Gniew. Wściekłość. Furia. Gniew. Jakkolwiek to nazwiesz, dzieje się to z nami wszystkimi, w tym z buddystami. Bez względu na to, jak bardzo cenimy sobie życzliwą życzliwość, my, buddyści, wciąż jesteśmy istotami ludzkimi, a czasem denerwujemy się. Czego buddyzm uczy o złości?
Gniew (w tym wszystkie formy niechęci) jest jedną z trzech trucizn pozostałe dwie to chciwość (w tym przywiązanie i przywiązanie) i ignorancja, które są podstawowymi przyczynami cyklu samsary i odrodzenia. Oczyszczenie się z gniewu jest niezbędne w praktyce buddyjskiej. Ponadto w buddyzmie nie ma czegoś takiego jak prawy lub uzasadniony gniew. Wszelki gniew jest kajdanem realizacji.
- Jedyny wyjątek od postrzegania gniewu jako przeszkody w realizacji znajduje się w skrajnych mistycznych gałęziach buddyzmu tantrycznego, gdzie gniew i inne namiętności są wykorzystywane jako energia do napędzania oświecenia; lub w praktyce Dzogczen lub Mahamudry, gdzie wszystkie takie pasje są postrzegane jako puste przejawy świetlistości umysłu. Są to jednak trudne, ezoteryczne dyscypliny, których nie praktykuje większość z nas
Jednak pomimo uznania, że gniew jest przeszkodą, nawet wysoko uświadomieni mistrzowie przyznają, że czasem się gniewają. Oznacza to, że dla większości z nas niezadowolenie nie jest realistyczną opcją. Zdenerwujemy się. Co zatem robimy z naszym gniewem?
Po pierwsze, przyznaj się, że jesteś zły
Może to zabrzmieć głupio, ale ile razy spotkałeś kogoś, kto wyraźnie był zły, ale kto upierał się, że nie jest? Z jakiegoś powodu niektórzy ludzie nie chcą przyznać, że są źli. To nie jest umiejętne. Nie możesz bardzo dobrze poradzić sobie z czymś, czego nie udało ci się przyznać.
Buddyzm uczy uważności. Uważanie na siebie jest częścią tego. Kiedy pojawiają się nieprzyjemne emocje lub myśli, nie tłumi ich, nie ucieka przed nimi ani nie zaprzecza. Zamiast tego obserwuj to i w pełni to potwierdzaj. Głęboka szczerość wobec siebie jest niezbędna w buddyzmie.
Co cie denerwuje?
Ważne jest, aby zrozumieć, że gniew jest bardzo często (Budda mógłby powiedzieć zawsze) całkowicie stworzony przez ciebie. Nie wyleciał z eteru, aby cię zarazić. Mamy tendencję do myślenia, że gniew jest spowodowany przez coś poza nami, na przykład przez innych ludzi lub frustrujące wydarzenia. Ale mój pierwszy nauczyciel Zen mówił: Nikt cię nie denerwuje. Rozzłościłeś się
Buddyzm uczy nas, że gniew, podobnie jak wszystkie stany mentalne, powstaje w umyśle. Jednak gdy masz do czynienia z własnym gniewem, powinieneś być bardziej szczegółowy. Gniew zmusza nas do głębokiego spojrzenia na siebie. Przez większość czasu gniew jest samoobrony. Powstaje z nierozwiązanych lęków lub po naciśnięciu naszych przycisków ego. Gniew jest praktycznie zawsze próbą obrony jaźni, która nie jest dosłownie „prawdziwa” na początek
Jako buddyści uznajemy, że ego, strach i gniew są niematerialne i efemeryczne, a nie realne . Są one w pewnym sensie jedynie stanami mentalnymi i jako takie są duchami. Umożliwienie gniewowi kontrolowania naszych działań sprowadza się do bycia kierowanym przez duchy.
Złość jest pobłażliwa
Gniew jest nieprzyjemny, ale uwodzicielski. W tym wywiadzie dla Billa Moyera Pema Chodron mówi, że gniew ma haczyk. Jest coś pysznego w znalezieniu winy w czymś, powiedziała. Zwłaszcza gdy zaangażowane są nasze ego (co prawie zawsze ma miejsce), możemy chronić nasz gniew. Uzasadniamy to, a nawet karmimy ”.
Buddyzm uczy jednak, że gniew nigdy nie jest usprawiedliwiony. Naszą praktyką jest kultywowanie Metty, życzliwej życzliwości wobec wszystkich istot, która jest wolna od samolubnego przywiązania. Wszystkie istoty obejmują faceta, który właśnie odciął cię na zjeździe zjazdowym, współpracownika, który bierze kredyt za twoje pomysły, a nawet kogoś bliskiego i zaufanego, kto cię zdradza.
Z tego powodu, kiedy się gniewamy, musimy bardzo uważać, aby nie działać na nasz gniew, aby skrzywdzić innych. Musimy również uważać, aby nie trwać w złości i dać jej miejsce do życia i rozwoju. W ostatecznym rozrachunku gniew jest dla nas nieprzyjemny, a naszym najlepszym rozwiązaniem jest poddanie się go
Jak odpuścić
Uznałeś swój gniew i zbadałeś siebie, aby zrozumieć, co spowodowało powstanie gniewu. Ale wciąż jesteś zły. Co dalej?
Pema Chodron doradza cierpliwość. Cierpliwość oznacza czekanie na działanie lub mówienie, aż będzie to możliwe bez wyrządzania szkody.
Cierpliwość ma w sobie niezwykłą szczerość, powiedziała. Ma również tę cechę, że nie eskaluje rzeczy, pozwalając drugiej stronie dużo mówić, aby druga osoba mogła wyrazić siebie, podczas gdy ty nie reagujesz, nawet jeśli reagujesz wewnątrz.
Jeśli masz praktykę medytacyjną, nadszedł czas, aby ją uruchomić. Usiądź spokojnie przy upale i napięciu gniewu. Ucisz wewnętrzne pogawędki z winy innej i winy własnej. Uznaj gniew i wejdź w niego całkowicie. Ogarnij swój gniew cierpliwością i współczuciem dla wszystkich istot, w tym dla ciebie. Jak wszystkie stany mentalne, gniew jest tymczasowy i ostatecznie znika sam. Paradoksalnie brak uznania gniewu często podsyca jego dalsze istnienie
Don t Feed Anger
Trudno jest nie działać, pozostać w ciszy i milczeniu, gdy krzyczą na nas nasze emocje. Gniew napełnia nas energiczną energią i sprawia, że chcemy coś zrobić . Pop psychologia mówi nam, abyśmy walili pięściami w poduszki lub krzyczeli przy ścianach, aby wypracować nasz gniew. Thich Nhat Hanh nie zgadza się:
Kiedy wyrażasz swój gniew, myślisz, że odczuwasz gniew ze swojego systemu, ale to nieprawda, powiedział Kiedy wyrażasz swój gniew, werbalnie lub fizycznie, karmisz nasieniem gniewu, które staje się silniejsze w tobie . Tylko zrozumienie i współczucie mogą zneutralizować gniew.
Współczucie wymaga odwagi
Czasami mylimy agresję z siłą, a brak działania ze słabością. Buddyzm uczy, że jest dokładnie odwrotnie.
Poddawanie się impulsom gniewu, pozwalanie, by złość nas złapała i szarpnęła, jest słabością . Z drugiej strony potrzeba siły, aby uznać strach i samolubstwo, w którym zwykle tkwi nasz gniew. Medytacja w płomieniach gniewu wymaga dyscypliny.
Budda powiedział: Pokonaj gniew przez brak gniewu. Pokonaj zło dobrem. Pokonaj skąpstwo poprzez liberalność. Pokonaj kłamcę dzięki prawdomówności. (Dhammapada, w. 233) Praca w ten sposób ze sobą i innymi oraz nasze życie to buddyzm. Buddyzm nie jest systemem wierzeń, rytuałem ani etykietą, którą należy umieścić na koszulce. To jest to .
