Twierdzenie: uczniom nie wolno się modlić w szkole publicznej.
Prawda czy mit?
To mit! Zgadza się, uczniowie powinni mieć możliwość modlitwy w szkole i są! Niektórzy ludzie działają i kłócą się, jakby uczniom nie wolno było modlić się w szkole, ale nie ma w tym prawdy. W najlepszym razie mylą różnicę między oficjalnymi, sponsorowanymi przez państwo, upoważnionymi przez państwo modlitwami prowadzonymi przez urzędników szkolnych a osobistymi, prywatnymi modlitwami inicjowanymi i odmawianymi przez ucznia.
W najgorszym przypadku ludzie celowo oszukują w swoich roszczeniach.
Sąd Najwyższy nigdy nie orzekł, że uczniowie nie mogą modlić się w szkole. Zamiast tego Sąd Najwyższy orzekł, że rząd nie może mieć nic wspólnego z modlitwą w szkołach. Rząd nie może powiedzieć uczniom, kiedy się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, co mają się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że powinni się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że modlitwa jest lepsza niż brak modlitwy.
To pozwala studentom na większą swobodę znacznie większą swobodę niż w „starych dobrych czasach”, do których tak wielu religijnych konserwatystów chce powrotu Ameryki.
Czemu? Ponieważ uczniowie mogą zdecydować się na modlitwę, jeśli chcą, kiedy się modlą, i mogą zdecydować o faktycznej treści swoich modlitw. Podejmowanie takich decyzji przez rząd, a zwłaszcza dzieci innych ludzi, jest niezgodne z wolnością religijną.
To ironiczne, że krytycy tych decyzji próbowali argumentować, że sędziowie nie powinni być w stanie powiedzieć „kiedy i gdzie” dzieci powinny się modlić, gdy jest dokładnie odwrotnie niż to, co się wydarzyło: sędziowie orzekli, że tylko uczniowie powinni być w stanie zdecydować, kiedy, gdzie i jak będą się modlić. Utracone prawa to takie, które rząd nakazał studentom powierzać te sprawy uczniom i są to decyzje, które religijni konserwatyści potępiają.
Szkoły i modlitwy nonsektarskie
Jednym z popularnych modnych słów są modlitwy „niesekciarskie”. Niektórzy starają się argumentować, że rząd jest w stanie promować, popierać i prowadzić modlitwy wśród uczniów szkół publicznych, o ile modlitwy te są „niesekciarskie”. Niestety, dokładna natura tego, co ludzie rozumieją przez „niesekciarski”, jest bardzo niejasna. Często wydaje się, że oznacza to jedynie usunięcie odniesień do Jezusa, umożliwiając w ten sposób modlitwę włączającą zarówno chrześcijan, jak i Żydów - i być może muzułmanów.
Taka modlitwa nie będzie jednak „integracyjna” dla członków niebiblijnych tradycji religijnych. Na przykład nie będzie to pomocne dla buddystów, hinduistów, dżinistów i sintosów. Żadne modlitwy nie mogą być „włączające” dla niewierzących, którzy nie mają się o co modlić. Modlitwy muszą mieć treść i muszą mieć kierunek. Zatem jedyną prawdziwie „niesekciarską” modlitwą jest ta, która w ogóle nie jest modlitwą - taką mamy obecnie sytuację, bez modlitw promowanych, popieranych lub kierowanych przez rząd.
Ograniczenia dotyczące modlitwy szkolnej
Niestety, prawdą jest, że było kilku nadmiernie gorliwych administratorów szkół, którzy posunęli się za daleko i próbowali zrobić więcej, niż zezwalają sądy. Były to pomyłki - a gdy są kwestionowane, sądy uznały, że wolności religijne studentów muszą zostać zachowane. Nie oznacza to jednak, że nie ma ograniczeń co do sposobu i terminu modlitwy.
Uczniowie nie mogą podskoczyć w środku klasy i zacząć intonować w ramach modlitwy. Uczniowie nie mogą nagle wstawić modlitwy do innej czynności, takiej jak mowa w klasie. Uczniowie mogą modlić się cicho i cicho w dowolnym momencie, ale jeśli chcą zrobić więcej, nie mogą tego robić w sposób, który zakłóca innym uczniom lub klasom, ponieważ celem szkół jest nauczanie.
Tak więc, choć istnieje kilka małych i rozsądnych ograniczeń dotyczących sposobu, w jaki uczniowie mogą korzystać ze swoich swobód religijnych, faktem jest, że mają oni znaczące wolności religijne w naszych szkołach publicznych. Mogą modlić się sami, mogą modlić się w grupach, mogą modlić się w ciszy i mogą modlić się na głos. Tak, naprawdę mogą modlić się w szkołach.
