KIM JEST CIERPIĄCY SŁUGA IZAJASZA 53? - CHRZEŚCIJAŃSTWO

Rozdział 53 księgi Izajasza może być najgorętszym spornym fragmentem w całym Piśmie Świętym, nie bez powodu. Chrześcijaństwo twierdzi, że te wersety z Izajasza 53 przepowiadają konkretną, indywidualną osobę jako Mesjasza, czyli zbawiciela świata od grzechu, podczas gdy judaizm utrzymuje, że zamiast tego wskazują na wierną resztkę grupy Żydów.

Kluczowe rzeczy na wynos: Izajasz 53

Judaizm utrzymuje, że zaimek w liczbie pojedynczej „on” w Izajasza 53 odnosi się do narodu żydowskiego jako jednostki.
Chrześcijaństwo utrzymuje, że wersety Izajasza 53 są proroctwem wypełnionym przez Jezusa Chrystusa w jego ofiarnej śmierci za grzech ludzkości.

Pogląd Judaizmu na pieśni służących Izajasza

Izajasz zawiera cztery „pieśni służących”, opisy służby i cierpienia sługi Pańskiego:

Pieśń pierwszego sługi : Izajasz 42: 1-9;
Druga piosenka sługi : Izajasza 49: 1-13;
Trzecia pieśń sługi : Izajasz 50: 4-11;
Czwarta piosenka sługi : Izajasza 52:13 - 53:12.

Judaizm twierdzi, że pierwsze trzy Pieśni Sługi odnoszą się do narodu Izraela, więc czwarty też musi. Niektórzy rabini mówią, że cały naród żydowski jest w tych wersetach postrzegany jako jednostka, stąd też zaimek w liczbie pojedynczej. Tym, który był zawsze wierny temu prawdziwemu Bogu, był naród Izraela, aw czwartej pieśni gojowscy królowie otaczający ten naród wreszcie to uznają.

W rabinicznych interpretacjach Izajasza 53, cierpiącym sługą opisanym w tym fragmencie nie jest Jezus z Nazaretu, lecz raczej resztka Izraela, traktowana jako jedna osoba.

Pogląd czwartej pieśni służącej

Chrześcijaństwo wskazuje na zaimki użyte w Izajasza 53 do określenia tożsamości. Ta interpretacja mówi, że „ja” odnosi się do Boga, „on” odnosi się do sługi, a „my” do uczniów sługi.

Chrześcijaństwo mówi, że resztka żydowska, choć wierna Bogu, nie mogła być odkupicielem, ponieważ wciąż byli grzesznymi ludźmi, niewykwalifikowanymi do zbawienia innych grzeszników. W całym Starym Testamencie zwierzęta ofiarowane na ofiarę miały być bez skazy, bez skazy.

Twierdząc, że Jezus z Nazaretu jest Zbawicielem ludzkości, chrześcijanie wskazują na proroctwa z Izajasza 53, które zostały spełnione przez Chrystusa:

„Był pogardzany i odrzucany przez ludzi, człowieka boleści i zaznajomionego ze smutkiem; i jako ten, przed którym ludzie chowają swoje twarze; był pogardzany, a my go nie szanowaliśmy”. (Izajasza 53: 3, ESV) Jezus został wtedy odrzucony przez Sanhedryn, a dziś judaizm go zbawia.
„Ale został przebity za nasze występki; został zmiażdżony za nasze winy; na niego spadła kara, która przyniosła nam pokój, a jego rany jesteśmy uzdrowieni”. (Izajasza 53: 5, ESV). Jezus został przebity w dłoniach, stopach i boku podczas ukrzyżowania.
„Wszyscy, jak my, owce, zbłądzili; obróciliśmy się ... każdy na jego własną drogę; a Pan zwalił na niego winę nas wszystkich”. (Izajasza 53: 6, ESV). Jezus nauczał, że należy składać ofiary w miejsce grzesznych ludzi i że ich grzechy zostaną na niego złożone, tak jak grzechy zostały złożone na ofiarnych barankach.
„Był uciskany i cierpiał, a jednak nie otworzył swoich ust; niczym baranek prowadzony na rzeź, i jak owca, która przed swymi kombajnami milczy, więc nie otworzył ust”. (Izajasza 53: 7, ESV) Jezus oskarżony przez Poncjusza Piłata, milczał. Nie bronił się.

„I dokonali jego grobu z niegodziwcem i bogatym podczas swojej śmierci, chociaż nie dokonał przemocy, i nie było w jego ustach oszustwa”. (Izajasza 53: 9, ESV) Jezus został ukrzyżowany między dwoma złodziejami, z których jeden powiedział, że zasłużyli na to, aby tam być. Ponadto Jezus został pochowany w nowym grobie Józefa z Arymatei, bogatego członka Sanhedrynu.
„Z udręki swojej duszy ujrzy i będzie usatysfakcjonowany; dzięki jego wiedzy sprawiedliwy, mój sługa, uczyni wielu uważanymi za sprawiedliwych i poniesie ich nieprawości”. (Izajasza 53:11, ESV) Chrześcijaństwo naucza, że Jezus był sprawiedliwy i umarł śmiercią zastępczą, aby zadośćuczynić za grzechy świata. Jego sprawiedliwość przypisywana jest wierzącym, usprawiedliwiając ich przed Bogiem Ojcem.
„Dlatego podzielę go między wielu, a łupy podzielę na mocnych, ponieważ wylał swą duszę na śmierć i został policzony z przestępcami; jednak poniósł grzech wielu i wstawia się za przestępcy ”. (Izajasza 53:12, ESV). Na koniec doktryna chrześcijańska mówi, że Jezus stał się ofiarą za grzech, „Barankiem Bożym”. Przyjął rolę Najwyższego Kapłana, wstawiając się za grzesznikami w Bogu Ojcu.

Żydowski Mashiach lub Namaszczony

Według judaizmu wszystkie te prorocze interpretacje są błędne. W tym momencie konieczne jest pewne tło na temat żydowskiej koncepcji Mesjasza.

Hebrajskie słowo HaMasziach, czyli Mesjasz, nie pojawia się w Tanach ani w Starym Testamencie. Chociaż pojawia się w Nowym Testamencie, Żydzi nie rozpoznają pism Nowego Testamentu jako natchnionych przez Boga.

Jednak termin „namaszczony” pojawia się w Starym Testamencie. Wszyscy żydowscy królowie zostali namaszczeni olejem. Kiedy Biblia mówi o nadchodzącym pomazańcu, Żydzi wierzą, że ta osoba będzie istotą ludzką, a nie boską. Będzie panował jako król Izraela w przyszłym wieku doskonałości.

Według judaizmu prorok Eliasz pojawi się ponownie, zanim namaszczony przyjdzie (Malachiasza 4: 5-6). Wskazują na zaprzeczenie przez Jana Chrzciciela, że był Eliaszem (Jan 1:21), jako dowód, że Jan nie był Eliaszem, chociaż Jezus powiedział dwa razy, że Jan był Eliaszem (Mt 11: 13-14; 17: 10-13).

Izajasza 53 Interpretacje łaski kontra dzieła

53 rozdział Izajasza nie jest jedynym fragmentem Starego Testamentu, który według chrześcijan zapowiada przyjście Jezusa Chrystusa. Rzeczywiście, niektórzy badacze Biblii twierdzą, że istnieje ponad 300 proroctw Starego Testamentu, które wskazują na Jezusa z Nazaretu jako Zbawiciela świata.

Odrzucenie przez judaizm Izajasza 53 jako proroctwa Jezusa powraca do samej natury tej religii. Judaizm nie wierzy w doktrynę grzechu pierworodnego, chrześcijańską naukę, że grzech nieposłuszeństwa Adama w Ogrodzie Eden został przekazany każdemu pokoleniu ludzkości. Żydzi wierzą, że urodzili się dobrze, a nie grzesznie.

Judaizm jest raczej religią uczynków, lub micwa, rytualnymi obowiązkami. Niezliczone polecenia są zarówno pozytywne („Będziesz ”), jak i negatywne („Nie będziesz ”). Posłuszeństwo, rytuał i modlitwa są ścieżkami, które przybliżają człowieka do Boga i wprowadzają go w codzienne życie.

Kiedy Jezus z Nazaretu rozpoczął swoją posługę w starożytnym Izraelu, judaizm stał się uciążliwą praktyką, której nikt nie był w stanie wykonać. Jezus ofiarował się jako spełnienie proroctwa i odpowiedź na problem grzechu:

Nie sądzę, że przyszedłem znieść Prawo lub Proroków; Nie przyszedłem ich znieść, ale je wypełnić ”(Mateusza 5:17, ESV)

Dla tych, którzy wierzą w Niego jako Zbawiciela, sprawiedliwość Jezusa przypisywana jest im przez łaskę Bożą, darmowy dar, którego nie można zdobyć.

Saul z Tarsu

Saul z Tarsu, uczeń uczonego rabina Gamaliela, z pewnością znał Izajasza 53. Podobnie jak Gamaliel, był faryzeuszem ze ścisłej żydowskiej sekty, z którą Jezus często się starał.

Saul uznał wiarę chrześcijan w Jezusa jako Mesjasza za tak obraźliwą, że upolował ich i wrzucił do więzienia. Podczas jednej z takich misji Jezus ukazał się Saulowi na drodze do Damaszku i od tego momentu Saul, przemianowany na Pawła, wierzył, że Jezus jest w rzeczywistości Mesjaszem i głosił to przez resztę życia.

Paweł, który widział zmartwychwstałego Chrystusa, pokładał swą wiarę nie tyle w proroctwach, co w zmartwychwstaniu Jezusa. To, powiedział Paweł, było niepodważalnym dowodem, że Jezus był Zbawicielem:

„A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, wasza wiara jest daremna, a wy wciąż jesteście w grzechach. Wówczas zginą także ci, którzy zasnęli w Chrystusie. Jeśli w Chrystusie mamy nadzieję tylko w tym życiu, to jesteśmy spośród wszystkich ludzi najbardziej żałować. Ale tak naprawdę Chrystus zmartwychwstał, pierwsze owoce tych, którzy zasnęli ”. (1 Koryntian 15: 17-20, ESV)

Źródła

Krótki przewodnik po judaizmie: teologia, historia i praktyka ; Rabin Naftali Brawer; Running Press Book Publishers, 2008.
„Idea mesjanistyczna w judaizmie”, Tracey R. Rich, Judaizm 101; http://www.jewfaq.org/mashiach.htm.
„Jakie są cztery pieśni służących w Izajaszu?”, „Masz pytania?”, Https://www.gotquestions.org/Servant-Songs.html.
„Kto jest cierpiącym sługą Boga? Rabiniczna interpretacja Izajasza 53”, rabin Tovia Singer, zasięgnij judaizmu; https://outreachjudaism.org/gods-suffering-servant-isaiah-53/.
„Kto jest przedmiotem Izajasza 53? Ty decydujesz!” Efraim Goldstein, Żydzi dla Jezusa; https://jewsforjesus.org/publications/issues/issues-v13-n06/whos-the-subject-of-isaiah-53-you-decide/.