Etyka egzystencjalistyczna charakteryzuje się naciskiem na moralny indywidualizm. Zamiast poszukiwać najwyższego dobra, które byłoby uniwersalne, egzystencjaliści szukali środków dla każdej osoby, aby znaleźć dla nich najwyższe dobro, niezależnie od tego, czy mogłoby to kiedykolwiek dotyczyć kogokolwiek innego.
Podstawową cechą filozofii moralnej w całej historii filozofii zachodniej była próba zbudowania systemu moralnego , który pozwoli ludziom w każdej chwili i we wszystkich sytuacjach, aby dowiedzieć się, co powinni robić moralnie i dlaczego. Różni filozofowie postulowali najwyższe dobro moralne, które byłoby takie samo dla wszystkich: przyjemność, szczęście, posłuszeństwo Bogu itp.
Jest to jednak niezgodne z filozofią egzystencjalistyczną na dwóch ważnych poziomach. Po pierwsze, dotyczy rozwoju systemu filozoficznego i jest to sprzeczne z najbardziej podstawowymi korzeniami filozofii egzystencjalistycznej. Systemy z natury są abstrakcyjne, generalnie nie biorą pod uwagę unikalnych cech indywidualnego życia i indywidualnych sytuacji. W reakcji na to filozofia egzystencjalistyczna rozwinęła się i zdefiniowała, więc należy się spodziewać, że egzystencjaliści odrzucą systemy etyczne.
Po drugie, a może co ważniejsze, egzystencjaliści zawsze koncentrowali się na subiektywnym, osobistym życiu poszczególnych ludzi. Argumentacja egzystencjalistów nie ma podstaw i danej ludzkiej natury, które są wspólne dla wszystkich ludzi, dlatego każda osoba musi zdefiniować, co dla nich znaczy ludzkość i jakie wartości lub cel będą dominować w ich życiu.
Ważną konsekwencją tego jest to, że nie może istnieć żaden zestaw standardów moralnych, które miałyby zastosowanie do wszystkich ludzi przez cały czas. Ludzie muszą podejmować własne zobowiązania i ponosić odpowiedzialność za swoje wybory w przypadku braku uniwersalnych standardów, które poprowadzą ich nawet chrześcijańscy egzystencjaliści, tacy jak S ren Kierkegaard, podkreślili to. Jeśli nie ma obiektywnych standardów moralnych ani nawet racjonalnych środków decydowania o standardach moralnych, wówczas nie może istnieć system etyczny, który obowiązywałby wszystkich ludzi przez cały czas i we wszystkich sytuacjach.
Jeśli chrześcijańscy egzystencjaliści zaakceptowali tę konsekwencję podstawowych zasad egzystencjalistycznych, ateistyczni egzystencjaliści znacznie ją posunęli. Friedrich Nietzsche, choć prawdopodobnie nie zaakceptowałby egzystencjalistycznej etykiety dla siebie, jest tego najlepszym przykładem. Dominującym tematem w jego pracach była idea, że brak Boga i wiara w absolutne standardy oznaczają, że wszyscy mamy swobodę ponownej oceny naszych wartości, co prowadzi do możliwości nowej i potwierdzającej życie moralności, która może zastąpić tradycyjnego i zniszczonego chrześcijanina moralność, która nadal dominowała w społeczeństwie europejskim.
Nie oznacza to jednak, że wybory etyczne jednej osoby są dokonywane niezależnie od wyborów i sytuacji etycznych innych ludzi. Ponieważ wszyscy z konieczności jesteśmy częścią grup społecznych, wszystkie wybory, których dokonujemy etycznie lub w inny sposób, będą miały wpływ na innych. Chociaż może nie być tak, że ludzie powinni opierać swoje decyzje etyczne na jakimś najwyższym dobru, to jednak przy podejmowaniu decyzji są odpowiedzialni nie tylko za konsekwencje dla nich, ale także konsekwencje dla innych, w tym czasy, inni wyborów, aby naśladować te decyzje.
Oznacza to, że chociaż nasze wybory nie mogą być ograniczone żadnymi absolutnymi standardami mającymi zastosowanie do wszystkich ludzi, powinniśmy wziąć pod uwagę możliwość, że inni będą działać w podobny sposób do nas. Jest to podobne do kategorycznego imperatywu Kanta, zgodnie z którym powinniśmy wybierać tylko te działania, które wszyscy inni zrobiliby w dokładnie takiej samej sytuacji jak my. Dla egzystencjalistów nie jest to zewnętrzne ograniczenie, ale jest to uwaga.
Współcześni egzystencjaliści nadal rozwijają i rozwijają te tematy, badając sposoby, w jakie osoba we współczesnym społeczeństwie mogłaby najlepiej stworzyć wartości, które doprowadziłyby do przestrzegania subiektywnych standardów moralnych, a tym samym pozwoliłyby im żyć prawdziwie autentycznym życiem wolnym od zła wiara lub nieuczciwość. Nie ma powszechnego porozumienia co do sposobu osiągnięcia takich celów.
