Tabernakulum na pustyni było przenośnym miejscem kultu Bóg nakazał Izraelitom zbudować po tym, jak uratował ich przed niewolą w Egipcie. Był używany od roku po przekroczeniu Morza Czerwonego, dopóki król Salomon nie zbudował pierwszej świątyni w Jerozolimie, przez okres 400 lat.
Odniesienia do Tabernakulum w Biblii
Wyjścia 25–27, 35–40; Księga Kapłańska 8:10, 17: 4; Liczby 1, 3-7, 9-10, 16: 9, 19:13, 31:30, 31:47; Jozuego 22; 1 Kronik 6:32, 6:48, 16:39, 21:29, 23:36; 2 Kronik 1: 5; Psalmy 27: 5-6; 78:60; Dzieje 7: 44–45; Hebrajczyków 8: 2, 8: 5, 9: 2, 9: 8, 9:11, 9:21, 13:10; Objawienie 15: 5.
Namiot spotkania
Tabernakulum oznacza „miejsce spotkania” lub „namiot spotkania”, ponieważ było to miejsce, w którym Bóg mieszkał między swoim ludem na ziemi. Inne biblijne nazwy namiotu spotkania to tabernakulum zgromadzenia, tabernakulum na pustyni, tabernakulum świadka, namiot świadka, tabernakulum Mojżesza.
Będąc na górze Synaj, Mojżesz otrzymał bardzo szczegółowe instrukcje od Boga dotyczące budowy przybytku i wszystkich jego elementów. Ludzie chętnie podarowali różne materiały z łupów, które otrzymali od Egipcjan.
Związek Tabernakulum
Cały kompleks tabernakulum o wymiarach 75 na 150 stóp był otoczony płotem z lnianych zasłon przymocowanych do tyczek i przymocowanych do ziemi za pomocą lin i palików. Z przodu znajdowała się brama o szerokości 30 stóp, wykonana z fioletowej i szkarłatnej przędzy wplecionej w splecione płótno.
Dziedziniec
Po wejściu na dziedziniec czciciel zobaczył spiżowy ołtarz lub ołtarz całopalenia, na którym składano ofiary ze zwierząt. Niedaleko znajdowała się brązowa umywalka lub basen, w którym kapłani przeprowadzali ceremonialne obmycie rąk i stóp.
W tylnej części kompleksu znajdował się sam namiot tabernakulum, konstrukcja o wymiarach 15 na 45 stóp wykonana z szkieletu z drewna akacjowego pokryta złotem, a następnie pokryta warstwami z włosów kozich, skór baranów zabarwionych na czerwono i skór kozich. Tłumacze nie zgadzają się co do górnego pokrycia: skórki borsuka (KJV), skórki krów morskich (NIV), skórki delfinów lub morświnów (AMP). Wejścia do namiotu dokonano przez ekran z niebieskiej, fioletowej i szkarłatnej przędzy wplecionej w cienką, lnianą pościel. Drzwi zawsze były skierowane na wschód.
Święte miejsce
W przedniej 15 na 30-metrowej komnacie lub w świętym miejscu znajdował się stół z chlebem pokazowym, zwanym także chleba shewbread lub chlebem obecności. Naprzeciw niego stał świecznik lub menora, zbudowana na wzór drzewa migdałowego. Siedem ramion wykuwano z solidnego kawałka złota. Na końcu tego pokoju stał ołtarz kadzidła.
Tylna komora 15 na 15 stóp była Najświętszym Miejscem Świętym, do którego mógł się udać tylko arcykapłan raz w roku w Dzień Pojednania. Dwie komory dzieliła zasłona wykonana z niebieskiej, fioletowej i szkarłatnej przędzy oraz delikatnego płótna. Na tej zasłonie wyhaftowano wizerunki cherubinów lub aniołów. W tej świętej komnacie był tylko jeden przedmiot, arka przymierza.
Arka była drewnianą skrzynią pokrytą złotem, z posągami dwóch cherubinów na górze skierowanymi ku sobie, dotykającymi skrzydłami. Wieko, czyli miejsce miłosierdzia, było miejscem, gdzie Bóg spotkał się ze swoim ludem. Wewnątrz arki znajdowały się tablice Dziesięciu Przykazań, garnek manny i laska z drzewa migdałowego Aarona.
Całe tabernakulum zajęło siedem miesięcy, a kiedy się skończyło, chmura i filar ognia pojawiła się na nim obecność Boga .
Przenośny tabernakulum
Kiedy Izraelici rozbili obóz na pustyni, tabernakulum znajdowało się w samym centrum obozu, wokół niego było 12 plemion. Podczas użytkowania tabernakulum było wielokrotnie przenoszone. Gdy lud wyszedł, wszystko można było zapakować w woły, ale Lewitowie nieśli skrzynię przymierza.
Podróż tabernakulum rozpoczęła się na Synaju, potem trwała 35 lat w Kadesz. Po przejściu Jozuego i Hebrajczyków przez rzekę Jordan do Ziemi Obiecanej tabernakulum stało w Gilgal przez siedem lat. Jego następnym domem był Szilo, gdzie pozostał do czasu sędziów. Później został założony w Nob i Gibeon. Król Dawid wzniósł tabernakulum w Jerozolimie i kazał sprowadzić arkę z Perez-uzza i ustawić ją w niej.
Znaczenie Przybytku
Tabernakulum i wszystkie jego elementy miały znaczenie symboliczne. Ogólnie rzecz biorąc, tabernakulum było zapowiedzią doskonałego tabernakulum, Jezusa Chrystusa, który jest Immanuelem, „Bogiem z nami”. Biblia stale wskazuje na nadchodzącego Mesjasza, który wypełnił Boży plan zbawienia świata:
Mamy Arcykapłana, który zasiadł na honorowym miejscu obok tronu majestatycznego Boga w niebie. Tam usługuje w Niebieskim Tabernakulum, prawdziwym miejscu kultu, które zostało zbudowane przez Pana, a nie ludzkie ręce.
A ponieważ każdy arcykapłan musi składać prezenty i ofiary ... Służą w systemie kultu, który jest tylko kopią, cieniem prawdziwego w niebie ...
Ale teraz Jezus, nasz Najwyższy Kapłan, otrzymał posługę o wiele wyższą od starego kapłaństwa, ponieważ jest on tym, który pośredniczy dla nas o wiele lepsze przymierze z Bogiem, oparte na lepszych obietnicach. (Hebrajczyków 8: 1-6, NLT)
Dzisiaj Bóg nadal mieszka wśród swego ludu, ale w jeszcze bardziej intymny sposób. Po wstąpieniu Jezusa do nieba posłał Ducha Świętego, aby żył w każdym chrześcijaninie.
