Agnostycyzm może być po prostu stanem niewiedzy, czy coś istnieje, ale ludzie mogą zająć to stanowisko z różnych powodów i stosować je na różne sposoby. Różnice te tworzą następnie warianty sposobów, w jakie można być agnostykiem. Możliwe jest zatem rozdzielenie agnostyki na dwie grupy, oznaczone jako silny agnostycyzm i słaby agnostycyzm jako analogi do silnego ateizmu i słabego ateizmu.
Słaby agnostycyzm
Jeśli ktoś jest słabym agnostykiem, oświadcza jedynie, że nie wie, czy istnieją bogowie, czy nie (ignorując pytanie, czy można coś wiedzieć, ale nie zdać sobie z tego świadomie). Możliwość istnienia jakiegoś boga teoretycznego lub jakiegoś konkretnego boga nie jest wykluczona. Nie można również wykluczyć, że ktoś wie na pewno, czy jakiś bóg istnieje, czy nie. Jest to bardzo prosta i ogólna pozycja, o której często myślą ludzie, gdy myślą o agnostycyzmie i często spotyka się ją z ateizmem.
Silny agnostycyzm
Silny agnostycyzm idzie jeszcze dalej. Jeśli ktoś jest silnym agnostykiem, nie twierdzi jedynie, że nie wie, czy istnieją bogowie; zamiast tego twierdzą również, że nikt nie może wiedzieć, czy istnieje jakiś bóg. Podczas gdy słaby agnostycyzm jest pozycją, która opisuje tylko stan wiedzy jednej osoby, silny agnostycyzm wypowiada się o wiedzy i rzeczywistości.
Z prawdopodobnie oczywistych powodów słaby agnostycyzm jest łatwiejszy do obrony. Po pierwsze, jeśli twierdzisz, że nie wiesz, czy istnieją bogowie, inni powinni zaakceptować to jako prawdę, chyba że mają bardzo dobre powody, by w to wątpić. Ważniejsze jest agnostyczne założenie, że nie powinno się wysuwać twierdzeń o wiedzy przy braku jasnych i przekonujących dowodów, ale to również może być stosunkowo proste, o ile zachowane jest rozróżnienie między wiedzą a wiarą.
Problemy z silnym agnostycyzmem
Ponieważ twierdzenie o silnym agnostycyzmie wykracza poza indywidualny mówca, jest nieco trudniejsze do poparcia. Silni agnostycy mogą często wskazywać, że po prostu nie ma żadnych dobrych dowodów ani argumentów, które mogłyby pozwolić osobie twierdzić, że wie, że bóg istnieje, aw rzeczywistości dowody na istnienie jednego boga nie są lepsze lub gorsze niż dowody dla jakiegokolwiek innego boga. Dlatego argumentuje się, że jedyną odpowiedzialną rzeczą jest całkowite zawieszenie wyroku.
Chociaż jest to rozsądne stanowisko, nie uzasadnia to twierdzenia, że znajomość bogów jest niemożliwa. Zatem następnym krokiem, który musi podjąć silny agnostyk, jest zdefiniowanie, co należy rozumieć przez gods ; jeśli można argumentować, że logicznie lub fizycznie nie jest możliwe posiadanie przez ludzi wiedzy o jakiejkolwiek istocie o przypisanych atrybutach, wówczas silny agnostycyzm może być uzasadniony.
Niestety, proces ten skutecznie zawęża pole tego, co czyni i nie kwalifikuje się jako god, do czegoś znacznie mniejszego niż to, w co ludzie tak naprawdę wierzyli. To może zatem skutkować błędem Słomianego Człowieka, ponieważ nie wszyscy wierzą w god jako silna agnostyka definiuje pojęcie (w rzeczywistości problem dzielony z silnymi ateistami).
Ciekawą krytyką tego silnego agnostycyzmu jest to, że aby przyjąć stanowisko, że znajomość bogów jest niemożliwa, zasadniczo przyznają, że wiedzą coś o bogach, nie wspominając już o samej naturze rzeczywistości. Sugeruje to zatem, że silny agnostycyzm jest samozaprzeczalny i nie do utrzymania.
