Zielonoświątkowcy to protestanccy chrześcijanie, którzy wierzą, że przejawy Ducha Świętego są żywe, dostępne i doświadczane przez współczesnych chrześcijan. Zielonoświątkowi chrześcijanie mogą być również określani jako „charyzmatycy”.
Historia Kościoła Zielonoświątkowego
Objawienia lub dary Ducha Świętego były widziane w wierzących chrześcijanach pierwszego wieku (Dz 2: 4; 1 Koryntian 12: 4-10; 1 Koryntian 12:28) i zawierają znaki i cuda, takie jak przesłanie mądrości, przesłanie wiedzy, wiary, darów uzdrowienia, cudownych mocy, rozpoznawania duchów, języków i interpretacji języków.
Termin „Zielonoświątkowy” pochodzi zatem od doświadczeń Nowego Testamentu pierwszych wierzących chrześcijan w Dniu Pięćdziesiątnicy. Tego dnia Duch Święty został wylany na uczniów, a języki ognia spoczęły na ich głowach. Akty 2: 1-4 opisują to wydarzenie:
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli razem w jednym miejscu. I nagle z nieba dobiegł odgłos potężnego pędzącego wiatru i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. Zielonoświątkowcy wierzą w chrzest w Świętym Duch, o czym świadczy mówienie językami. Twierdzą, że moc korzystania z darów ducha przychodzi na początku, gdy wierzący zostaje ochrzczony Duchem Świętym, co jest odmiennym doświadczeniem od nawrócenia i chrztu wodnego.
Kult zielonoświątkowy charakteryzuje się emocjonalnym, żywym wyrazem kultu z wielką spontanicznością. Niektóre przykłady denominacji zielonoświątkowych i grup wyznaniowych to Zgromadzenia Boże, Kościół Boży, kościoły pełnej ewangelii i kościoły zielonoświątkowe.
Historia zielonoświątkowców w Ameryce
Charles Fox Parham jest wybitną postacią w historii ruchu zielonoświątkowego. Jest założycielem pierwszego Kościoła Zielonoświątkowego znanego jako Kościół Wiary Apostolskiej. Na przełomie XIX i XX wieku prowadził szkołę biblijną w Topeka w stanie Kansas, gdzie podkreślono chrzest w Duchu Świętym jako kluczowy czynnik w wierze.
Podczas świąt Bożego Narodzenia 1900 r. Parham poprosił swoich uczniów, aby przestudiowali Biblię i odkryli biblijne dowody chrztu w Duchu Świętym. Seria spotkań modlitewnych o przebudzeniu rozpoczęła się 1 stycznia 1901 r., Podczas której wielu uczniów i sam Parham doświadczyli chrztu Duchem Świętym, któremu towarzyszyło mówienie językami. Doszli do wniosku, że chrzest w Duchu Świętym jest wyrażany i potwierdzany przez mówienie językami. Na podstawie tego doświadczenia denominacja Zgromadzeń Bożych - największe dzisiejsze ciało zielonoświątkowe w Ameryce - może prześledzić swoje przekonanie, że mówienie językami jest biblijnym dowodem chrztu w Duchu Świętym.
Odrodzenie duchowe szybko zaczęło rozprzestrzeniać się na Missouri i Teksas, a ostatecznie na Kalifornię i nie tylko. Grupy Świętości w Stanach Zjednoczonych zgłaszały chrzest Duchem Świętym. Jedna grupa, Azusa Street Revival w centrum Los Angeles, odprawiała nabożeństwa trzy razy dziennie. Uczestnicy z całego świata relacjonowali cudowne uzdrowienia i mówienie językami.
Te grupy przebudzeniowe z początku XX wieku podzielały silne przekonanie, że powrót Jezusa Chrystusa jest bliski. I chociaż odrodzenie ulicy Azusa zanikło w 1909 r., Przyczyniło się do wzmocnienia rozwoju ruchu zielonoświątkowego.
W latach pięćdziesiątych zielonoświątkowiec rozprzestrzenił się na główne wyznania jako „odnowa charyzmatyczna”, a do połowy lat sześćdziesiątych wkroczył do Kościoła katolickiego. Dzisiaj Zielonoświątkowcy są globalną siłą, z tą różnicą, że są najszybciej rozwijającym się dużym ruchem religijnym z ośmioma największymi zgromadzeniami na świecie, w tym największym, liczącym 500 000 członków Yoido Full Gospel Church w Seulu, Korea.
