Judaizm uważa małżeństwo za idealne państwo ludzkie. Zarówno Tora, jak i Talmud uważają mężczyznę bez żony lub kobietę bez męża za niepełną. Zostało to wykazane w kilku fragmentach, z których jeden stwierdza, że „człowiek, który nie wychodzi za mąż, nie jest osobą kompletną” (Kapł. 34a), a drugi mówi: „Każdy, kto nie ma żony, żyje bez radości, bez błogosławieństwa i bez dobroci ”(B. Jew. 62b).
Ponadto judaizm uważa małżeństwo za święte i za uświęcenie życia. Słowo kiddushin, które oznacza „uświęcenie”, jest używane w literaturze żydowskiej w odniesieniu do małżeństwa. Małżeństwo jest postrzegane jako duchowa więź między dwojgiem ludzi i jako wypełnienie przykazania Bożego.
Ponadto judaizm postrzega małżeństwo jako celowe; celem małżeństwa jest zarówno towarzystwo, jak i prokreacja. Według Tory kobieta została stworzona, ponieważ „nie jest dobrze, aby mężczyzna był sam” (Rdz 2, 18), ale małżeństwo umożliwia także spełnienie pierwszego przykazania, aby „być płodnym i rozmnażać się” (Rdz 1: 28).
Żydowskie spojrzenie na małżeństwo ma również element umowny. Judaizm postrzega małżeństwo jako umowę zawartą między dwojgiem osób posiadających prawa i obowiązki prawne. Ketuba jest fizycznym dokumentem, który przedstawia umowę małżeńską.
Należy zauważyć, że podniesienie przez judaizm instytucji małżeństwa znacznie przyczyniło się do przetrwania Żydów przez pokolenia. Pomimo rozproszenia Żydów na całym świecie i ucisku Żydów przez inne narody, Żydom udało się zachować swoje dziedzictwo religijne i kulturowe przez tysiące lat, częściowo ze względu na świętość małżeństwa i wynikającą z tego stabilność rodziny.
Żydowska ceremonia ślubna
Prawo żydowskie ( Halacha ) nie wymaga, aby rabin odprawiał żydowską ceremonię ślubną, ponieważ małżeństwo jest zasadniczo traktowane jako prywatna umowa między mężczyzną i kobietą. Niemniej jednak rabini często dziś urzędują na ceremoniach ślubnych.
Podczas gdy rabin nie jest obowiązkowy, halacha wymaga, aby co najmniej dwóch świadków niezwiązanych z parą poświadczyło, że miały miejsce wszystkie aspekty małżeństwa.
W szabat przed ślubem w synagodze zwyczajem jest wzywanie pana młodego do błogosławienia Tory podczas nabożeństw modlitewnych. Błogosławieństwo Tory ( aliyah ) pana młodego nazywa się Aufruf. Ten zwyczaj wyraża nadzieję, że Tora będzie przewodnikiem dla małżeństwa. Daje też szansę społeczności, która na ogół śpiewa „Mazal Tov” i rzuca słodyczami, aby wyrazić swoje podekscytowanie zbliżającym się ślubem.
W dniu ślubu panna młoda i pan młody zwyczajnie pości. Odmawiają także psalmy i proszą Boga o przebaczenie za ich przestępstwa. W ten sposób para wchodzi w małżeństwo w pełni oczyszczona.
Zanim rozpocznie się sama ceremonia ślubna, niektórzy stajennicy zasłonią pannę młodą podczas ceremonii zwanej Bad en . Ta tradycja opiera się na biblijnej historii Jakuba, Racheli i Lei.
Chuppah na żydowskim weselu
Następnie państwo młodzi są eskortowani do baldachimu małżeńskiego zwanego Chuppah. Uważa się, że w dniu ślubu państwo młodzi są jak królowa i król. Dlatego należy im eskortować, a nie chodzić samemu.
Gdy znajdą się pod Chuppah, panna młoda okrąża pana młodego siedem razy. Następnie odmawia się dwa błogosławieństwa nad winem: standardowe błogosławieństwo nad winem i błogosławieństwo związane z przykazaniami Boga dotyczącymi małżeństwa.
Po błogosławieństwie pan młody kładzie pierścień na palcu panny młodej, aby wszyscy goście mogli go łatwo zobaczyć. Kiedy kładzie pierścień na jej palcu, pan młody mówi: „Bądźcie mi uświęceni ( mekudeshet ) tym pierścieniem zgodnie z prawem Mojżesza i Izraela”. Wymiana obrączki jest sercem ceremonii ślubnej, w której małżeństwo uważa się za małżeństwo.
Następnie ketuba jest czytana na głos, aby wszyscy uczestnicy mogli ją usłyszeć. Pan młody daje Ketubie pannie młodej, a panna młoda przyjmuje, w ten sposób pieczętując między nimi umowę
Zwyczajem jest zakończenie ceremonii ślubnej recytacją Siedmiu Błogosławieństw (Sheva Brachot), które uznają Boga za twórcę szczęścia, ludzi, oblubienicy i pana młodego.
Po odmówieniu błogosławieństwa para pije wino ze szklanki, a następnie pan młody tłucze szklankę prawą stopą.
Zaraz po Chuppah małżeństwo idzie do prywatnego pokoju ( Heder Yichud ), aby przerwać post. Wyjście do prywatnego pokoju jest symbolicznym spełnieniem małżeństwa, tak jakby mąż przyprowadził żonę do swojego domu.
W tym momencie państwo młodzi przyłączają się do swoich gości weselnych na uroczysty posiłek z muzyką i tańcem.
Małżeństwo w Izraelu
W Izraelu nie ma cywilnego małżeństwa. Tak więc wszystkie małżeństwa między Żydami w Izraelu odbywają się zgodnie z ortodoksyjnym judaizmem. Wielu świeckich Izraelczyków podróżuje za granicę, aby zawierać małżeństwa cywilne poza państwem. Chociaż małżeństwa te są prawnie wiążące w Izraelu, rabinat nie uznaje ich za małżeństwa żydowskie
