Hun („chmura duszy”) i Po („biała dusza”) to chińskie nazwy eterycznej i cielesnej duszy - lub bezkształtnej i namacalnej świadomości - w chińskiej filozofii, medycynie i praktyce taoistycznej.
Hun i Po są zwykle związane z modelem Pięciu Shen z linii szanghajskiej taoizmu, który opisuje duchy znajdujące się w każdym z pięciu organów yin. W tym kontekście Hun (eteryczna dusza) jest powiązany z układem narządów Wątroby i jest aspektem świadomości, który nadal istnieje - w bardziej subtelnych wymiarach - nawet po śmierci ciała . Po ( cielesna dusza) jest związana z układem narządów płucnych i jest aspektem świadomości, który rozpuszcza się wraz z elementami ciała w chwili śmierci.
W swoim dwuczęściowym artykule opublikowanym przez Acupuncture Today David Twicken wykonał niezłą robotę, prezentując nie tylko model Five Shen, ale także cztery inne, które razem oferują kontrastujące ze sobą, czasami nakładające się poglądy na temat funkcjonowania Huna i Po w ludzkim ciele. W tym eseju krótko przeanalizujemy dwa z tych pięciu modeli, a następnie przeprowadzimy z nimi rozmowę z tybetańskim modelem jogicznym dwóch wzajemnie powstających aspektów umysłu (tj. pobyt i w ruchu ).
Hun & Po jako bezkształtna i namacalna świadomość
Najbardziej poetycko funkcjonowanie Huna i Po jest tu opisane przez mistrza Hu - praktykującego qa gong Shaolin - jako mający związek z relacją między bezkształtną i namacalną świadomością, ta ostatnia dotyczy percepcji zmysłowej, a pierwsza dotyczy bardziej subtelne królestwa zjawiskowego powstawania związane z Trzema Skarbami:
Hun kontroluje duchy yang w ciele,
Po kontroluje duchy yin w ciele,
wszystkie są wykonane z qi.
Hun jest odpowiedzialny za całą bezkształtną świadomość,
w tym trzy skarby: jing, qi i shen.
Po jest odpowiedzialny za całą namacalną świadomość,
w tym siedem otworów: dwoje oczu, dwoje uszu, dwa otwory na nos, usta.
Dlatego nazywamy je 3-Hun i 7-Po.
Mistrz Hu kontynuuje opracowanie tej dynamiki; i kończy wskazując, że podobnie jak wszystkie cykliczne byty, związek między Hunem i Po jest pozornie niekończącym się cyklem, , który jest przekroczony tylko przez osiągnięty, tj. przez Nieśmiertelnych ( w ich transcendencji wszelkiej dualności):
Gdy manifestuje się Po, pojawia się jing.
Z powodu jing Hun się manifestuje.
Hun powoduje narodziny shen,
z powodu shen
pojawia się świadomość,
z powodu świadomości Po jest ponownie rodzony.
Hun i Po, yang i yin oraz Pięć Faz to niekończące się cykle,
tylko osiągnięte mogą uciec.
Cykle, o których tu mowa, są endless z perspektywy umysłu dualistycznie utożsamianego z formami i ruchami fenomenalnego świata. Jak będziemy dalej badać w dalszej części tego eseju, uniknięcie takiego dylematu wiąże się z przekroczeniem wszystkich biegunowości mentalnych, a w szczególności polaryzacji ruchu / pozostania (lub zmiany / niezmienności) na poziomie eksperymentalnym.
Ramy Yin-Yang dla zrozumienia Hun & Po
Innym sposobem zrozumienia Hun i Po jest wyrażenie Yin i Yang. Jak wskazuje Twicken, ramy Yin-Yang są fundamentalnym modelem chińskiej metafizyki. Innymi słowy: w zrozumieniu, w jaki sposób Yin i Yang odnoszą się do siebie (jako wzajemnie powstające i wzajemnie zależne), możemy zrozumieć, w jaki sposób - z perspektywy taoistycznej - wszystkie pary przeciwieństw dance razem, jako nie dwa i nie jeden: pojawianie się bez istnienia jako stałe, stałe byty.
W ten sposób Po jest kojarzony z Yin. Jest to bardziej gęsty lub fizyczny z dwóch duchów i jest znany również jako dusza ludowa, , ponieważ powraca na ziemię - rozpuszczając się w obrzydliwe elementy - w chwili śmierci ciała.
Z drugiej strony, Hun jest związany z Yang, ponieważ jest on bardziej lekki lub subtelny z dwóch duchów. Jest również znany jako eteryczna dusza i w chwili śmierci opuszcza ciało, by połączyć się w bardziej subtelne sfery egzystencji.
W procesie taoistycznej kultywacji, praktykujący dąży do zharmonizowania Huna i Po, w sposób, który stopniowo pozwala gęstszym aspektom Po coraz pełniej wspierać bardziej subtelne aspekty Huna. Rezultatem tego rodzaju procesu doskonalenia jest manifestacja sposobu bycia i sposobu postrzegania, znana przez praktyków taoistycznych jako Niebo na Ziemi .
Pozostając i poruszając się w tradycji Mahamudry
W tradycji tybetańskiej Mahamudry (związanej przede wszystkim z linią Kagyu) rozróżnia się pozostające i poruszające aspekty umysłu (znane również jako perspektywa umysłu i perspektywa zdarzenia ).
Pozostający aspekt umysłu odnosi się mniej więcej do tego, co czasami nazywane jest również zdolnością do dawania świadectwa. Jest to perspektywa, z której obserwuje się powstawanie i rozpuszczanie różnych zjawisk (myśli, wrażeń, spostrzeżeń). Jest to aspekt umysłu, który jest w stanie naturalnie pozostać stale obecny, i nie ma na niego wpływu przedmioty lub zdarzenia, które się w nim pojawiają.
Poruszający aspekt umysłu odnosi się do różnych zjawisk, które - jak fale na oceanie - powstają i rozpuszczają się. Są to przedmioty i zdarzenia, które wydają się mieć czas / czasoprzestrzeń: powstanie, trwanie i rozwiązanie. Jako takie wydają się ulegać zmianie lub transformacji - w przeciwieństwie do pozostającego aspektu umysłu, który jest niezmienny.
Praktykujący Mahamudrę najpierw ćwiczy zdolność przełączania się między tymi dwiema perspektywami ( pozostawanie i poruszanie się ). A potem, ostatecznie, doświadczyć ich jako powstających jednocześnie i nierozróżnialnych (tj. Niedualnych) - w taki sposób, w jaki fale i ocean, podobnie jak woda, faktycznie powstają wzajemnie i są nierozróżnialne.
Taoizm spotyka Mahamudrę na filiżankę herbaty
Sugerujemy, że rozdzielczość polaryzacji ruchomej / pozostającej jest w zasadzie równoważna - lub przynajmniej otwiera drogę - przekroczeniu tego, co Mistrz Hu określa jako polaryzację materialną / bezkształtną; i wchłanianie bardziej gęsto wibrującego Po w bardziej subtelne Hun.
Innymi słowy: cielesny Po służy eterycznemu Hunowi - w kultywacji taoistycznej - w takim stopniu, w jakim pozory umysłu stają się samoświadome, tj. Świadome swojego źródła i przeznaczenia w / jako Hun - jak fale stają się świadome swojej podstawowej natury, jaką jest woda.
