Religia ludowa to każda etniczna lub kulturowa praktyka religijna, która wykracza poza doktrynę zorganizowanej religii. Oparty na popularnych przekonaniach i czasami nazywany popularną lub wernakularną religią, termin ten odnosi się do sposobu, w jaki ludzie doświadczają i praktykują religię w codziennym życiu.
Kluczowe dania na wynos
- Religia ludowa obejmuje praktyki religijne i wierzenia podzielane przez grupę etniczną lub kulturową.
- Chociaż na jego praktykę mogą wpływać zorganizowane doktryny religijne, nie przestrzega ona zewnętrznych nakazów. Religii ludowej brakuje również struktury organizacyjnej religii głównego nurtu, a jej praktyka jest często ograniczona geograficznie.
- Religia ludowa nie ma świętego tekstu ani doktryny teologicznej. Chodzi raczej o codzienne rozumienie duchowości niż o rytuały i rytuały.
- Folklor, w przeciwieństwie do religii ludowej, jest zbiorem wierzeń kulturowych przekazywanych przez pokolenia.
Po religii ludowej zwykle pojawiają się ci, którzy nie domagają się żadnej doktryny religijnej poprzez chrzest, spowiedź, codzienną modlitwę, cześć lub uczęszczanie do kościoła. Religie ludowe mogą wchłaniać elementy religii wyznawanych liturgicznie, jak w przypadku ludowego chrześcijaństwa, ludowego islamu i ludowego hinduizmu, ale mogą również istnieć całkowicie niezależnie, jak wietnamskie Dao Mau i wiele lokalnych religii.
Geneza i kluczowe cechy
Termin religia ludowa jest stosunkowo nowy, datowany na 1901 rok, kiedy luterański teolog i pastor Paul Drews napisał niemiecki Religi se Volkskunde lub religię ludową. Drew starał się zdefiniować doświadczenie zwykłego ludu lub chłopstwa, aby edukować pastorów o rodzajach wiary chrześcijańskiej, jakich mogliby doświadczyć po opuszczeniu seminarium.
Pojęcie religii ludowej wyprzedza jednak definicję Drew. W XVIII wieku chrześcijańscy misjonarze spotykali ludzi na obszarach wiejskich zaangażowanych w chrześcijaństwo przesycone przesądami, w tym kazania wygłaszane przez członków duchowieństwa. Odkrycie to wywołało oburzenie w społeczności duchownej, które zostało wyrażone w formie pisemnej, która ilustruje teraz historię religii ludowej.
Ta literatura osiągnęła punkt kulminacyjny na początku XX wieku, nakreślając anormalne praktyki religijne, a zwłaszcza zwracając uwagę na powszechność religii ludowej w społecznościach katolickich. Między kultem a kultem świętych istniała na przykład cienka granica. Lud etniczny Joruba, sprowadzony na Kubę z Afryki Zachodniej jako niewolnicy, chronił tradycyjne bóstwa zwane Orichami, nazywając ich świętymi rzymskokatolickimi. Z czasem kult Oricha i świętych połączył się z ludową religią Santer a.
Powstanie Kościoła Zielonoświątkowego w XX wieku przeplatało tradycyjne praktyki religijne, takie jak modlitwa i uczęszczanie do kościoła, z religijnymi tradycjami ludowymi, takimi jak duchowe uzdrowienie poprzez modlitwę. Pentecostalism jest obecnie najszybciej rozwijającą się religią w Stanach Zjednoczonych.
Religia ludowa to zbiór praktyk religijnych wykraczających poza doktrynę zorganizowanej religii, a praktyki te mogą mieć podłoże kulturowe lub etniczne. Na przykład ponad 30 procent Chińczyków Han przestrzega shenizmu lub chińskiej religii ludowej. Shenizm jest najściślej związany z taoizmem, ale zawiera także mieszane elementy konfucjanizmu, chińskich bóstw mitologicznych i wierzeń buddyjskich na temat karmy.
W przeciwieństwie do zalecanej praktyki liturgicznej religia ludowa nie ma świętego tekstu ani doktryny teologicznej. Bardziej dotyczy to codziennego rozumienia duchowości niż rytuałów i rytuałów. Jednak dokładne określenie, co stanowi zorganizowaną praktykę religijną w przeciwieństwie do religii ludowej, jest trudne, jeśli nie niemożliwe. Niektórzy, na przykład Watykan od 2017 r., Twierdzą, że święta natura świętych części ciała jest wynikiem religii ludowej, podczas gdy inni określają ją jako bliższy związek z Bogiem.
Folklor a religia ludowa
Podczas gdy religia ludowa obejmuje codzienne transcendentalne doświadczenie i praktykę, folklor jest zbiorem przekonań kulturowych, które są przekazywane poprzez mity, legendy i historie rodowe i są przekazywane pokoleniom.
Na przykład przedchrześcijańskie pogańskie wierzenia ludu celtyckiego (który zamieszkiwał dzisiejszą Irlandię i Wielką Brytanię) zostały ukształtowane przez mity i legendy dotyczące Wróżek (lub wróżek) zamieszkujących świat nadprzyrodzony obok świata naturalnego. Rozwinęła się cześć dla mistycznych miejsc, takich jak bajkowe wzgórza i pierścienie wróżek, a także strach i lęk przed zdolnością wróżek do interakcji ze światem przyrody.
Na przykład changelingi uważane były za wróżki, które potajemnie zajmowały miejsce dzieci w okresie niemowlęcym. Dziecko wróżki wyglądałoby na chore i nie rosło w takim samym tempie jak dziecko, więc rodzice często zostawiali je na miejscu, aby wróżki mogły je znaleźć na noc. Gdyby dziecko żyło następnego ranka, wróżka przywróciłaby mu ludzkie ciało do prawowitego ciała, ale gdyby to dziecko umarło, tylko wróżka rzeczywiście zginęła.
Wróżki zostały rzekomo wykorzenione z Irlandii przez Świętego Patryka około 1500 lat temu, ale wiara w podmieńców i wróżki w ogóle trwała przez XIX i XX wiek. Chociaż ponad połowa populacji Wielkiej Brytanii i Irlandii identyfikuje się jako chrześcijanie, mity i legendy wciąż znajdują schronienie we współczesnej sztuce i literaturze, a bajkowe wzgórza są powszechnie uważane za miejsca mistyczne.
Współcześni anglojęzyczni nieświadomie składają hołd mitologicznemu folklorowi, ponieważ dni tygodnia nawiązują do rzymskich i nordyckich bogów. Na przykład środa to Dzień Wodina (lub Odyna), podczas gdy czwartek to Dzień Thora, a piątek jest poświęcony żonie Odyna, Freyrowi. Sobota jest odniesieniem do rzymskiego boga Saturna, a wtorek nosi imię rzymskiego Marsa lub skandynawskiego Tyra.
Zarówno religia, jak i folklor wpływają na codzienne życie duchowe i praktyki we współczesnym świecie
Źródła
- H g w D . Święta Wyspa: Wiara i religia w przedchrześcijańskiej Irlandii . Boydell, 2001.
- Olmos Margarite Fern ndez i Lizabeth Paravisini-Gebert . Crole Religions of the Caribbean: Wprowadzenie od Vodou i Santer a do Obeah i Espiritismo . New York UP, 2011.
- Yoder, Don. W kierunku definicji religii ludowej . Folklor zachodni, t. 33, nr 1, 1974, ss. 2 14.
