Różnorodność kulturowa Indii ma ekscentryczne proporcje, nawet jeśli chodzi o liczenie dni. Wyobraź sobie ludzi w różnych częściach kraju korzystających z trzydziestu różnych systemów dat. Przy tak wielu różnych kalendarzach, każdego miesiąca można znaleźć kilka obchodów nowego roku.
Do 1957 r., Kiedy rząd postanowił położyć kres temu kolosalnemu zamieszaniu, około 30 różnych kalendarzy było używanych do przybywania na różne święta religijne między Hindusami, Buddystami i Dżinami. Kalendarze te opierały się głównie na praktykach astronomicznych lokalnych księży i „kalnirnayaków” lub twórców kalendarzy. Ponadto muzułmanie przestrzegali kalendarza islamskiego, a rząd gregoriański był wykorzystywany do celów administracyjnych.
Narodowy kalendarz Indii
Obecny kalendarz narodowy Indii został utworzony w 1957 r. Przez Komitet Reformy Kalendarza, który sformalizował kalendarz księżycowo-słoneczny, w którym lata przestępne pokrywają się z kalendarzami gregoriańskimi, a miesiące te pochodzą od tradycyjnych indyjskich miesięcy. Ten zreformowany kalendarz indyjski rozpoczął się od Saka Era, Chaitra 1, 1879, co odpowiada 22 marca 1957 r.
Epoki i epoki
W indyjskim kalendarzu cywilnym początkową epoką jest era Saka, tradycyjna era indyjskiej chronologii, o której mówi się, że rozpoczęła się wraz z przystąpieniem króla Salivahany do tronu, a także stanowi odniesienie do większości prac astronomicznych w literaturze sanskryckiej napisanej po 500 r. W kalendarzu Saka rok 2002 ne to 1925 rok.
Inną popularną epoką jest era Vikram, która, jak się uważa, rozpoczęła się od koronacji króla Vikramadityi. Rok 2002 AD odpowiada 2060 w tym systemie.
Jednak hinduska religijna teoria epok dzieli czas na cztery „yugi” lub „yugi” (wieki): Satya Yug, Treta Yug, Dwapar Yug i Kali Yug. Żyjemy w Kali Yug, o którym uważa się, że rozpoczęła się wraz ze śmiercią Kryszny, co odpowiada północy między 17 a 18 lutego 3102 rpne
Panchang
Kalendarz hinduski nazywa się „panchang” (lub „panchanga” lub „Panjika”). Jest to istotna część życia Hindusów, ponieważ jest niezbędna przy obliczaniu dat świąt oraz pomyślnych czasów i dni odprawiania różnych rytuałów. Kalendarz hinduski początkowo opierał się na ruchach księżyca, a aluzje do takich kalendarzy można znaleźć w Rig Veda, datowanych na drugie tysiąclecie pne W pierwszych wiekach naszej ery babilońskie i greckie idee astronomiczne zreformowały indyjskie systemy kalendarza, i od tego czasu podczas obliczania dat brano pod uwagę zarówno ruchy Słońca, jak i Księżyca. Jednak o większości świąt religijnych i pomyślnych okazjach decyduje ruch księżycowy.
Rok Księżycowy
Według kalendarza hinduskiego rok księżycowy składa się z 12 miesięcy. Miesiąc księżycowy ma dwa tygodnie i zaczyna się od nowiu zwanego „amavasya”. Dni księżycowe nazywane są „tithis”. Każdy miesiąc ma 30 tytów, które mogą różnić się od 20 do 27 godzin. Podczas faz woskowania nazywane są „shukla” lub fazą jasną pomyślnym dwutygodniem, poczynając od nocy w pełni księżyca zwanej „purnima”. Tithi dla zanikających faz nazywane są „krsna” lub fazą ciemną, która jest uważana za niepomyślne dwa tygodnie.
