Magię chaosu trudno zdefiniować, ponieważ definicje składają się ze wspólnych składników. Z definicji magia chaosu nie ma wspólnych elementów. Magia chaosu polega na wykorzystywaniu wszelkich pomysłów i praktyk, które są ci w tej chwili pomocne, nawet jeśli są sprzeczne z pomysłami i praktykami, które stosowałeś wcześniej.
Chaos Magic vs. Eclectic Systems
Jest wielu eklektycznych praktykujących magię i praktyk religijnych. W obu przypadkach osoba zapożycza z wielu źródeł, aby zbudować nowy, osobisty system, który do nich przemawia. W magii chaosu nigdy nie rozwija się system osobisty. To, co miało zastosowanie wczoraj, może być dziś nieistotne. Liczy się tylko to, co jest dzisiaj używane. Doświadczenie może pomóc magom chaosu dowiedzieć się, co byłoby najprawdopodobniej przydatne, ale nigdy nie ogranicza ich koncepcja tradycji ani nawet spójności.
Próbowanie czegoś niezwykłego, nieszablonowego, poza paradygmatem, w którym normalnie pracujesz, to magia chaosu. Ale jeśli ten wynik zostanie skodyfikowany, przestanie być magią chaosu.
Moc wiary
Moc wiary jest ważna w wielu magicznych szkołach myślenia. Magowie narzucają swoją wolę wszechświatowi, przekonani, że magia zadziała, aby rzeczywiście zadziałała. To podejście do magii polega na mówieniu wszechświatowi, co zrobi. To nie jest tak proste, jak po prostu poprosić lub mieć nadzieję, że coś zrobi.
Magowie Chaosu muszą wierzyć w jakimkolwiek kontekście, którego używają, a następnie odrzucić to przekonanie później, aby byli otwarci na nowe podejścia. Ale wiara nie jest czymś, co można osiągnąć po serii doświadczeń. To wehikuł dla tych doświadczeń, sam zmanipulowany, by osiągnąć cel.
Na przykład, eklektyczni praktykujący mogą używać athame, rytualnego noża, ponieważ czerpią z systemów, które ogólnie używają athames. Athames ma standardowe cele, więc jeśli mag chce wykonać jedną z tych akcji, sensowne byłoby użycie athame, ponieważ wierzą, że taki jest cel athame.
Z drugiej strony mag chaosu decyduje, że athame będzie pracował dla jego obecnego przedsięwzięcia. Przyjmuje to fakt z całkowitym przekonaniem na czas trwania przedsięwzięcia.
Prostota w formie
Magia chaosu jest na ogół znacznie mniej złożona niż magia ceremonialna, która zależy od konkretnych wierzeń i starych nauk okultystycznych o tym, jak działa wszechświat, jak rzeczy mają się do siebie, jak podchodzić do różnych mocy itp. Często odnosi się do autorytatywnych głosów z czasów starożytnych, takie jak fragmenty Biblii, nauki Kabała (mistycyzm żydowski) lub mądrość starożytnych Greków.
Nic z tego nie ma znaczenia w magii chaosu. Wykorzystywanie magii jest osobiste, umyślne i psychologiczne. Rytuał wprawia pracownika we właściwy stan umysłu, ale poza tym nie ma żadnej wartości. Słowa nie mają dla nich żadnej mocy.
Główni współautorzy
Peter J. Carroll jest często przypisywany wynalezieniu magii chaosu, a przynajmniej jej koncepcji. Zorganizował wiele chaotycznych grup magicznych pod koniec lat 70. i 80., choć ostatecznie się od nich oddzielił. Jego książki na ten temat są uważane za standardowe czytanie dla osób zainteresowanych tym tematem.
Prace Austina Osmana Spare'a są również uważane za podstawowe czytanie dla osób zainteresowanych magią chaosu. Spare zmarł w latach 50., zanim Carroll zaczął pisać. Spare nie zajął się istotą o nazwie magia chaosu, , ale wiele jego magicznych wierzeń zostało włączonych do teorii magii chaosu. Spare był szczególnie zainteresowany wpływem psychologii na praktykę magiczną, kiedy psychologia zaczynała być traktowana poważnie.
Podczas swoich studiów magicznych, Spare skrzyżował ścieżki z Aleisterem Crowleyem, który zrobił kilka kroków od magii ceremonialnej, tradycyjnego systemu magii intelektualnej (tj. Magii nie-ludowej) aż do XX wieku. Crowley, podobnie jak Spare, uważał tradycyjne formy magii za rozdęte i obciążające. Zdjął kilka ceremonii i podkreślił siłę woli we własnych praktykach, choć same w sobie utworzyły szkołę magii.
