wierzy w istnienie bogów lub je odrzuca, co jest praktyką, jeśli niekoniecznie teorią. Ta definicja praktycznego ateisty skupia się na idei, że lekceważy się wiarę w bogów i istnienie bogów w codziennym życiu, ale niekoniecznie odrzuca istnienie bogów, jeśli chodzi o wyznawane przekonania.
Zatem ktoś może powiedzieć, że jest teistą, ale sposób, w jaki żyje, oznacza, że są nie do odróżnienia od ateistów. Z tego powodu w pewnym stopniu nakładają się na pragmatyczni ateiści i apatheiści. Główną różnicą między pragmatycznymi ateistami a praktycznymi ateistami jest to, że pragmatyczny ateista rozważył swoje stanowisko i przyjął je z powodów filozoficznych; praktyczny ateista wydaje się przyjmować to po prostu dlatego, że jest najłatwiejszy.
Kilka słowników, rozłożonych od końca XIX do końca XX wieku, zawiera w swoich definicjach ateizmu listę „praktycznego ateizmu”, który jest definiowany jako „lekceważenie Boga, bezbożność w życiu lub postępowaniu”. To neutralne wyjaśnienie praktycznego ateisty odpowiada obecnie używanemu terminowi „bezbożnik”, który obejmuje wszystkich ateistów i kilku teistów, którzy nie biorą pod uwagę tego, co bóg może chcieć lub zaplanować podejmując decyzje w swoim życiu.
Przykładowe oferty
„Praktyczni ateiści [według Jacquesa Maritaina]„ wierzą, że wierzą w Boga (i… być może wierzą w Niego w swoich mózgach, ale… w rzeczywistości zaprzeczają Jego istnieniu poprzez każdy z ich czynów ”.
- George Smith, Ateizm: sprawa przeciwko Bogu.
„Praktyczny ateista lub chrześcijański ateista jest definiowany jako ktoś, kto wierzy w Boga, ale żyje tak, jakby On nie istniał”.
- Lillian Kwon, The Christian Post, 2010
„Praktyczny ateizm nie jest zaprzeczeniem istnienia Boga, ale całkowitą bezbożnością działania; jest złem moralnym, sugerującym nie zaprzeczenie absolutnej ważności prawa moralnego, ale po prostu bunt przeciwko temu prawu”.
- Etienne Borne, ateizm
