Jedną z najbardziej znanych bohaterek żydowskiej Biblii jest królowa Estera, która została królem małżonki Persji i dzięki temu mogła uratować swój lud przed rzeźą. Żydowskie święto Purim, które zwykle przypada w marcu, opowiada historię Esther.
Królowa Estera była żydowską „Kopciuszkiem”
Pod wieloma względami historia Estery znana jako Księga Estery w chrześcijańskim Starym Testamencie i Megillah (Zwój) Estery w żydowskiej Biblii brzmi jak opowieść o Kopciuszku.
Historia zaczyna się od perskiego władcy Ahasuerusa, postaci często kojarzonej z perskim monarchą znanym pod greckim imieniem Kserkses. Król był tak dumny ze swojej pięknej królowej Waszti, że nakazał jej, aby podczas uczty ukazała się odsłonięta przed książętami kraju. Ponieważ pojawienie się odsłonięte było społecznym odpowiednikiem bycia fizycznie nagim, Waszti odmówiła. Król był wściekły, a jego doradcy namawiali go, by zrobił przykład z Waszti, aby inne żony nie stały się nieposłuszne jak królowa.
Tak więc biedna Waszti została stracona za obronę swojej skromności. Następnie Ahasuerus nakazał, aby urocze dziewice z tego kraju zostały postawione przed sądem, aby odbyły rok przygotowań w haremie (rozmowa o ekstremalnych przeróbkach!). Każda kobieta została postawiona przed królem w celu zbadania i wróciła do haremu, aby czekać na swoje drugie wezwanie. Z tego szeregu cudów król wybrał Esther na swoją następną królową.
Esther ukryła swoje żydowskie dziedzictwo
Ahasuerus nie wiedział, że jego następna królowa była tak naprawdę miłą żydowską dziewczyną imieniem Hadassah (po hebrajsku „mirta”), która została wychowana przez jej wuja (lub prawdopodobnie kuzyna), Mordocheusza. Opiekun Hadassah poradził jej, by ukryła swoje żydowskie dziedzictwo przed swoim królewskim mężem.
Okazało się to dość łatwe, ponieważ po wyborze na królową imię Hadassah zostało zmienione na Esther. Według The Jewish Encyclopedia niektórzy historycy interpretują imię Esther jako pochodną perskiego słowa oznaczającego „gwiazdę” oznaczającą jej dominację. Inni sugerują, że Estera pochodzi od Isztar, matki bogini religii babilońskiej.
Tak czy inaczej, metamorfoza Hadassah była zakończona i jako Estera poślubiła króla Aswerusa.
Wejdź do złoczyńcy: premier Haman
Mniej więcej w tym czasie Ahasuerus mianował Hamana na swojego premiera. Wkrótce między Hamanem i Mordocheajem pojawiła się zła krew, która przytoczyła religijne powody odmowy oddania pokłonu Hamanowi, tak jak tego wymagał zwyczaj. Zamiast iść za samym Mordocheuszem, premier powiedział królowi, że Żydzi mieszkający w Persji byli bezwartościowymi łajdakami, którzy zasługiwali na unicestwienie. Haman obiecał dać królowi 10 000 sztuk srebra w zamian za dekret królewski zezwalający mu na zabijanie nie tylko żydowskich mężczyzn, ale także kobiet i dzieci.
Następnie Haman rzucił „pur” lub los, aby ustalić datę rzezi, i przypada ona na 13 dzień żydowskiego miesiąca Adar.
Mordechaj odkrył fabułę
Jednak Mordocheusz dowiedział się o spisku Hamana, a on rozdarł swoje ubranie i zasmucił twarz popiołem, podobnie jak inni Żydzi, o których zawiadomił. Kiedy królowa Estera dowiedziała się o cierpieniu swojego opiekuna, wysłała mu ubrania, ale on odmówił. Potem wysłała jednego ze swoich strażników, by dowiedzieli się o problemie, a Mordecai powiedział strażnikowi wszystko o spisku Hamana.
Mordocheusz błagał królową Esterę, aby wstawiała się za królem w imieniu swojego ludu, wypowiadając najsłynniejsze słowa biblijne: - Nie myśl, że w pałacu króla uciekniesz bardziej niż wszyscy inni Żydzi. Bo jeśli zachowasz milczenie w takim momencie, ulga i wyzwolenie dla Żydów wzrosną z innej części, ale ty i rodzina waszego ojca zginiecie. Kto wie? Być może doszedłeś do godności królewskiej na taki właśnie czas.
Królowa Estera stawiła czoła dekretowi króla
Z prośbą Mordocheusza był tylko jeden problem: zgodnie z prawem nikt nie mógł wejść w obecności króla bez jego zgody, nawet jego żona. Estera i jej żydowscy rodacy pościli przez trzy dni, aby zdobyć odwagę. Potem włożyła wszystkie swoje najlepsze ozdoby i bez wezwania podeszła do króla. Achasuerus rozszerzył na nią swoje berło królewskie, wskazując, że przyjął ją. Kiedy król poprosił Esterę, żeby chciała, powiedziała, że przybyła, aby zaprosić Achaswerusa i Hamana na ucztę.
Drugiego dnia bankietów Achasuerus zaoferował Estherowi wszystko, czego chciała, nawet połowę jego królestwa. Zamiast tego królowa błagała o życie i życie wszystkich Żydów w Persji, odsłaniając spisku króla Hamana przeciwko nim, zwłaszcza Mordocheuszowi. Haman został stracony w taki sam sposób, jak zaplanowano dla Mordocheusza. Za zgodą króla Żydzi powstali i zamordowali popleczników Hamana 13 dnia Adar, dnia pierwotnie planowanego na zagładę Żydów, i splądrowali ich dobra. Potem ucztowali przez dwa dni, 14 i 15 Adar, aby świętować ich ratunek.
Król Ahasuerus pozostał zachwycony królową Esterą i nazwał jej opiekuna Mordocheusza swoim premierem w miejsce złoczyńcy Hamana.
W swoim artykule na temat Estery w Encyklopedii żydowskiej, uczeni Emil G. Hirsch, John Dyneley Prince i Solomon Schechter jednoznacznie stwierdzają, że biblijnego zapisu Księgi Estery nie można uważać za historycznie dokładne, nawet jeśli jest to ekscytujące opowieść o tym, jak królowa Estery Persji uratowała naród żydowski przed zagładą.
Na początek uczeni twierdzą, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby perscy szlachcice pozwolili swojemu królowi wywyższyć zarówno żydowską królową, jak i żydowskiego premiera. Uczeni przytaczają inne czynniki, które mają tendencję do odrzucania historyczności Księgi Estery:
* Autor nigdy nie wspomina o Bogu, któremu wyzwolenie Izraela przypisuje się w każdej innej książce Starego Testamentu. Historycy biblijni twierdzą, że to pominięcie potwierdza późniejsze pochodzenie Estery, prawdopodobnie hellenistycznego okresu, w którym zanikły żydowskie obrzędy religijne, jak pokazano w innych książkach biblijnych z tej samej epoki, takich jak Kaznodzieje i Daniel.
* Autor nie mógł pisać w czasach imperium perskiego, ponieważ przesadzone opisy dworu królewskiego i niepochlebne opowieści o królu wymienionym z imienia. Przynajmniej nie mógł napisać tak krytycznych opisów i przeżyć, by opowiedzieć tę historię.
Badacze Debata Historia kontra fikcja
W artykule do `` Journal of Bible Bibliature '', The Book of Esther and Ancient Storytelling, uczony Adele Berlin pisze również o obawach naukowych dotyczących historycznej dokładności Estery. Przedstawia prace kilku uczonych w zakresie odróżniania autentycznej historii od fikcji w tekstach biblijnych. Berlin i inni uczeni zgadzają się, że Estera jest prawdopodobnie powieścią historyczną, czyli dziełem fikcyjnym, zawierającym dokładne historyczne ustawienia i szczegóły.
Podobnie jak dzisiejsza fikcja historyczna, Księga Estery mogła zostać napisana jako pouczający romans, sposób na zachęcenie Żydów do ucisku ze strony Greków i Rzymian. W rzeczywistości uczeni Hirsch, Prince i Schechter posuwają się tak daleko, że twierdzą, że jedynym celem Księgi Estery było przedstawienie „historii wstecznej” na Święto Purim, której poprzedniki są niejasne, ponieważ nie odpowiada żadnemu zarejestrowanemu Babilończykowi ani Festiwal hebrajski.
Współczesna obserwacja Purim to świetna zabawa
Dzisiejsze święta Purim, żydowskiego święta upamiętniającego historię Queen Esther, porównuje się do uroczystości chrześcijańskich, takich jak Mardi Gras w Nowy Orlean or Carinvale w Rio de Janeiro. Chociaż święto ma religijną powłokę obejmującą post, dawanie ubogim i dwukrotne czytanie Megilli z Estery w synagodze, większość Żydów koncentruje się na zabawie Purim. Praktyki wakacyjne obejmują wymianę darów z jedzeniem i piciem, ucztowanie, organizowanie konkursów piękności i oglądanie spektakli, w których kostiumowe dzieci odgrywają historię odważnej i pięknej królowej Estery, która uratowała naród żydowski.
Źródła
Hirsch, Emil G., z Johnem Dyneley Prince i Solomon Schechter, „Esther” The Jewish Encyclopedia http: //www.jewishencyclopedia.com/view.jsp? Artid = 483 & letter = E & search = Esther # ixzz1Fx2v2MSQ
Berlin, Adele, The Book of Esther and Ancient Storytelling, Journal of Biblical Literature Tom 120, Issue No. 1 (Spring 2001).
Souffer, Ezra, „The History of Purim”, The Jewish Magazine, http://www.jewishmag.com/7mag/history/purim.htm
The Oxford Annotated Bible, New Revised Standard Version (Oxford University Press, 1994).
