Konkretne zasady i dyscypliny hinduizmu różnią się w zależności od różnych sekt: ale istnieją podobieństwa, które reprezentują podstawę religii, wyrażoną i odzwierciedloną w starożytnych pismach Wed. Poniżej znajdują się krótkie opisy tych wspólnych zasad i dyscyplin.
5 zasad
Zasady Sanatana Dharmy zostały stworzone w celu stworzenia i utrzymania prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa oraz jego członków i gubernatorów. Niezależnie od okoliczności zasady i filozofia hinduizmu pozostają takie same: ostatecznym celem życia ludzkiego jest realizacja jego prawdziwej formy.
- Bóg istnieje . Według religii hinduistycznej istnieje tylko jedna Absolutna Boskość, pojedyncza siła, która łączy wszystkie aspekty egzystencji razem znane jako Absolutna OM (czasami pisane AUM). Ten boski jest Panem wszelkiego stworzenia i uniwersalnym dźwiękiem, który słychać w każdym żywym człowieku. Istnieje kilka boskich manifestacji OM, w tym Brahma, Wisznu i Maheshwara (Shiva) .
- Wszyscy ludzie są boscy . Etyczne i moralne zachowanie jest uważane za najbardziej cenione dążenie do życia ludzkiego. Dusza jednostki ( jivatma ) jest już częścią boskiej duszy ( Paramatma), chociaż pozostaje w stanie uśpienia i złudzenia. Świętą misją wszystkich ludzi jest przebudzenie duszy i uświadomienie jej prawdziwej boskiej natury
- Jedność Istnienia . Poszukiwacze starają się być w jedności z Bogiem, a nie jako oddzielne jednostki (jedność siebie), ale raczej ściślejsze połączenie (jedność) z Bogiem.
- Harmonia religijna . Najbardziej podstawowym prawem naturalnym jest pozostawanie w harmonii z innymi stworzeniami i tym, co uniwersalne
- Znajomość 3 Gs . Trzy G to Ganges (święta rzeka w Indiach, gdzie następuje oczyszczenie grzechów), Gita (święty pismo Bhagavad-Gity) i Gajatri (czczona, święta mantra znaleziona w Rig Veda, a także wiersz / intonacja w tym samym konkretnym mierniku).
10 dyscyplin
10 dyscyplin w hinduizmie obejmuje pięć celów politycznych o nazwie Yamas lub Great Vows oraz pięć celów osobistych o nazwie Niyamas.
5 wielkich ślubowań (Yamas) jest podzielanych przez wiele indyjskich filozofii. Dżamy są celami politycznymi, ponieważ są szeroko zakrojonymi cnotami społecznymi i uniwersalnymi w postaci ograniczeń moralnych lub zobowiązań społecznych.
- Satya (Prawda) to zasada, która utożsamia Boga z duszą. Jest to podstawa podstawowego prawa moralnego hinduizmu: ludzie są zakorzenieni w Satyi, największej prawdzie, jedności całego życia. Trzeba być prawdomównym; nie działajcie nieuczciwie, bądźcie nieuczciwi lub kłamcy w życiu. Co więcej, prawdziwa osoba nie żałuje ani nie rozmyśla o stratach spowodowanych mówieniem prawdy
- Ahimsa (niestosowanie przemocy) jest pozytywną i dynamiczną siłą, która oznacza życzliwość, miłość lub dobrą wolę lub tolerancję (lub wszystkie powyższe) wszystkich żywych stworzeń, w tym przedmiotów wiedzy i różnych perspektyw.
- Brahmacharya (celibat, nie cudzołóstwo) jest jednym z czterech wielkich aśramów hinduizmu. Początkujący uczeń ma spędzić pierwsze 25 lat swojego życia ćwicząc abstynencję od zmysłowych przyjemności życiowych, a zamiast tego skoncentrować się na bezinteresownej pracy i nauce, aby przygotować się na życie poza nią. Brahmacharya oznacza ścisłe poszanowanie osobistych granic i zachowanie żywotnej siły życiowej; abstynencja od wina, kongresu seksualnego, jedzenia mięsa, konsumpcji tytoniu, narkotyków i narkotyków. Zamiast tego uczeń stosuje umysł do nauki, unika rzeczy, które rozpalają namiętności, ćwiczy ciszę,
- Asteya (brak chęci kradzieży) odnosi się nie tylko do kradzieży przedmiotów, ale także do powstrzymania się od eksploatacji. Nie pozbawiaj innych tego, co jest ich, bez względu na to, czy są to rzeczy, prawa czy perspektywy. Osoba uczciwa zarabia na swój sposób dzięki ciężkiej pracy, uczciwości i uczciwym środkom.
- Aparigraha (brak zaborczości) ostrzega ucznia, aby po prostu żył, trzymaj tylko te materialne rzeczy, które są niezbędne do utrzymania wymagań codziennego życia.
Pięć Niyamów zapewnia praktykującym hinduistę zasady rozwoju osobistej dyscypliny niezbędnej do podążania ścieżką duchową
- Shaucha lub Shuddhata (czystość) odnosi się do wewnętrznego i zewnętrznego oczyszczenia ciała i umysłu.
- Santosh (zadowolenie) to świadome ograniczanie pragnień, ograniczanie osiągnięć i posiadłości, zawężanie obszaru i zakresu własnego pragnienia.
- Swadhyaya (Czytanie pism świętych) odnosi się nie tylko do czytania pism świętych, ale także ich wykorzystania do stworzenia neutralnego, bezstronnego i czystego umysłu gotowego do przeprowadzenia introspekcji wymaganej do stworzenia bilansu zaniedbań i zleceń, jawnych i ukrytych uczynki, sukcesy i porażki
- Tapas / Tapah (surowość, wytrwałość, pokuta) to dyscyplina fizyczna i psychiczna przez całe życie ascezy. Ascetyczne praktyki obejmują długotrwałą obserwację ciszy, błaganie o jedzenie, pozostawanie w nocy bezsenności, spanie na ziemi, izolowanie się w lesie, dłuższe przebywanie w czystości, praktykowanie czystości. Praktyka wytwarza ciepło, naturalną moc wbudowaną w strukturę rzeczywistości, niezbędny związek między strukturą rzeczywistości a siłą stojącą za stworzeniem.
- Ishwar pradihan (regularne modlitwy) wymaga od ucznia poddania się woli Bożej, wykonania każdego czynu w bezinteresowny, beznamiętny i naturalny sposób, przyjęcia dobrych lub złych rezultatów i pozostawienia rezultatów swoich czynów ( karmy ) Bogu.
Źródła i dalsze czytanie
- Acharya, Dharma Pravartaka. „Przewodnik do studiowania Dharmy Sanatana”. Amazon Digital Services, 2016.
- Komerath, Narayan i Padma Komerath. „Sanatana Dharma: Wprowadzenie do hinduizmu”. SCV Incorporated, 2015.
- Olson, Carl. „Wiele kolorów hinduizmu: wprowadzenie tematyczno-historyczne”. Rutgers University Press, 2007.
- Sharma, Shiv. „Blask hinduizmu”. Diamond Pocket Books, 2016.
- Shukla, Nilesh M. „Bhagavad Gita i hinduizm: co każdy powinien wiedzieć”. Publikacje godne uwagi, 2010.
- Verma, Madan Mohan. „Technika masowej mobilizacji Gandhiego.” Partridge Publishing, 2016.
