Czy rany mogą rzeczywiście być oznakami gojenia się? Mogą to być cudowne rany stygmaty. Ci wierzący twierdzą, że te krwawiące rany, które odpowiadają ranom, jakich doznał Jezus Chrystus podczas ukrzyżowania, są oznaką uzdrawiającej miłości Boga do cierpiących ludzi. Oto spojrzenie na zjawisko stygmatów i historie niektórych znanych świętych, którzy mieli stygmaty.
Fałszywe czy budzące wezwanie do współczucia?
Stygmaty przyciągają uwagę ludzi, ponieważ są dramatyczną ilustracją bólu związanego z krwią, która jest niezbędną siłą życiową. Biblia mówi, że jedynym sposobem, w jaki grzeszni ludzie mogą połączyć się ze świętym Bogiem, jest ofiara krwi; Jezus oświadczył, że Bóg wcielił się na Ziemi, aby złożyć tę ofiarę i ocalić ludzkość od grzechu dzięki wielkiej miłości do ludzi. Gdy umarł gwałtownie na krzyżu, Jezus doznał pięciu krwawionych ran: na obu dłoniach i na obu stopach od gwoździ, które rzymscy żołnierze wbili mu w ciało, oraz rozcięcie w boku od włóczni żołnierza. Rany stygmatyzowane replikują te pierwotne rany ukrzyżowane (a czasem także ślady na czole, gdzie Jezus został ranny przez koronę cierniową, którą musiał nosić), dzięki czemu doświadczenie Jezusa jest mniej abstrakcyjne i bardziej konkretne dla osób kontemplujących stygmaty.
Rany znamienne pojawiają się nagle i bez wyjaśnienia. Wylewają prawdziwą krew i powodują prawdziwy ból, ale nie zarażają się i często wydzielają słodko pachnący zapach, który wierzący nazywają zapachem świętości.
Ludzie z prawdziwymi stygmatami żyją znakami Bożymi miłosierdzie i miłość do niewierzących, kanały Jego łaski dla tych, którzy potrzebują uzdrowienia, odnowy i nawrócenia, którzy pokazują Chrystusa, który jest bardzo żywy dzisiaj ten sam Jezus, który żył pośród nas około 2000 lat temu, pisze Michael Freze, SFO, w swojej książce Nosili rany Chrystusa: tajemnica świętych stygmatów.
Jednak Freze dodaje, że nadprzyrodzone cuda, takie jak stygmaty, muszą być dokładnie zbadane pod kątem właściwego duchowego rozeznania. kościół mądrze postępuje z wielką ostrożnością, gdy słyszy stygmatyzm w swoim gronie. Dla każdego uwierzytelnionego przypadku stygmatów występowały f fałszywe stygmaty zwykle związane z szeregiem możliwych przyczyn: diaboliczne pochodzenie; choroba psychiczna lub choroba; histeria; sugestia hipnotyczna; oraz stany nerwowe, które mogą powodować zaczerwienienie, pękanie, a nawet krwawienie skóry
Sceptycy mówią, że stygmaty są mistyfikacją popełnianą przez ludzi, którzy szukają dla siebie uwagi. Ale wierzący twierdzą, że stygmaty to pobudka dla ludzi, aby czuli więcej współczucia - tak jak Jezus ma dla nich współczucie.
Niektórzy znani święci, którzy mieli rany stygmaty
Niektórzy badacze biblijni uważają, że pierwszy odnotowany przypadek ran piętnowanych dotyczył św. Pawła Apostoła, który napisał w Liście do Galatów 6:17 Biblii: „Niosę na ciele ślady Jezusa”. W oryginalnym języku greckim manuskryptu słowo „znaki” to „stygmaty”.
Od 1200 roku - kiedy święty Franciszek z Asyżu spotkał serafinowego anioła, który, jak twierdzili świadkowie, podał mu kolejny zarejestrowany przypadek ran piętnowanych - około 400 osób do tej pory doświadczyło autentycznych przypadków stygmatów.
Święty Ojciec Pio, włoski kapłan, znany ze swojego oddania modlitwie i medytacji, a także z wielu darów psychicznych, przez 50 lat miał rany stygmatyczne. Przez lata wielu różnych lekarzy badało rany Ojca Pio i ustalało, że rany były prawdziwe, ale nie było dla nich medycznych wyjaśnień.
Rankiem 20 września 1918 r., Podczas pobytu w kościele w San Giovanni Rotondo we Włoszech, Ojciec Pio otrzymał stygmaty. Widział wizję Jezusa krwawiącego ze swoich ran ukrzyżowanych. Ojciec Pio wspominał później: Widok mnie przerażał. Wizja powoli zanikała, a ja uświadomiłem sobie, że moje ręce, stopy i bok również ociekają krwią. Ojciec Pio zauważył, że wiszący przed nim krucyfiks ożył, a z jego krwi płynęła świeża krew. rany na obrazie Jezusa na krzyżu. Jednak pomimo tego niepokojącego widoku i szoku spowodowanego własnym krwawieniem, Ojciec Pio powiedział, że ogarnęło go silne poczucie spokoju.
Święta Teresa Neumann, Niemka, która twierdziła, że przeżyła kilka dziesięcioleci bez jedzenia i wody z wyjątkiem chleba i wina z Komunii, miała rany stygmatów od 1926 r. Do jej śmierci w 1962 r. Różni lekarze badali ją i obserwowali przez lata, próbując znaleźć medyczne wytłumaczenie dla jej stygmatów i pozornego przetrwania bez odpowiedniego odżywiania. Ale nie potrafili wyjaśnić, co się z nią dzieje. Powiedziała, że wyjaśnienie było cudowne - że stygmaty i post były darami od Boga, które pomogły jej polegać na jego mocy podczas modlitwy za innych. Tam leżała w łóżku przez większą część swojego życia, ale często wykorzystywała swój czas na modlitwę za ludzi.
Święty Jan Boży był Hiszpanem, który był głęboko poruszony cierpieniem innych, które widział wokół niego, i powiedział, że jego rany stygmatów pomogły mu zmotywować go do zrobienia wszystkiego, co w jego mocy, aby pomóc innym. W 1500 roku założył wiele szpitali dla osób potrzebujących leczenia od chorób i urazów; po jego śmierci został nazwany patronem szpitali.
Święta Katarzyna z Sienny, Włoszka w XIII wieku, znana ze swojego bardzo wpływowego pisma o wierze i filozofii, odniosła rany piętna w ciągu ostatnich pięciu lat swojego życia. Zaniepokojona tym, że ludzie zbytnio skupiliby się na niej, a zbyt mało na Bogu, gdyby odkryli jej stygmaty, Catherine modliła się, by jej rany nie stały się publicznie znane po jej śmierci. Tak właśnie się stało. Tylko kilka osób, które były jej bliskie, znało stygmaty, kiedy żyła; po jej śmierci w wieku 33 lat opinia publiczna dowiedziała się o stygmatach, ponieważ znaki były na jej ciele.
Niemożliwe jest przewidzenie, kiedy zjawisko stygmatów nastąpi w następnej kolejności lub przez jaką osobę. Ale ciekawość i zdumienie, że stygmaty iskrzą się w ludziach, będą prawdopodobnie trwały tak długo, jak to intrygujące zjawisko.
