Rozpoczęta w odpowiedzi na schwytanie Edessy przez muzułmanów w 1144 r., Druga krucjata została przyjęta przez europejskich przywódców przede wszystkim z powodu niestrudzonego wysiłku św. Bernarda z Clairvaux, który podróżował przez Francję, Niemcy i Włochy, aby zachęcić ludzi do wzięcia krzyża i umocnij dominację chrześcijan w Ziemi Świętej. Królowie Francji i Niemiec odpowiedzieli na wezwanie, ale straty dla ich armii były druzgocące i łatwo je pokonać.
Oś czasu krucjat: Druga krucjata 1144 - 1150
24 grudnia 1144 Siły muzułmańskie pod dowództwem Imada ad-Din Zengi ponownie zdobywają Edessę, pierwotnie wzięte przez krzyżowców pod dowództwem Baldwina z Boulogne w 1098. To wydarzenie czyni Zengi bohaterem wśród muzułmanów i prowadzi do wezwania na drugie Krucjata w Europie.
1145 - 1149 Druga krucjata rozpoczyna się w celu odzyskania terytorium utraconego niedawno przez siły muzułmańskie, ale w końcu zabrano tylko kilka greckich wysp.
01 grudnia 1145 W Bull Quantum Praedecessores papież Eugeniusz III proklamuje drugą krucjatę , próbując odzyskać terytorium ponownie pod kontrolą sił muzułmańskich. Ten byk został wysłany bezpośrednio do francuskiego króla, Ludwika VII, i chociaż sam rozważał krucjatę, początkowo zignorował wezwanie papieża do działania.
1146 Allmohady wypędzają Almorawidów z Andaluzji. Potomkowie Amoravidów wciąż można znaleźć w Mauretanii.
13 marca 1146 r. Spotkanie szlachty saksońskiej we Frankfurcie prosi Bernarda z Clairvaux o zgodę na rozpoczęcie krucjaty na pogańskich Słowianach na wschodzie. Bernard przekaże tę prośbę papieżowi Eugeniuszowi III, który wyraża zgodę na krucjatę przeciwko Wends
31 marca 1146 St. Bernard lub Clairvaux głoszą zalety i konieczność drugiej krucjaty w V zelay. Bernard pisze w liście do templariuszy: „Chrześcijanin, który zabija niewierzącego w Świętej Wojnie, jest pewien swojej nagrody, tym bardziej pewny, że sam zostanie zabity. Chrześcijanin chwali śmierć poganina, ponieważ Chrystus jest w ten sposób uwielbiony . ” Król Ludwik VII we Francji jest szczególnie poruszony kazaniami Bernarda i jest jednym z pierwszych, którzy zgodzili się wyjechać wraz ze swoją żoną Eleanor z Akwitanii.
01 maja 1146 Konrad III (pierwszy niemiecki król dynastii Hohenstaufen i wujek Fryderyka I Barbarossy, wczesny przywódca Trzeciej Krucjaty) osobiście prowadzi siły niemieckie do Drugiej Krucjaty, ale jego armia zostałaby prawie całkowicie zniszczona podczas ich przejście przez równiny Anatolii.
01 czerwca 1146 Król Ludwik VII ogłasza, że Francja przyłączy się do drugiej krucjaty.
15 września 1146 Imad ad-Din Zengi, założyciel dynastii Zengidów, zostaje zamordowany przez sługę, któremu groził karą. Schwytanie Edessy przez krzyżowców przez Zengi w 1144 r. Uczyniło go bohaterem wśród muzułmanów i doprowadziło do rozpoczęcia drugiej krucjaty.
Grudzień 1146 Konrad III przybywa do Konstantynopola z resztkami swojej armii niemieckich krzyżowców.
1147 Dynastia Almorawid (al-Murabitun) spada z władzy. Ta grupa fanatycznych berberyjskich muzułmanów, rządzących Afryką Północną i Hiszpanią od 1056 roku, nazywając się „tymi, którzy staną w obronie wiary”, rządzi.
13 kwietnia 1147 W byku Divina dispensatione papież Eugeniusz III zatwierdza wyprawy krzyżowe do Hiszpanii i poza północno-wschodnią granicę Niemiec. Bernard Clairvaux pisze „Wyraźnie zabraniamy, aby z jakiegokolwiek powodu zawarli rozejm z tymi ludźmi [Wendami] ... aż do czasu, gdy ... ich religia lub naród zostaną zniszczeni”.
Czerwiec 1147 Niemieccy krzyżowcy podróżują przez Węgry w drodze do Ziemi Świętej. Po drodze napadali i plądrowali, powodując niezadowolenie.
Październik 1147 Lizbona zostaje schwytana przez krzyżowców i siły portugalskie pod dowództwem Don Afonso Henriquesa, pierwszego króla Portugalii, i krzyżowca Gilberta z Hastings, który zostaje pierwszym biskupem Lizbony. W tym samym roku miasto Almeria należy do Hiszpanii.
25 października 1147 Druga bitwa pod Dorylaeum: Niemieccy krzyżowcy pod dowództwem Conrada III zatrzymują się w Dorylaeum, by odpocząć i zostają zniszczeni przez Saracenów. Przechwytuje się tyle skarbów, że cena rynkowa metali szlachetnych w całym świecie muzułmańskim spada.
1148 Hrabia Ramon Berenguer IV w Barcelonie, z pomocą angielskiej floty, zdobywa maurańskie miasto Tortosa.
Luty 1148 Niemieccy krzyżowcy pod wodzą Conrada III, którzy przeżyli Drugą Bitwę o Dorylaeum w poprzednim roku, zostali zmasakrowani przez Turków.
Marzec 1148 Siły francuskie zostały pozostawione w Attalii przez króla Ludwika VII, który kupuje przejście na statki dla siebie i kilku szlachciców do Antiochii. Muzułmanie szybko schodzą na Attalię i zabijają prawie każdego Francuza.
25 maja 1148 Krzyżowcy wyruszają, by schwytać Damaszek. Armia składa się z sił pod dowództwem Baldwina III, ocalałych z podróży Conrada III przez Anatolię oraz kawalerii Ludwika VII, która popłynęła bezpośrednio do Jerozolimy (jego piechota miała maszerować do Palestyny, ale wszyscy zostali zabici po drodze ).
28 lipca 1148 Krzyżowcy zmuszeni są wycofać się z oblężenia Damaszku po zaledwie tygodniu, częściowo z powodu niemożności porozumienia się trzech przywódców (Baldwin III, Conrad III i Louis VII). Podziały polityczne między krzyżowcami stoją w wyraźnym kontraście do większej jedności wśród muzułmanów w regionie - jedności, która wzrośnie później dopiero pod dynamicznym i pomyślnym kierownictwem Saladyna. Dzięki temu Druga Krucjata została skutecznie zakończona.
1149 Armia wypraw krzyżowych pod wodzą Raymonda z Antiochii zostaje zniszczona przez Nur ad-Din Mahmuda bin Zengi (syna Imada ad-Din Zengi, założyciela dynastii Zengidów) w pobliżu Fontanny Murad. Raymond jest jednym z zabitych, podobno walczy do samego końca. Jeden z poruczników Nur ad-Din, Saladin (bratanek kurdyjskiego najlepszego generała Nur al-Din, Szirkuh), zyskałby na znaczeniu w nadchodzących konfliktach.
15 lipca 1149 Kościół krzyżacki pw. Grobu Świętego jest oficjalnie poświęcony.
1150 Władcy Fatimidów umocnili egipskie miasto Ascalon 53 wieżami.
1151 Imperium Tolteków w Meksyku skończyło się.
