Mit :
Bóg został wydalony ze szkół publicznych w 1962 roku.
Odpowiedź :
Wielu przeciwników separacji między kościołem a państwem próbuje twierdzić, że Bóg został „wyrzucony ze szkół” jeszcze w latach 60., że Bóg był w jakiś sposób częścią standardowego dnia szkolnego w latach 50. i wcześniej, ale w złych latach 60. Bóg był oddalony. Od tego czasu twierdzi się dalej, że każda choroba społeczna pogorszyła się, a przyczynę tego można znaleźć właśnie w momencie, gdy Bóg został wydalony z amerykańskich szkół publicznych. Wydaje się prawdopodobne, że ludzie szczerze w to wszystko wierzą, ale nie jest to przekonanie oparte na rzeczywistości.
Engel przeciwko Vitale
Rozważ następujący fragment z Listu do redakcji:
Być może to nie było całe zamieszanie FBI, CIA i wszystkich innych alfabetów, które nie zapobiegły atakowi 9-11. Gdzie właściwie był Bóg w tym pamiętnym dniu? W 1962 r. Został wydalony ze szkół publicznych. Od tego czasu staraliśmy się usunąć go z różnych dóbr rządowych w imię „wolności religijnej”.
- Mary Ann S., Pittsburgh Tribune-Review, 19.06.02
Sprawą sądową, która zakazała państwu sponsorowania określonych modlitw w szkołach publicznych, był Engel przeciwko Vitale, rozstrzygnięty w 1962 r. 8-1 głosem. Ludzie, którzy zakwestionowali prawa ustanawiające takie modlitwy, byli mieszaniną wierzących i niewierzących w New Hyde Park w Nowym Jorku. Jedynym przedmiotem tej sprawy była władza państwa do napisania modlitwy, a następnie uczniowie odmawiają tę modlitwę podczas oficjalnej, zorganizowanej ceremonii.
Sąd Najwyższy nie uznał wtedy ani nie stwierdził, że uczniowie nie mogą modlić się w szkole. Zamiast tego Sąd Najwyższy orzekł, że rząd nie może mieć nic wspólnego z modlitwą w szkołach. Rząd nie może powiedzieć uczniom, kiedy się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, co mają się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że powinni się modlić. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że modlitwa jest lepsza niż brak modlitwy. Nawet najbardziej konserwatywni chrześcijanie mają trudności z argumentowaniem, że jest to zły stan rzeczy i być może dlatego tak rzadko omawia się prawdziwy przedmiot tego orzeczenia sądowego.
Rok później Sąd Najwyższy podjął decyzję w podobnej sprawie, sponsorowanej przez państwo czytania Biblii, które miało miejsce w wielu szkołach. Podstawową sprawą była sprawa Abington School District przeciwko Schempp, ale skonsolidowana wraz z nią była inna sprawa, Murray przeciwko Curlett . Ta ostatnia sprawa dotyczyła Madalyn Murray, później Madalyn Murray O'Hair, co prowadzi do wrażenia, że ateiści byli w centrum spraw sądowych usuwających Boga ze szkół publicznych. W rzeczywistości ateizm odgrywał stosunkowo niewielką rolę, a wierzący zwykle byli głównymi powodami.
Po raz kolejny Sąd Najwyższy nie stwierdził, ani nie od tamtej pory orzekł, że uczniowie nie mogą czytać Biblii w szkołach. Zamiast tego Sąd Najwyższy orzekł, że rząd nie może mieć nic wspólnego z czytaniem Biblii. Rząd nie może powiedzieć uczniom, kiedy czytać Biblię. Rząd nie może powiedzieć uczniom, które fragmenty Biblii należy przeczytać. Rząd nie może polecać jednej Biblii w stosunku do innych ani zniechęcać do korzystania z jakiejkolwiek konkretnej Biblii. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że powinni czytać Biblię. Rząd nie może powiedzieć uczniom, że czytanie ich Biblii jest lepsze niż nie czytanie ich.
Rząd a Bóg
Tak więc uczniowie nigdy nie stracili zdolności do modlitwy lub czytania Biblii w szkole. Uczniowie nie stracili także zdolności do rozmawiania o swoich przekonaniach religijnych z innymi, o ile taka dyskusja nie zakłóca w żaden sposób zajęć i szkoły. „Bóg” nie został wydalony ze szkół publicznych. Gdyby coś zostało wydalone, byłoby to rządowym zaangażowaniem z Bogiem, dyktującym uczniom, w co wierzyć w Boga, jak wielbić Boga lub jaka jest natura Boga. Jest to właściwe wydalenie, ponieważ są to nieodpowiednie działania ze strony administratorów szkół i pracowników państwowych.
Narzekanie na to, że „religia sponsorowana przez rząd” lub „pisemne modlitwy rządowe” zostały wydalone ze szkół publicznych, nie wydaje się jednak aż tak złe. Przeciwnie, to bardziej uczciwe stwierdzenie o tym, co się wydarzyło, może uczynić ścisłą separację kościoła od państwa jeszcze bardziej popularną, dokładnie przeciwny cel konserwatywnych ewangelików, którzy powtarzają powyższy mit.
Dlatego należy się zastanawiać, dlaczego wydaje się, że ci, którzy narzekają, chcą, aby nasz rząd pisał modlitwy, sponsorował modlitwy, wspierał Biblię lub jakąkolwiek inną rzecz, którą zatrzymały te niesławne przypadki w latach sześćdziesiątych.
