Kościół anglikański został założony w 1534 r. Aktem supremacji króla Henryka VIII, który ogłosił Kościół Anglii niezależny od Kościoła katolickiego w Rzymie. Tak więc korzenie anglikanizmu sięgają jednej z głównych gałęzi protestantyzmu wywodzących się z reformacji z XVI wieku.
Kościół anglikański
- Pełna nazwa : Komunia anglikańska
- Znany również jako : Kościół Anglii; Kościół anglikański; Kościół episkopalny.
- Znany z : Trzeciej co do wielkości komunii chrześcijańskiej nawiązującej do separacji Kościoła anglikańskiego od Kościoła rzymskokatolickiego podczas XVI-wiecznej reformacji protestanckiej.
- Założenie : Początkowo założony w 1534 r. Aktem supremacji króla Henryka VIII. Później ustanowiony jako komunia anglikańska w 1867 r.
- Członkostwo na całym świecie : ponad 86 milionów.
- Przywództwo : Justin Welby, arcybiskup Canterbury.
- Misja : „Misją Kościoła jest misja Chrystusa.
Krótka historia Kościoła anglikańskiego
Pierwsza faza reformacji anglikańskiej (1531 1547) rozpoczęła się od osobistego sporu, kiedy królowi Henrykowi VIII Anglii odmówiono papieskiego poparcia dla unieważnienia jego małżeństwa z Katarzyną Aragońską. W odpowiedzi zarówno król, jak i parlament angielski odrzuciły papieską prymat i potwierdziły zwierzchnictwo korony nad kościołem. W ten sposób król Anglii Henryk VIII został ustanowiony głową Kościoła anglikańskiego. Początkowo wprowadzono niewiele, jeśli jakiekolwiek zmiany w doktrynie lub praktyce.
Za panowania króla Edwarda VI (1537 1553) starał się umocnić Kościół Anglii w obozie protestanckim, zarówno w teologii, jak i praktyce. Jednak jego przyrodnia siostra Maria, która była następnym monarchą na tronie, przystąpiła (często siłą) do przywrócenia Kościoła pod panowanie papieskie. Nie udało jej się, ale jej taktyka pozostawiła kościół z powszechną nieufnością do katolicyzmu, który przetrwał w gałęziach anglikanizmu od wieków.
Kiedy królowa Elżbieta I objęła tron w 1558 r., Mocno wpłynęła na kształt anglikanizmu w Kościele anglikańskim. Znaczna część jej wpływów jest nadal widoczna do dziś. Kościół anglikański, choć zdecydowanie protestancki, za czasów Elżbiety zachował wiele ze swoich przedreformacyjnych cech i urzędów, takich jak arcybiskup, dziekan, kanonik i archidiakon. Dążył także do elastyczności teologicznej, umożliwiając różne interpretacje i poglądy. Na koniec Kościół skupił się na jednolitości praktyki, podkreślając Księgę Modlitwy Wspólnej jako centrum kultu oraz przestrzegając wielu przedreformacyjnych zwyczajów i zasad dotyczących stroju duchownego.
Biorąc środek ziemi
Pod koniec XVI wieku Kościół anglikański uznał za konieczne bronić się zarówno przed katolickim oporem, jak i rosnącym sprzeciwem bardziej radykalnych protestantów, zwanych później purytanami, którzy chcieli dalszych reform w kościele anglikańskim. W rezultacie unikalne anglikańskie rozumienie samego siebie pojawiło się jako środkowa pozycja między ekscesami zarówno protestantyzmu, jak i katolicyzmu. Teologicznie Kościół anglikański wybrał za pośrednictwem mediów środkową drogę, odzwierciedloną w zrównoważeniu Pisma Świętego, tradycji i rozumu.
Przez kilka stuleci po czasach Elżbiety I kościół anglikański obejmował tylko Kościół Anglii i Walii oraz Kościół Irlandii. Rozwijał się wraz z konsekracją biskupów w Ameryce i innych koloniach oraz z absorpcją Kościoła Episkopalnego Szkocji. Komunia anglikańska, założona w 1867 r. W londyńskiej Anglii, jest obecnie trzecią co do wielkości komunią chrześcijańską na świecie.
Znani założyciele Kościoła anglikańskiego to 9 Po tym wydarzeniu wybitni założyciele Kościoła anglikańskiego: Thomas Cranmer i Królowa Elizabeth I. obecny (i 105.) arcybiskup Canterbury.
Kościół anglikański na całym świecie
Dzisiaj Kościół anglikański składa się z ponad 86 milionów członków na całym świecie w ponad 165 krajach. Łącznie te narodowe kościoły są znane jako Komunia anglikańska, co oznacza, że wszystkie są w komunii i uznają przywództwo arcybiskupa Canterbury. W Stanach Zjednoczonych amerykański kościół anglikański nazywa się Protestanckim Kościołem Episkopalnym lub po prostu Kościół Episkopalny. W większości reszty świata nazywa się to anglikaninem.
38 kościołów w Komunii anglikańskiej to Kościół Episkopalny w Stanach Zjednoczonych, Szkocki Kościół Episkopalny, Kościół w Walii i Kościół Irlandii. Kościoły anglikańskie znajdują się przede wszystkim w Wielkiej Brytanii, Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Afryce, Australii i Nowej Zelandii.
Ciało Kierownicze
Kościół Anglii jest kierowany przez króla lub królową Anglii i arcybiskupa Canterbury. Arcybiskup Canterbury jest starszym biskupem i głównym przywódcą Kościoła, a także symboliczną głową światowej Komunii Anglikańskiej. Justin Welby, obecny arcybiskup Canterbury, został zainstalowany 21 marca 2013 r. W katedrze Canterbury.
Poza Anglią kościoły anglikańskie są prowadzone na szczeblu krajowym przez prymasa, a następnie przez arcybiskupów, biskupów, kapłanów i diakonów. Organizacja ma charakter „episkopalny” z biskupami i diecezjami i przypomina strukturę Kościoła katolickiego.
Wiara i praktyka anglikańska
Wierzenia anglikańskie charakteryzują się pośrednim punktem między katolicyzmem a protestantyzmem. Ze względu na znaczną swobodę i różnorodność dozwoloną przez Kościół w obszarach Pisma Świętego, rozumu i tradycji, istnieje wiele różnic w doktrynie i praktyce między Kościołami w ramach Komunii Anglikańskiej.
Najświętsze i najbardziej wyróżniające się teksty Kościoła to Biblia i Księga wspólnej modlitwy. Ten zasób zapewnia dogłębne spojrzenie na wierzenia anglikanizmu.
