W przeciwieństwie do innych zorganizowanych religii, w hinduizmie nie jest obowiązkowe odwiedzanie świątyni. Ponieważ w całym domu hinduskim jest zwykle mała kapliczka lub pokój pujowy do codziennych modlitw, Hindusi zazwyczaj chodzą do świątyń tylko przy pomyślnych okazjach lub podczas świąt religijnych. Świątynie hinduistyczne również nie odgrywają kluczowej roli w małżeństwach i pogrzebach, ale często są miejscem spotkań dyskursów religijnych, a także bhadżanów i kirtans (pieśni nabożne i śpiewy).
Historia świątyń
W okresie wedyjskim nie było świątyń. Głównym przedmiotem kultu był ogień, który reprezentował Boga. Ten święty ogień rozpalono na platformie pod gołym niebem, a ofiarom złożono ofiary. Nie jest pewne, kiedy dokładnie Indo-Aryjczycy po raz pierwszy zaczęli budować świątynie do kultu. Schemat budowy świątyń był prawdopodobnie zgodny z ideą kultu bożków.
Lokalizacje świątyń
W miarę postępu rasy świątynie stały się ważne, ponieważ służyły one jako święte miejsce spotkań dla wspólnoty gromadzącej się i ożywiającej ich duchowe energie. Duże świątynie budowano zwykle w malowniczych miejscach, zwłaszcza na brzegach rzek, na wzgórzach i nad brzegiem morza. Mniejsze świątynie lub kapliczki na świeżym powietrzu mogą pojawić się niemal wszędzie - przy drodze lub nawet pod drzewem.
Święte miejsca w Indiach słyną ze swoich świątyń. Indyjskie miasta od Amarnath do Ajodhy, Brindavan do Banaras, Kanchipuram do Kanya Kumari są znane ze swoich wspaniałych świątyń.
Architektura świątyni
Architektura świątyń hinduistycznych ewoluowała przez ponad 2000 lat, a architektura ta jest bardzo różnorodna. Świątynie hinduskie mają różne kształty i rozmiary prostokątne, ośmiokątne, półokrągłe z różnymi rodzajami kopuł i bram. Świątynie w południowych Indiach mają inny styl niż te w północnych Indiach. Chociaż architektura świątyń hinduskich jest zróżnicowana, mają one wiele wspólnych cech.
6 części świątyni hinduskiej
1. Kopuła i wieża: Wieża kopuły nazywa się shikhara (szczyt), który reprezentuje mitologiczny Meru lub najwyższy szczyt góry. Kształt kopuły różni się w zależności od regionu, a wieża często ma kształt trójzębu Shivy.
2. Komora wewnętrzna: Wewnętrzna komnata świątyni o nazwie garbhagriha lub komora łonowa jest umieszczona na obrazie lub bożku bóstwa ( murti ) . W większości świątyń odwiedzający nie mogą wejść do garbhagriha, a tylko kapłani świątynni mają wstęp do środka.
3. Sala świątyni: większość dużych świątyń ma salę przeznaczoną dla publiczności. Nazywa się to także nata-mandira (sala do tańca świątynnego), gdzie w dawnych czasach kobiety lub tancerze lub devadasis odprawiały rytuały taneczne. Wielbiciele korzystają z sali, aby usiąść, medytować, modlić się, intonować lub patrzeć, jak kapłani odprawiają rytuały. Sala jest zwykle ozdobiona obrazami bogów i bogiń.
4. Front ganek: ten obszar świątyń ma zwykle duży metalowy dzwon, który zwisa z sufitu. Wielbiciele wchodzący i wychodzący z ganku dzwonią tym dzwonkiem, aby oznajmić, że przybyli i wyjechali.
5. Zbiornik: jeśli świątyni nie ma w pobliżu naturalnego akwenu, na terenie świątyni budowany jest zbiornik słodkiej wody. Woda służy do rytuałów, a także do utrzymania czystości podłogi świątyni, a nawet do kąpieli rytualnej przed wejściem do świętej siedziby.
6. Chodnik: Większość świątyń ma chodnik wokół ścian wewnętrznej komnaty dla wielbicieli wokół bóstwa jako znak szacunku dla świątynnego boga lub bogini.
Świątyni kapłani
W przeciwieństwie do całkowicie wyrzekających się swamich, kapłani świątynni, zwani różnie pandas, pujaris lub purohits, są pracownikami najemnymi, zatrudnieni przez władze świątyni do wykonywania codziennych rytuałów. Tradycyjnie pochodzą z bramina lub kasty kapłańskiej, ale jest wielu kapłanów, którzy nie są braminami. Są też świątynie, które zakładają różne sekty i kulty, takie jak Shaivas, Vaisnavowie i Tantriks.
