Pismo Święte
Przypowieść o synu marnotrawnym znajduje się w Łk 15: 11-32.
Podsumowanie historii syna marnotrawnego
Historia syna marnotrawnego, znana również jako przypowieść o zgubionym synu, następuje zaraz po przypowieściach o zagubionej owcy i zagubionej monecie. Tymi trzema przypowieściami Jezus pokazał, co to znaczy być zgubionym, jak niebo świętuje z radością, kiedy zgubieni zostają znalezieni, i jak kochający Ojciec pragnie zbawić ludzi.
Jezus odpowiedział również na skargę faryzeuszy: „Ten człowiek przyjmuje grzeszników i je razem z nimi”.
Historia syna marnotrawnego zaczyna się od człowieka, który ma dwóch synów. Młodszy syn prosi ojca o wcześniejszą część majątku rodzinnego. Po otrzymaniu syn natychmiast wyrusza w długą podróż do odległej krainy i zaczyna marnować fortunę na dzikie życie.
Kiedy pieniądze się kończą, kraj nawiedza poważny głód, a syn znajduje się w trudnych okolicznościach. Podejmuje pracę, karmiąc świnie. W końcu staje się tak bez środków do życia, że nawet tęskni do jedzenia pokarmu przypisanego świniom.
Młody człowiek w końcu odzyskuje zmysły, przypominając sobie ojca. W pokorze uznaje swoją głupotę i postanawia wrócić do ojca i prosić o przebaczenie i miłosierdzie. Ojciec, który obserwuje i czeka, przyjmuje syna z otwartymi ramionami współczucia. Cieszy go powrót utraconego syna.
Ojciec natychmiast zwraca się do swoich sług i prosi ich o przygotowanie ogromnej uczty z okazji powrotu syna.
Tymczasem starszy syn gotuje się z gniewu, kiedy przychodzi z pracy na polach, aby odkryć imprezę z muzyką i tańczyć z okazji powrotu swojego młodszego brata. Ojciec próbuje odwieść starszego brata od zazdrosnej wściekłości, tłumacząc: „Zawsze jesteś przy mnie, a wszystko, co mam, należy do ciebie”.
Punkty zainteresowania z historii syna marnotrawnego
Zazwyczaj syn otrzymywał dziedzictwo w chwili śmierci ojca. Fakt, że młodszy brat zainicjował wczesny podział majątku rodzinnego, wykazał buntownicze i dumne lekceważenie autorytetu ojca, nie wspominając o egoistycznej i niedojrzałej postawie.
Świnie były nieczystymi zwierzętami. Żydzi nie mogli nawet dotykać świń. Kiedy syn podjął pracę, karmiąc świnie, a nawet tęskniąc za jedzeniem, które wypełniłoby jego brzuch, okazało się, że upadł tak nisko, jak to tylko możliwe. Ten syn reprezentuje osobę buntującą się przeciwko Bogu. Czasami musimy uderzyć dno, zanim dojdziemy do zmysłów i rozpoznamy nasz grzech.
Ta część Ewangelii Łukasza jest poświęcona zgubionym. Pierwsze pytanie, jakie stawia czytelnikom, brzmi: „Czy się zgubiłem?” Ojciec jest obrazem naszego Ojca Niebieskiego. Bóg czeka cierpliwie, z miłosiernym współczuciem, aby nas przywrócić, gdy wrócimy do Niego z pokornymi sercami. Oferuje nam wszystko w swoim królestwie, przywracając pełną relację dzięki radosnej celebracji. Nie zastanawia się nad naszą krnąbrną przeszłością.
Czytając od początku rozdziału 15, widzimy, że starszy syn jest wyraźnie obrazem faryzeuszy. W swojej samowystarczalności odmawiają obcowania z grzesznikami i zapominają cieszyć się, gdy grzesznik powraca do Boga.
Gorycz i niechęć powstrzymują starszego syna przed wybaczeniem młodszemu bratu. Zaślepia go na skarb, którym swobodnie się cieszy, dzięki stałej relacji z ojcem. Jezus uwielbiał spotykać się z grzesznikami, ponieważ wiedział, że dostrzegą ich potrzebę zbawienia i odpowiedzą, zalewając niebo radością.
Pytania do refleksji
Kim jesteś w tej historii? Czy jesteś marnotrawny, faryzeusz czy sługa? Czy jesteś zbuntowanym synem, zagubionym i dalekim od Boga? Czy jesteś samolubnym faryzeuszem, który nie jest już zdolny do radowania się, gdy grzesznik powraca do Boga?
Czy jesteś zagubionym grzesznikiem szukającym zbawienia i znajdującym miłość Ojca? Czy stoicie z boku, obserwując i zastanawiając się, jak Ojciec mógłby wam kiedykolwiek wybaczyć?
Może osiągnąłeś dno, opamiętałeś się i zdecydowałeś pobiec do otwartych ramion współczucia i miłosierdzia Boga? Czy jesteś jednym ze służących w domu, cieszącym się z ojcem, gdy zagubiony syn odnajduje drogę do domu?
