Słowo tulku jest tybetańskim terminem oznaczającym „ciało transformacji” lub „nirmanakaya”. W buddyzmie tybetańskim tulku to osoba, która została zidentyfikowana jako emanacja zmarłego mistrza. Rody mogą mieć setki lat, a system oferuje podstawowe środki, za pomocą których nauczają różne szkoły buddyzmu tybetańskiego. System tulku nie istnieje w innych gałęziach buddyzmu.
Istnieje rozbudowany system identyfikacji i edukacji młodego mistrza. Po śmierci starego tulku grupa szanowanych lamów zbiera się, by znaleźć młodą reinkarnację. Mogą szukać znaków, że martwy tulku zostawił wiadomości wskazujące, gdzie się odrodzi. Można również wziąć pod uwagę wiele innych mistycznych znaków, takich jak sny. Tulkus najczęściej identyfikuje się, gdy są małymi dziećmi. Większość, ale nie wszystkie, tulku są męskie. W buddyzmie tybetańskim istnieje wiele linii tulku, w tym Dalajlama i Karmapa.
Obecny Dalajlama jest czternastym w linii, która rozpoczęła się w 1391 roku. Urodzony w 1937 roku jako Lhamo D. rub, czternasty Dalajlama został zidentyfikowany jako tulku 13. Dalajlamy, gdy miał zaledwie cztery lata lat. Mówi się, że z powodzeniem zidentyfikował przedmioty należące do 13. Dalajlamy, twierdząc, że są one własne
Po zidentyfikowaniu tulku oddziela się od rodziny i wychowuje w klasztorze przez nauczycieli i sług. Jest to samotne życie, ponieważ uczy się skomplikowanych rytuałów i stopniowo przyjmuje obowiązki poprzedniego tulku, ale atmosfera jest pełna poświęcenia i miłości do młodego mistrza.
Tulkus są często nazywani „reinkarnowanymi” mistrzami, ale ważne jest, aby zrozumieć, że mistrz nie jest odrodzoną lub transmigrowaną „duszą”, ponieważ zgodnie z naukami buddyjskimi nie można powiedzieć, że dusza istnieje. Zamiast reinkarnowanej duszy uważa się, że tulku jest manifestacją oświeconego mistrza w formie nirmanakaya (patrz trikaya).
Ludzie często mylą termin tulku z lamą. Lama jest mistrzem duchowym, który może, ale nie musi, być tulku.
