W judaizmie prawosławne kobiety zakrywają włosy od ślubu. To, jak kobiety zakrywają włosy, to inna historia, a zrozumienie semantyki zakrywania włosów w porównaniu do zakrywania głowy jest również ważnym aspektem halakha (prawo) zakrywania.
Na początku
Covering ma swoje korzenie w sotah , lub podejrzanej o cudzołożnicę, narracji z Liczb 5: 11-22. Te wersety opisują, co dzieje się, gdy mężczyzna podejrzewa swoją żonę o cudzołóstwo .
I Bóg przemówił do Mojżesza, mówiąc: „Mów do synów Izraela i powiedz im:„ Jeśli żona mężczyzny zbłądzi i będzie niewierna przeciwko niemu, a mężczyzna będzie leżał przy niej cielesnie i będzie to ukryte przed oczami męża i ona staje się ... nieczysta lub nieczysta ( tameh ) po sekretnie, i nie ma żadnych świadków przeciwko niej lub ona zostaje złapana, a duch zazdrości spada na niego, a on jest zazdrosny o swoją żonę, a ona jest lub jeśli ogarnie go duch zazdrości, a on jest o nią zazdrosny, a ona nie jest nieczysta ani nieczysta, to mąż przyprowadzi swoją żonę do Świętego Kapłana i przyniesie jej ofiarę, dziesiąta część efy mączki jęczmiennej, a on nie wyleje na nią oliwy, ani nie nałoży na nią kadzidełka, bo jest to ofiara zbożowa z zazdrości, ofiara zbożowa ku pamięci, przynosząca na pamiątkę, a Święty Kapłan przyprowadzi ją blisko i postaw ją przed Bogiem, a Święty Kapłan weźmie wodę święconą w naczyniu glinianym i kurzu, który leży na podłodze od ofiary, którą Święty Kapłan włoży do wody. Święty Kapłan postawi kobietę przed Bogiem i obdarzy ją włosami i włoży w jej ręce ofiarę zbożową na pamiątkę, która jest ofiarą zbożową zazdrości, a w ręce kapłana ma być woda goryczy to przynosi klątwę. A ona zostanie złożona pod przysięgą przez Świętego Kapłana, mówiąc: „Jeśli żaden człowiek nie położył się z tobą, a nie stałeś się nieczysty i nieczysty w obecności innego obok męża, będziesz odporny na tę wodę goryczy. Ale jeśli będziesz zbłądzili i są nieczyste lub nieczyste, wody was zmarnują, a ona powie: amen, amen.
W tej części tekstu włosy podejrzanej o cudzołożnicę mają parah, co ma wiele różnych znaczeń, w tym nie splątanych lub niewiązanych. Może to również oznaczać zawód, odkrycie lub zaniedbanie. W obu przypadkach publiczny wizerunek podejrzanej cudzołożnicy jest zmieniany przez zmianę sposobu związania włosów na głowie.
Rabini zrozumieli z tego fragmentu z Tory, że nakrycie głowy lub włosów było prawem dla „córek Izraela” ( Sifrei Bamidbar 11) bezpośrednio od Boga. W przeciwieństwie do innych religii, w tym islamu, w którym dziewczęta pokrywają włosy przed ślubem, rabini stwierdzili, że znaczenie tej części sotah oznacza, że nakrycie włosów i głowy dotyczyło tylko zamężnych kobiet.
Ostateczne orzeczenie
Z czasem wielu mędrców zastanawiało się, czy to orzeczenie był Dat Moshe (prawo Tory) lub Dat Yehudi, zasadniczo zwyczajem narodu żydowskiego (zależnie od regionu, zwyczajów rodzinnych itp.), Które stało się prawem. Podobnie brak jasności co do semantyki w Torze utrudnia zrozumienie stylu lub rodzaju zastosowanej osłony głowy lub włosów.
Przytłaczająca i akceptowana opinia na temat nakrycia głowy mówi jednak, że obowiązek zakrycia włosów jest niezmienny i nie podlega zmianom ( Gemara Ketubot 72a-b ), co czyni go Dat Moshe lub boskim dekretem. Tak więc od małżonka wymaga się, aby - zachowawcza Żydówka - zakryła włosy. Oznacza to jednak coś zupełnie innego
Co pokryć
W Torze jest napisane, że „włosy” podejrzanej cudzołożnicy były parah . W stylu rabinów należy rozważyć następujące pytanie: Co to są włosy?
włosy (n) smukły nitkowaty przerost naskórka zwierzęcia; szczególnie: jeden z zwykle pigmentowanych włókien tworzących charakterystyczną sierść ssaka (www.mw.com)
W judaizmie nakrycie głowy lub włosów jest znane jako kisui rosh (key-sue-ee Rowh), co dosłownie tłumaczy się jako nakrycie głowy. Na podstawie tego opisu, nawet jeśli kobieta goli głowę, nadal jest wymagana zakrywać głowę. Podobnie wiele kobiet uważa, że oznacza to, że wystarczy zakryć głowę, a nie włosy, które wypadają z głowy.
W kodyfikacji prawa Maimonidesa (znanej również jako Rambam) rozróżnia on dwa rodzaje odkrywania: pełne i częściowe, przy czym pierwsze z nich stanowi pogwałcenie Dat Moshe (prawo Tory). Zasadniczo mówi, że jest to bezpośrednie polecenie Tory, aby kobiety nie ujawniały swoich włosów publicznie, i że zwyczajem żydowskich kobiet jest podnoszenie tego standardu w interesie skromności i utrzymywanie nienaruszonego nakrycia głowy na przez cały czas, w tym w domu ( Hilchot Ishut 24:12). Rambam mówi zatem, że pełne ubezpieczenie jest prawem, a częściowe ubezpieczenie to zwyczaj. Ostatecznie chodzi mu o to, aby twoje włosy nie były zawiedzione [ parah ] ani odsłonięte.
W Talmud Babiloński ustanowiono łagodniejszy wzór, w którym minimalne nakrycie głowy nie jest publicznie akceptowane, w przypadku kobiety przechodzącej z dziedzińca na drugą uliczkę jest wystarczające i nie transgress Dat Yehudit, lub niestandardowe prawo. Z drugiej strony Talmud Jerozolimski nalega na minimalne nakrycie głowy na dziedzińcu i kompletne w zaułku.
Zarówno Talmud Babiloński, jak i Jerozolimski dotyczą w tych orzeczeniach „przestrzeni publicznych”.
Rabbi Shlomo ben Aderet, Rashba, powiedziała, że „włosy, które zwykle wystają poza chustkę i jej mąż jest do tego przyzwyczajony”, nie są uważane za „zmysłowe. W czasach talmudycznych Maharam Alshakar powiedział, że dozwolone jest, aby niektóre kosmyki zwisały z przodu (między uchem a czołem), pomimo zwyczaju zakrywania każdego ostatniego pasma włosów kobiety. To orzeczenie stworzyło to, co wielu ortodoksyjnych Żydów rozumie jako zasadę tefach lub szerokość dłoni włosów, które pozwalają niektórym mieć luźne włosy w formie grzywki.
Rabin Moshe Feinstein orzekł w XX wieku, że wszystkie zamężne kobiety muszą publicznie zakrywać włosy i że są zobowiązane do zakrycia każdego pasma, z wyjątkiem tefach. Opowiadał się za całkowitym zakryciem jako „właściwym”, ale ujawnienie a tefach nie naruszało Yehudit Dat
Jak pokryć
Wiele kobiet pokrywa chusty znane jako a tichel (wymawiane „łaskotać”) lub a mitpaha w Izraelu, podczas gdy inne decydują się na pokrycie turbanem lub kapeluszem. Wiele osób decyduje się również na pokrycie peruką, znaną w świecie żydowskim jako sheitel (wymawiane shay-tull) .
Noszenie peruki stało się popularne wśród nie-Żydów, zanim stało się tak wśród obserwujących Żydów. We Francji w XVI wieku peruki stały się popularne jako modny dodatek dla mężczyzn i kobiet, a rabinowie odrzucili peruki jako opcję dla Żydów, ponieważ niewłaściwe było naśladowanie „dróg narodów”. Również kobiety postrzegały to jako lukę w nakrywaniu głowy. Peruki były przyjmowane z niechęcią, ale kobiety zwykle zakrywały swoje peruki z innym rodzajem nakrycia głowy, takim jak kapelusz, jak to ma dziś miejsce w wielu wspólnotach religijnych i chasydzkich.
Rabin Menachem Mendel Schneerson, zmarły Lubavitcher Rebbe, uważał, że peruka jest najlepszym możliwym nakryciem włosów dla kobiety, ponieważ nie można jej tak łatwo zdjąć jak szalik lub kapelusz. Z drugiej strony były rabin Sefardyjski, główny rabin Izraela, Owadiasz Józef, nazwał peruki „trędowatą plagą”, posuwając się do stwierdzenia, że „ona, która wychodzi z peruką, prawo jest tak, jakby wychodziła z głową [odkryta ]. ”
Ponadto, zgodnie z Darkei Moshe, Orach Chaim 303, możesz odciąć własne włosy i obrócić je w perukę:
„Kobieta zamężna może odsłonić swoją perukę i nie ma różnicy, czy jest zrobiona z włosów własnych, czy włosów jej przyjaciół”.
Dziwactwa kulturowe do krycia
W węgierskich, galicyjskich i ukraińskich społecznościach chasydzkich małżeństwa kobiety zwykle golą głowy przed okryciem i golą się co miesiąc przed pójściem do mykwy . Na Litwie, w Maroku i Rumunii kobiety w ogóle nie zakryły włosów. Ze społeczności litewskiej przybył ojciec współczesnej prawosławia Rabbi Joseph Soloveitchik, który dziwnie nigdy nie spisywał swoich opinii na temat pokrywania włosów i których żona wcale nie zakryła swoich włosów .
