Archeologia jest jednym z największych narzędzi biblijnych w historii, aby przesiać zweryfikowane fakty z historii biblijnych. W rzeczywistości w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci archeolodzy nauczyli się wiele o świecie Abrahama w Biblii. Abraham jest uważany za duchowego ojca trzech wielkich monoteistycznych religii świata, judaizmu, chrześcijaństwa i islamu.
Patriarcha Abraham w Biblii
Historycy datują biblijną historię Abrahama około 2000 roku pne, opartą na wskazówkach z Genesis rozdziałów 11–25. Uważana za pierwszego z biblijnych patriarchów, historia życia Abrahama obejmuje podróż rozpoczynającą się w miejscu zwanym Ur. W czasach Abrahama Ur był jednym z wielkich miast-miast w Sumeru, częścią Żyznego Półksiężyca, położonego od rzek Tygrys i Eufrat w Iraku do Nilu w Egipcie. Historycy nazywają tę epokę od 3000 do 2000 pne „początkiem cywilizacji”, ponieważ wyznaczają najwcześniejsze udokumentowane daty, kiedy ludzie osiedlali się w społecznościach i zaczynali takie rzeczy, jak pisanie, rolnictwo i handel.
Księga Rodzaju 11:31 mówi, że ojciec patriarchy, Terah, zabrał syna (który wtedy nazywał się Abram, zanim Bóg przemianował go na Abrahama) i ich dalszą rodzinę z miasta zwanego Ur Chaldejczyków. Archeolodzy wzięli ten zapis za coś do zbadania, ponieważ zgodnie z The Biblical World: An Illustrated Atlas, Chaldejczycy byli plemieniem, które istniało dopiero w około szóstym i piątym wieku przed naszą erą, prawie 1500 lat po tym, jak Abraham żył . Ur Chaldejczyków znajduje się niedaleko Haranu, którego pozostałości znajdują się dzisiaj w południowo-zachodniej Turcji.
Odniesienie do Chaldejczyków doprowadziło historyków biblijnych do ciekawych wniosków. Chaldejczycy żyli około szóstego do piątego wieku przed naszą erą, kiedy to żydowscy skrybowie po raz pierwszy spisali ustną tradycję opowieści Abrahama, składając hebrajską Biblię. Dlatego, skoro w tradycji ustnej wzmiankowano Ur jako punkt wyjścia dla Abrahama i jego rodziny, historycy uważają, że logiczne byłoby, gdyby skrybowie zakładali, że nazwa była związana z tym samym miejscem, które znali w swoim okresie, mówi Biblical World .
Jednak archeolodzy odkryli w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci dowody, które rzucają nowe światło na epokę miast-miast, które bardziej odpowiadają czasowi Abrahama.
Clay Tablety oferują starożytne dane
Wśród tych artefaktów znajduje się około 20 000 glinianych tabliczek znalezionych głęboko w ruinach miasta Mari w dzisiejszej Syrii. Według Biblijnego Świata Mari znajdowała się nad rzeką Eufrat około 30 mil na północ od granicy między Syrią a Irakiem. W swoim czasie Mari była kluczowym ośrodkiem na szlakach handlowych między Babilonem, Egiptem i Persją (dzisiejszy Iran).
Mari była stolicą króla Zimri-Lim w XVIII wieku pne, dopóki nie został podbity i zniszczony przez króla Hammurabiego. Pod koniec XX wieku ne francuscy archeolodzy szukający Mari wykopali wieki piasku, aby odkryć dawny pałac Zimri-Lim. Głęboko w ruinach odkryli tabliczki napisane starożytnym pismem klinowym, jedną z pierwszych form pisania.
Niektóre tablice datowane są na 200 lat przed czasem Zimri-Lim, co oznaczałoby, że znajdowały się w tym samym czasie, w którym Biblia mówi, że rodzina Abrahama opuściła Ur. Informacje przetłumaczone z tablic Mari wydają się wskazywać, że sumeryjski Ur, a nie Ur Chaldejczyków, jest bardziej prawdopodobnym miejscem, w którym Abraham i jego rodzina rozpoczęli swoją podróż.
Powody podróży Abrahama w Biblii
Księga Rodzaju 11: 31-32 nie wskazuje na to, dlaczego ojciec Abrahama, Terach, nagle wykorzenił swoją dużą liczną rodzinę i udał się do miasta Haran, które znajdowało się około 500 mil na północ od sumeryjskiego Ur. Jednak tablice Mari zawierają informacje o konfliktach politycznych i kulturowych w czasach Abrahama, które zdaniem naukowców dają wskazówki dotyczące ich migracji.
Świat biblijny zauważa, że niektóre tablice Mari używają słów z plemion Amorytów, które również znajdują się w opowieści Abrahama, takich jak imię jego ojca, Tera i imiona jego braci, Nahor i Haran (również ironicznie nazwa miejsca przeznaczenia) . Na podstawie tych i innych artefaktów niektórzy uczeni doszli do wniosku, że rodzina Abrahama mogła być Amorytami, plemieniem semickim, które zaczęło migrować z Mezopotamii około 2100 rpne Migracja Amorytów zdestabilizowała Ur, który według szacunków naukowców upadł około 1900 rpne
W wyniku tych odkryć archeolodzy przypuszczają teraz, że ci, którzy chcieli uciec przed wojną domową ery, mieli tylko jeden kierunek, by pójść w kierunku bezpieczeństwa: na północ. Na południe od Mezopotamii znajdowało się morze zwane obecnie Zatoką Perską. Na zachodzie leżała tylko otwarta pustynia. Na wschodzie uchodźcy z Ur spotkaliby Elamitów, kolejną grupę plemienną z Persji, której napływ również przyspieszył upadek Ur.
Tak więc archeolodzy i historycy biblijni dochodzą do wniosku, że logiczne byłoby, aby Terah i jego rodzina udali się na północ w kierunku Haranu, aby uratować im życie i środki do życia. Ich migracja była pierwszym etapem podróży, która doprowadziła syna Tarego, Abrama, do zostania patriarchą Abrahamem, którego Bóg w Rodzaju 17: 4 nazywa „ojcem wielu narodów”.
Teksty biblijne związane z historią Abrahama w Biblii:
Rodzaju 11: 31-32:
„Terah zabrał swego syna Abrama i wnuka Lota, syna Harana, i jego synową Saraj, żonę jego syna Abrama, i wyszli razem z Ur z Chaldejczyków, aby udać się do ziemi Kanaan; ale gdy przybyli do Haranu, osiedlili się tam. Dni Teracha trwały dwieście pięć lat, a Tera umarł w Haranie ”.
Rodzaju 17: 1-4:
„Gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, Pan ukazał się Abramowi i rzekł do niego:„ Jestem Bogiem Wszechmogącym; chodź przede mną i bądź nienaganny. I zawrę moje przymierze między mną a tobą, i uczynię cię niezwykle liczne. Abram upadł na twarz, a Bóg powiedział do niego: „Dla mnie to jest moje przymierze z tobą: będziesz przodkiem wielu narodów”. „
Źródła
- The Oxford Adnotated Bible with The Apocrypha, New Revised Standard Version.
- Świat biblijny: ilustrowany atlas (National Geographic)
