Biblia podaje, że jest to cud Jezusa uzdrawiającego człowieka, który urodził się niewidomy w Ewangelii Jana.
Pierwsze dwa wersety przedstawiają interesujące pytanie postawione przez uczniów Jezusa:
„Idąc dalej, ujrzał mężczyznę ślepego od urodzenia. Jego uczniowie zapytali go:„ Rabbi, kto zgrzeszył, ten człowiek lub jego rodzice, że urodził się ślepy? ”.
Uczniowie wierzyli, że grzech ostatecznie spowodował wszystkie cierpienia na świecie, ale nie rozumieli, w jaki sposób Bóg postanowił pozwolić grzechowi wpływać na życie różnych ludzi w różnych przypadkach. Tutaj zastanawiają się, czy mężczyzna urodził się ślepy, ponieważ jakoś zgrzeszył, gdy był jeszcze w łonie matki, czy też dlatego, że jego rodzice zgrzeszyli, zanim się urodził.
Dzieła Boże
Ta historia kontynuuje zaskakującą odpowiedź Jezusa w Ew. Jana 9: 3-5:
„Ani ten człowiek, ani jego rodzice nie zgrzeszyli”, powiedział Jezus, „ale stało się tak, aby dzieła Boże mogły się w nim objawić. Dopóki jest dzień, musimy czynić dzieła Tego, który Mnie posłał. Noc jest przyjdzie, kiedy nikt nie będzie mógł pracować. Gdy jestem na świecie, jestem światłem tego świata. ”
Tutaj Jezus używa wizerunków fizycznego wzroku (ciemności i światła), aby odnieść się do wglądu duchowego. Jeszcze jeden rozdział przed tym, w Jana 8:12, Jezus dokonuje podobnego porównania, gdy mówi ludziom: „Jestem światłością świata. Ktokolwiek pójdzie za mną, nigdy nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia”.
Basen Siloam
Jan 9: 6-7 opisuje, w jaki sposób Jezus cudownie uzdrawia fizyczne oczy mężczyzny:
„Powiedziawszy to, splunął na ziemię, zrobił śluzę błotem i położył ją na oczy mężczyzny.„ Idź - powiedział mu - umyj się w sadzawce Siloam ”. Mężczyzna poszedł, umył się i wrócił do domu widząc ”.
Jezus zatem postanowił zakończyć proces uzdrawiania, każąc mu samemu podjąć działanie, zalecając mu, aby umył się w sadzawce Siloam. Jezus mógł chcieć wzbudzić większą wiarę od człowieka, prosząc go, aby zrobił coś, aby uczestniczył w procesie uzdrawiania.
Kałuża Siloam (źródlana kałuża świeżej wody, którą ludzie używali do oczyszczenia) symbolizuje postęp człowieka w kierunku większej fizycznej i duchowej czystości, ponieważ zmył błoto, które Jezus nałożył na jego oczy, a czyniąc to, jego wiara była nagrodzony cudem.
Ślepiec i faryzeusze
Historia jest kontynuowana, opisując następstwa uzdrowienia człowieka, w którym wiele osób reaguje na cud, który mu się przydarzył. Ew. Jana 9: 8-11:
„Jego sąsiedzi i ci, którzy wcześniej widzieli go błagającego, zapytali:„ Czy to nie ten sam człowiek, który zwykł siedzieć i żebrać? ”.
Niektórzy twierdzili, że tak. Inni powiedzieli: „Nie, on tylko wygląda jak on”.
Ale on sam nalegał: „Jestem tym mężczyzną”.
„Jak więc otworzyły się twoje oczy?” zapytali.
Odpowiedział: „Człowiek, którego nazywają Jezusem, zrobił trochę błota i nałożył mi go na oczy. Kazał mi iść do Siloam i umyć się. Poszedłem i umyłem się, a potem mogłem zobaczyć. ”
Następnie faryzeusze (lokalne żydowskie władze religijne) przesłuchują mężczyznę o tym, co się stało. Wersety od 14 do 16 mówią:
„A dzień, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył oczy mężczyzny, był szabatem. Dlatego też faryzeusze zapytali go, jak otrzymał wzrok.” On oblał moje oczy błotem ”, odpowiedział mężczyzna: „i umyłem się, a teraz widzę”.
Niektórzy faryzeusze powiedzieli: „Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie przestrzega szabatu”.
Ale inni pytali: „Jak grzesznik może czynić takie znaki?” Byli więc podzieleni.
Jezus zwrócił uwagę faryzeuszy na wiele innych cudów uzdrowienia, które dokonywał w dzień szabatu, podczas których wszelkie prace (w tym uzdrawiające) były tradycyjnie zabronione. Niektóre z tych cudów obejmowały: uzdrowienie opuchniętego mężczyzny, kalekiej kobiety i uschniętej dłoni mężczyzny.
Następnie faryzeusze ponownie pytają męża o Jezusa, a zastanawiając się nad cudem, mężczyzna odpowiada w wersecie 17: „On jest prorokiem”. Mężczyzna zaczyna robić postępy w swoim zrozumieniu, przechodząc od mówienia o Jezusie, tak jak wcześniej („człowiek, którego nazywają Jezusem”), do uznania, że Bóg jakoś przez niego działał.
Następnie faryzeusze pytają rodziców mężczyzny o to, co się stało. W wersecie 21 rodzice odpowiadają: „... jak on teraz widzi lub kto otworzył oczy, nie wiemy. Zapytaj go. Jest pełnoletni; będzie mówił za siebie”.
Następna werset zauważa:
„Jego rodzice to powiedzieli, ponieważ bali się żydowskich przywódców, którzy już zdecydowali, że każdy, kto uzna, że Jezus jest Mesjaszem, zostanie wykluczony z synagogi”.
Rzeczywiście, dokładnie tak się dzieje z człowiekiem, który został uzdrowiony. Faryzeusze przesłuchują mężczyznę jeszcze raz, ale mężczyzna mówi im w wersecie 25: „... Jedno wiem. Byłem ślepy, ale teraz widzę!”
Stając się bardziej wściekli, faryzeusze mówią mężczyźnie w wersecie 29: „Wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza, ale jeśli chodzi o tego człowieka, nie wiemy nawet, skąd on pochodzi”.
Wersety od 30 do 34 zapisują, co będzie dalej:
„Mężczyzna odpowiedział:„ To jest niezwykłe! Nie wiesz, skąd pochodzi, ale otworzył mi oczy. Wiemy, że Bóg nie słucha grzeszników. Słucha pobożnej osoby, która wykonuje swoją wolę. Nikt nigdy nie słyszał o otwarciu oczu niewidomego od urodzenia. Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nie mógłby nic zrobić ”.
Odpowiedzieli na to: „Pogrążyłeś się w grzechu od urodzenia; jak śmiesz nas pouczać!”. I wyrzucili go.
Duchowa ślepota
Historia kończy się tym, że Jezus znalazł mężczyznę, którego uzdrowił, i znów z nim rozmawiał.
Wersety 35 do 39 zapisują:
„Jezus usłyszał, że go wyrzucili, a kiedy go znalazł, powiedział:„ Czy wierzysz w Syna Człowieczego? ”
Kim on jest, proszę pana? zapytał mężczyzna. „Powiedz mi, abym mógł w niego uwierzyć”.
Jezus powiedział: „Widziałeś go teraz; w rzeczywistości to on z tobą rozmawia.
Wtedy ten człowiek powiedział: „Panie, wierzę” i oddał mu cześć.
Jezus powiedział: „Na sąd przyszedłem na ten świat, aby niewidomi ujrzeli, a ci, którzy widzą, staną się ślepi”.
Następnie w wersetach 40 i 41 Jezus mówi obecnym faryzeuszom, że są duchowo ślepi.
Historia pokazuje mężczyznę postępującego w duchowym wzroku, gdy doświadcza cudu, gdy jego fizyczny wzrok został uzdrowiony. Najpierw postrzega Jezusa jako „człowieka”, a następnie „proroka”, a na koniec czci Jezusa jako „Syna Człowieczego” zbawiciela świata.
