Manna była nadprzyrodzonym pokarmem, który Bóg dał Izraelitom podczas ich 40-letniej wędrówki po pustyni. Słowo manna oznacza „co to jest?” w języku hebrajskim. Manna jest również znana w Biblii jako „chleb z nieba”, „kukurydza z nieba”, „pożywienie anioła” i „duchowe mięso”.
Co to jest manna? Opisy biblijne
- Wyjścia 16:14 - „ Kiedy rosa wyparowała, na ziemi przykryła się płatkowata substancja tak drobna jak mróz”.
- Wj 16:31 - „Izraelici nazywali mannę spożywczą. Była biała jak ziarno kolendry i smakowała jak wafle miodowe”.
- Liczby 11: 7 - „Manna wyglądała jak małe nasiona kolendry i była jasnożółta jak żywica gumowa”.
Historia i pochodzenie manny
Niedługo po tym, jak naród żydowski uciekł z Egiptu i przekroczył Morze Czerwone, zabrakło im żywności, którą ze sobą zabrali. Zaczęli narzekać, przypominając sobie smaczne posiłki, którymi cieszyli się, gdy byli niewolnikami.
Bóg powiedział Mojżeszowi, że będzie padał chleb z nieba dla ludzi. Tego wieczora przepiórka przykryła obóz. Ludzie zabili ptaki i zjedli mięso. Następnego ranka, kiedy rosa wyparowała, biała substancja zakryła ziemię. Biblia opisuje mannę jako delikatną, łuszczącą się substancję, białą jak ziarno kolendry i smakującą jak wafle z miodem.
Mojżesz poinstruował ludzi, aby każdego dnia gromadzili omera, czyli około dwóch ćwiartek. Kiedy niektórzy ludzie próbowali zaoszczędzić dodatkowo, stało się to robale i zepsute.
Manna pojawiała się przez sześć dni z rzędu. W piątki Hebrajczycy mieli zebrać podwójną porcję, ponieważ nie pojawiła się następnego dnia, w szabat. A jednak część, którą zachowali na szabat, nie zepsuła się.
Po zebraniu manny zamieniono ją w mąkę, mieląc ją ręcznymi młynami lub miażdżąc zaprawą. Następnie ugotowali mannę w garnkach i zrobili z niej płaskie placki. Te ciasta smakowały jak ciastka pieczone z oliwą z oliwek. (Liczb 11: 8)
Sceptycy próbowali wyjaśnić mannę jako naturalną substancję, taką jak żywica pozostawiona przez owady lub produkt drzewa tamaryszka. Jednak substancja tamaryszkowa pojawia się dopiero w czerwcu i lipcu i nie psuje się z dnia na dzień.
Bóg powiedział Mojżeszowi, aby uratował słoik manny, aby przyszłe pokolenia mogły zobaczyć, jak Pan zapewnił swój lud na pustyni. Aaron napełnił słoik omeriem manny i włożył go do Arki Przymierza, przed tablicami Dziesięciu Przykazań.
Exodus mówi, że Żydzi jedli mannę codziennie przez 40 lat. Cudem było, że gdy Jozue i lud dotarli do granicy Kanaanu i zjedli jedzenie Ziemi Obiecanej, niebiańska manna zatrzymała się następnego dnia i nigdy więcej nie była widziana.
Chleb w Biblii
W tej czy innej formie chleb jest powtarzającym się symbolem życia w Biblii, ponieważ był podstawowym pożywieniem starożytnych czasów. Zmieloną mannę można upiec na chleb; był również nazywany chlebem niebios.
Ponad 1000 lat później Jezus Chrystus powtórzył cud manny podczas Karmienia 5000. Tłum podążający za nim znajdował się na „pustyni”, a on rozmnożył kilka bochenków chleba, aż wszyscy zjedli swoje wypełnienie.
Niektórzy uczeni uważają, że zdanie Jezusa: „Daj nam ten chleb powszedni” w Modlitwie Pańskiej, odnosi się do manny, co oznacza, że mamy ufać Bogu, że zaspokoi nasze potrzeby fizyczne, tak jak Żydzi na pustyni.
Chrystus często nazywał siebie chlebem: „prawdziwym Chlebem z Nieba” (Jan 6:32), „Chlebem Bożym” (Jan 6:33), „Chlebem życia” (Jan 6:35, 48), i Jana 6:51:
„Jestem żywym chlebem, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożyje ten chleb, będzie żył wiecznie. Ten chleb jest moim ciałem, które dam za życie świata”. (NIV)
Dzisiaj większość kościołów chrześcijańskich odprawia nabożeństwo komunijne lub Wieczerzę Pańską, podczas której uczestnicy jedzą jakąś formę chleba, tak jak Jezus nakazał swoim naśladowcom podczas Ostatniej Wieczerzy (Mt 26:26).
Ostatnia wzmianka o mannie pojawia się w Objawieniu 2:17: „Temu, który zwycięży, dam część ukrytej manny ...” Jedną z interpretacji tego wersetu jest to, że Chrystus dostarcza pokarm duchowy (ukryta manna), gdy wędrujemy przez pustynię tego świata.
Odniesienia do Manny w Biblii
Wyjścia 16: 31-35; Liczby 11: 6-9; Powtórzonego Prawa 8: 3, 16; Jozuego 5:12; Nehemiasza 9:20; Psalm 78:24; Jana 6:31, 49, 58; Hebrajczyków 9: 4; Objawienie 2:17.
