Haile Selassie była etiopskim regentem i cesarzem, który jako przywódca musiał stawić czoła dekadom zamieszek, w tym wygnaniu i uwięzieniu. W końcu stał się znany jako prorok i mesjasz ruchu religijnego Rastafari, a dziś jest postrzegany przez Rastafarian jako boska istota.
Najważniejsze fakty: Haile Selassie
- Pełne imię i nazwisko : Lij Tafari Makonnen, przybrał imię Haile Selassie I, gdy został koronowany na cesarza
- Urodzony : 23 lipca 1892 r. W Ejersa Goro w Etiopii
- Zmarł: 27 sierpnia 1975 r. W Pałacu Jubileuszowym w Etiopii
- Rodzice: Makonnen Wolde-Mikael Gudessa i Yeshimebet Mikael
- Małżonka: Menen Asfaw. Poprzedni małżonek, Woizero Altayech, jest rzekomo, ale nie potwierdzony.
- Dzieci: Tenagnework, Asfaw Wossen, Zenebework, Tsehai, Makonnen i Sahle Selassie (z Asfaw). Uważa się, że księżniczka Romanework jest córką jego poprzedniego związku.
- Znany z: Regent Etiopii 1916–1930; Cesarz 1930–1974; Mesjasz religii Rastafari
Wczesne lata
Haile Selassie urodziła się Lij Tafari Makonnen, 23 lipca 1892 r., W rodzinie Makonnen Wolde-Mikael Gudessa i Yeshimebet Mikael. Makonnen był generałem w armii etiopskiej i gubernatorem prowincji Harar, a także kuzynem etiopskiego cesarza Menelika II. W etiopskich tradycjach dynastycznych wszyscy władcy wywodzą swoje pochodzenie od Menelika I, który był synem króla Salomona i Makedy, królowej Saby. Tafari, jak był znany we wczesnych latach, był kształcony w domu przez francuskich misjonarzy i pod każdym względem był doskonałym uczniem o silnych umiejętnościach krytycznego myślenia. Gdy miał trzynaście lat, Tafari otrzymał tytuł Dejazmach, który jest odpowiednikiem hrabiego.
Rok później, w 1906 r., Ojciec Tafariego zmarł i objął tytularny gubernator prowincji Sindamo i Selale. Mimo że był jeszcze nastolatkiem, niewielki rozmiar tych regionów oznaczał, że wciąż miał czas na kontynuowanie edukacji podczas pełnienia funkcji gubernatora. W 1910 r. Został mianowany gubernatorem Harar po śmierci cesarza Menelika II. Podobno w tym czasie był żonaty z kobietą o imieniu Woizero Altayech; uczeni uważają, że Altayech mógł być przezwiskiem. Chociaż szczegóły ich związku są skąpe, wiadomo, że w tym czasie został ojcem córki, księżniczki Romanework. W 1911 r. Tafari poślubił Menen Asfaw, z którą ostatecznie miał sześcioro dzieci. Menen był siostrzenicą Lij Iyasu, który był niekoronowanym spadkobiercą etiopskiego tronu.
Wniebowstąpienie do Regencji
Haile Selassie and Family, około 1935 r. Fototeca Gilardi / Getty Images W 1916 r. Iyasu został zdetronizowany i uciekł z Etiopii. Chociaż istnieje pewne pytanie, w jaki sposób Tafari był zaangażowany w zamach stanu, po tych wydarzeniach ciotka Iyasu Zewditu, która była córką Menelika II, objęła tron. Tafari został podniesiony do rangi Ras (odpowiednik księcia) i został księciem koronnym. Ponadto Zewditu nazwał go swoim spadkobiercą i regentem i obiecał, że będzie sprawiedliwym władcą z jego radą.
Ras Tafari utrzymywał codzienne zadania administracyjne dla kraju i pracował nad modernizacją Etiopii, podobnie jak Menelik II. W 1923 r. Obiecał położyć kres niewolnictwu, zapewniając w ten sposób przyjęcie Etiopii do Ligi Narodów (uwaga: niewolnictwo trwało w tym kraju do lat 30. XX wieku).
W ciągu następnych kilku lat Tafari intensywnie koncertował na Bliskim Wschodzie i Europie, pracując nad misjami dyplomatycznymi. Mimo że uznał potrzebę europejskich sojuszników, obawiał się zbyt ścisłej współpracy z nimi i podkreślił, że Etiopia potrzebuje niezależności gospodarczej. Przez cały ten okres zaostrzył kontrolę nad wieloma prowincjami Etiopii, a sprawy nabrały tempa w 1928 r., Kiedy jego władzę zakwestionował Balcha Safo, gubernator prowincji Sidamo. Cesarzowa Zewditu opowiedziała się po stronie Safo i oskarżyła Tafari o zdradę, częściowo z powodu traktatu pokojowego, który podpisał z rządem Włoch. Po zamachu stanu w pałacu cesarzowej ustąpiła i ogłosiła królem Tafari.
Na papierze Tafari i Zewditu rządzili razem, co nigdy wcześniej nie miało miejsca w Etiopii. W 1930 r. Ras Gugsa Welle, który był mężem Zewditu, poprowadził powstanie przeciwko Tafari. Został zabity, a wkrótce potem cesarzowa zmarła; krążyły plotki, że została otruta, ale współcześni uczeni uważają, że zmarła z powodu powikłań cukrzycy.
Po odejściu Zewditu Tafari został koronowany na króla Etiopii i przyjął imię Haile Selassie I. W 1931 r. Wprowadził pierwszą konstytucję tego kraju, wzywając do dwuizbowego parlamentu. Niektórzy postrzegali to jako pierwszy z wielu kroków na drodze do demokracji. Trzy lata później siły włoskie najechały Etiopię na rozkaz Benito Mussoliniego, a Selassie zmobilizowała armię. Etiopska armia poniosła ciężkie straty w ciągu kilku miesięcy bitwy, a wojska cesarza wycofały się z frontu w 1936 r. On i jego rodzina postanowili rozszyfrować stolicę w Addis Abebie i skierowali się do Somalilandu Francuskiego. Tymczasem Mussolini oświadczył, że Etiopia jest teraz prowincją włoską.
W latach 1936–1941 Selassie i jego rodzina przebywali w Bath w Anglii, a większość czasu spędzał na pisaniu wspomnień i historii życia. Ponadto niestrudzenie pracował przeciwko włoskiej propagandzie i był głośny przeciwko przemocy popełnianej przeciwko Etiopczykom przez siły Mussoliniego. Próbował zdobyć międzynarodowe poparcie dla swojego kraju i obiecał interwencję Ligi Narodów. W 1942 r. Wrócił do Etiopii, aby zabrać swój kraj z okupacji włoskiej.
W ciągu następnych dwóch dziesięcioleci próbował zreformować strukturę rządową kraju poprzez wprowadzenie opodatkowania nieruchomości kościelnych, zniesienie niewolnictwa i ograniczenie konfliktu między różnymi grupami etnicznymi Etiopii. Niestety prawa obywatelskie ucierpiały za panowania Selassie, aw latach 60. i 70. armia etiopska popełniła niezliczone okrucieństwa wobec ludności cywilnej. Ponadto masowy głód silnie wpłynął na populację kilku prowincji.
Więzienie i śmierć
W 1974 r. Junta wojskowa o nazwie Derg dokonała zamachu stanu przeciwko Selassie, która do tego czasu miała osiemdziesiąt lat. Został umieszczony w areszcie domowym w Addis Abebie, podczas gdy pozostali członkowie jego rodziny zostali uwięzieni w prowincji Harar. Dziesiątki jego byłych urzędników państwowych rozstrzelano, aw 1975 r. Selassie zmarła. Chociaż oficjalna historia głosi, że uległ niewydolności oddechowej, w latach 90. sąd w Etiopii ogłosił, że „uduszono go w łóżku okrutnie” przez sprawców zamachu stanu.
Derg, wspierany przez sowieckie fundusze, został obalony w 1991 roku, a rok później kości Selassie znaleziono pod płytą w pałacu cesarskim. W 2000 r. Odbył pełny pogrzeb państwowy, około 25 lat po jego śmierci.
Ruch Rastafari
Obraz byłego cesarza Etiopii, Haile Selassie, jest wyświetlany w Nyabinghi Tabernacle Center 26 stycznia 2017 r. W Shashamene Ethopia. Rastafarianie z krajów takich jak Wielka Brytania, Francja i Jamajka nadal mieszkają w Shashamane po tym, jak były władca Etiopii, cesarz Haile Selassie, podarował 500 akrów ziemi, aby umożliwić członkom ruchu Rastafari i osadnikom z Jamajki i innych części Karaibów udać się do Afryki. Carl Court / Getty Images W latach trzydziestych XX wieku jamajski aktywista Marcus Garvey z zainteresowaniem śledził koronację i powstanie Haile Selassie. Garvey powiedział słynnie: „Spójrz na Afrykę, kiedy czarny król zostanie koronowany, bo dzień wyzwolenia jest bliski”. Wielu wyznawców Garveya na Jamajce wierzyło, że Selassie, pierwotnie zwana Ras Tafari, była czarnym królem przepowiedni. Jeśli Ras Tafari był królem, to było jasne, że wkrótce nastąpi wyzwolenie.
W ciągu następnych kilku dekad ruch na Jamajce rozwijał się, honorując Selassie jako boskiego posłańca Boga. Kiedy odwiedził ten kraj w 1966 r., Został powitany jako święty odkupiciel. Pochodzący z Afryki Jamajczycy spędzili wieki jako niewolnicy, zabrani z ojczyzny w Afryce. Widzieli Selassie, mężczyznę, który stanął w obronie białej armii włoskiej i zabrał swoją ojczyznę, jako mesjanistyczną postać, która wprowadzi Czarnych w złoty wiek wiecznego pokoju, dobrobytu i prawości.
Jako potomek króla Salomona i królowej Saby Selassie była określana jako Zdobywczy Lew z plemienia Judy. Rastafarianie wierzyli, że Jah imię Rasta dla Boga po prostu zamieszkiwało ciało Haile Selassie i że kiedy umarł, był to „znak, że Jah nie był tylko istotą ludzką, ale także duchem”.
Dzisiejsi Rastafarianie wierzą, że zostaną repatriowani do Etiopii, aby żyć w wolności, pod przewodnictwem Haile Selassie.
Źródła
- Dimbleby, Jonathan. Karmienie głodem w Etiopii. The Independent, Independent Digital News and Media, 23 października 2011 r., Www.independent.co.uk/arts-entertainment/feeding-on-ethiopias-famine-1189980.html .
- Proroctwo Marcusa Garveya. Opublikowano 8 listopada 1930 r. W „The Blackman: Jamaicans.com, 17 lipca 2015 r., Jamaicans.com/MarcusGarveyProhecy/ .
- Thomson, Ian. Król królów: triumf i tragedia cesarza Haile Selassie I z Etiopii Asfa-Wossen Asserate Recenzja. The Guardian, Guardian News and Media, 24 grudnia 2015, www.theguardian. com / books / 2015 / dec / 24 / king-of-kings-haile-selassie-ethiopia-asfa-wossen-asserate-review.
- Whitman, Alden. Haile Selassie z Etiopii umiera o 83. The New York Times, The New York Times, 28 sierpnia 1975, www.nytimes.com/1975/08/28/archives/haile-selassie-of -ethiopia-dies-at-83-deposed-cesarz-rządzony-starożytny.html.
