Najbardziej podstawowym bezpośrednim dowodem ewolucji jest nasza bezpośrednia obserwacja ewolucji. Kreacjoniści twierdzą, że ewolucji nigdy nie obserwowano, gdy w rzeczywistości obserwowano ją zarówno w laboratorium, jak i w terenie.
Obserwowany dobór naturalny
Obserwowane przypadki ewolucji zachodzą w kontekście doboru naturalnego, który jest podstawowym wyjaśnieniem ewolucyjnych zmian w teorii ewolucji. Można zaobserwować środowisko wywierające „siłę” na populację, tak że pewne osobniki mają większe szanse na przeżycie i przekazanie swoich genów przyszłym pokoleniom. W literaturze istnieje wiele takich przykładów, z których żaden nie czytał kreacjonistów.
Fakt, że selekcja naturalna działa, jest ważny, ponieważ możemy być pewni, że w przeszłości nastąpiły zmiany środowiskowe. Biorąc pod uwagę ten fakt, spodziewalibyśmy się, że organizmy ewoluują tak, aby pasowały do środowiska.
Uwaga: Powszechnie przyjmuje się, że dobór naturalny nie jest jedynym procesem w ewolucji. Istotna jest także ewolucja neutralna. Istnieje pewna różnica zdań co do tego, jak bardzo każdy proces przyczynia się ogólnie do ewolucji; jednak dobór naturalny jest jedynym proponowanym procesem adaptacyjnym.
Gatunek pierścieniowy i ewolucja
Istnieje pewien rodzaj gatunku, który wymaga pewnej dyskusji: gatunki pierścieniowe. Wyobraź sobie linię prostą w jakimś znaczącym regionie geograficznym. Istnieją dwa odrębne, ale blisko spokrewnione gatunki na obu końcach, powiedzmy punkt A i punkt B. Gatunki te zazwyczaj nie krzyżują się, ale istnieje ciąg organizmów wzdłuż linii, która rozciąga się między nimi. Organizmy te są takie, że im bliżej jest punktu A, tym bardziej gatunki w punkcie A znajdują się organizmy na linii, a im bliżej punktu B, tym bardziej przypominają gatunki w punkcie B, którym są organizmy.
Teraz wyobraź sobie wygięcie tej linii w taki sposób, aby dwa punkty końcowe znajdowały się w tej samej lokalizacji i utworzył się „pierścień”. Jest to podstawowy opis gatunku pierścienia. Na tym samym obszarze występują dwa niehodowlane i odrębne gatunki, a na pewnym obszarze rozciąga się szereg stworzeń, tak że w „najdalszym” punkcie pierścienia stworzenia są w dużej mierze hybrydami dwóch różnych gatunków w punktach początkowych. Jest to znaczące, ponieważ pokazuje, że różnice międzygatunkowe mogą być wystarczająco duże, aby wytworzyć różnicę międzygatunkową. Różnice między gatunkami są zatem tego samego rodzaju (choć nie w stopniu) jak różnice między osobnikami i populacją w obrębie gatunku.
Natura wydaje się być podzielona na odrębne typy w jednym czasie i miejscu. Jeśli spojrzysz na biosferę jako całość, „bariery” między gatunkami wydają się znacznie bardziej płynne. Gatunki pierścieniowe są przykładem tej rzeczywistości. Biorąc pod uwagę nasze zrozumienie genetycznych mechanizmów życia, uzasadnione jest przypuszczenie, że ta płynność rozciąga się poza poziom gatunkowy do różnic taksonomicznych wyższego rzędu między gatunkami.
Makroewolucja kontra mikroewolucja
Podobnie jak w przypadku podstawowych mechanizmów genetycznych, kreacjoniści będą argumentować, że istnieje magiczna linia, przez którą ewolucja może się nie poruszać. Dlatego kreacjoniści będą definiować makroewolucję inaczej niż ewolucjoniści. Odkąd zaobserwowano specjację, ewolucjonista zaobserwował makroewolucję; ale dla kreacjonistów makroewolucja jest zmianą w naturze. Nawet kreacjoniści na ogół nie będą argumentować, że selekcja naturalna nie ma miejsca. Mówią tylko, że zmiany, które mogą mieć miejsce, ograniczają się do zmian w obrębie rodzaju organizmu.
Ponownie, w oparciu o nasze rozumienie genetyki, uzasadnione jest przypuszczenie, że możliwe są zmiany na dużą skalę oraz że nie ma racjonalnych powodów ani dowodów na poparcie tezy, że nie mogą one wystąpić. Kreacjoniści zachowują się tak, jakby gatunki miały pewną zakodowaną odrębność, która oddziela je od siebie.
Pojęcie gatunku nie jest całkowicie arbitralne: na przykład u zwierząt płciowych brak reprodukcji jest prawdziwą „barierą”. Niestety, idea, że żywe organizmy są podzielone w jakiś magiczny sposób, który odróżnia je od siebie, po prostu nie jest poparta dowodami. Gatunki pierścieniowe wykazują to na małą skalę. Genetyka sugeruje, że nie ma powodu, aby nie była to prawda na dużą skalę.
Stwierdzenie, że gatunki nie mogą zmienić się poza jakąś „uprzejmą” granicą, oznacza stworzenie całkowicie arbitralnej linii podziału, która nie ma biologicznych ani naukowych podstaw. Dlatego też kreacjoniści, którzy próbują argumentować na temat „rodzajów”, nie mogą zapewnić spójnego, spójna, użyteczna definicja tego, czym jest „rodzaj”. Różnice bezpośrednio „poniżej” granicy będą takie same, jak różnice bezpośrednio „powyżej” granicy. Nie ma racjonalnego uzasadnienia dla narysowania takiej linii.
Ważne jest, aby wiedzieć, że ewolucja została zaobserwowana i udokumentowana oraz że zaobserwowane przypadki wspierają ideę doboru naturalnego. Logiczne i uzasadnione jest stwierdzenie, że przy braku czegoś, co mogłoby temu zapobiec, szereg zdarzeń specjacyjnych doprowadziłby ostatecznie do rozbieżności, w której organizmy potomne byłyby klasyfikowane do różnych rodzajów, rodzin, porządków itp.
