Jego Świątobliwość Dalajlama jest często określany przez zachodnich mediów jako „Boski Król”. Ludzie z Zachodu mówią, że kilku Dalaj Lamów, którzy przez wieki rządzili Tybetem, byli reinkarnacjami nie tylko siebie nawzajem, ale także tybetańskiego boga współczucia, Chenreziga.
Ludzie z Zachodu z pewną wiedzą na temat buddyzmu uważają te tybetańskie przekonania za zaskakujące. Po pierwsze, buddyzm gdzie indziej w Azji jest „nieteistyczny”, co oznacza, że nie jest zależny od wiary w bogów. Po drugie, buddyzm uczy, że nic nie jest nieodłączne. Jak więc można „reinkarnować”?
Buddyzm i reinkarnacja
Reinkarnacja jest zwykle definiowana jako „odrodzenie duszy lub części siebie w innym ciele”. Ale buddyzm opiera się na doktrynie anatmana, zwanej także anatta, która zaprzecza istnieniu duszy lub trwałej, indywidualnej jaźni. Zobacz „Czym jest jaźń”? po bardziej szczegółowe wyjaśnienie.
Jeśli nie ma duszy ani trwałego, indywidualnego ja, to jak ktokolwiek może się reinkarnować? I odpowiedź jest taka, że nikt nie może się reinkarnować, ponieważ to słowo jest zwykle rozumiane przez ludzi Zachodu. Buddyzm uczy, że odradza się, ale nie odradza się odrębna jednostka. Zobacz „Karmę i odrodzenie”, aby uzyskać więcej dyskusji.
Moce i Siły
Wieki temu, gdy buddyzm rozprzestrzenił się w Azji, przed-buddyjskie wierzenia w lokalnych bogów często znajdowały drogę do lokalnych buddyjskich instytucji. Dotyczy to szczególnie Tybetu. Ogromne populacje mitycznych postaci z przed-buddyjskiej religii Bon żyją w tybetańskiej ikonografii buddyjskiej.
Czy Tybetańczycy porzucili naukę Anatmana? Nie dokładnie. Tybetańczycy uważają wszystkie zjawiska za wytwory umysłu. Jest to nauczanie oparte na filozofii zwanej Yogacara i można je znaleźć w wielu szkołach buddyzmu mahajany, nie tylko w buddyzmie tybetańskim.
Tybetańczycy rozumują, że jeśli ludzie i inne zjawiska są tworami umysłu, a bogowie i demony są również tworami umysłu, to bogowie i demony nie są bardziej ani mniej realne niż ryby, ptaki i ludzie. Mike Wilson wyjaśnia: „Tybetańscy buddyści do dziś modlą się do bogów i używają wyroczni, tak jak Bon, i wierzą, że niewidzialny świat jest wypełniony wszelkimi rodzajami mocy i sił, z którymi należy się liczyć, nawet jeśli są to zjawiska umysłu bez wrodzonej jaźni. ”
Moc mniej niż boska
To prowadzi nas do praktycznego pytania o to, ile władzy faktycznie miał Dalaj Lamas przed inwazją Chińczyków w 1950 roku. Chociaż w teorii Dalajlama miał boski autorytet, w praktyce musiał finezować rywalizacje na tle religijnym i konflikty z bogatymi i wpływowymi jak każdy inny polityk. Istnieją dowody, że kilku Dalaj Lamów zostało zamordowanych przez sekciarskich wrogów. Z różnych powodów jedynymi dwoma Dalajlamami przed obecnym, którzy faktycznie działali jako głowy państwa, był 5. Dalajlama i 13. Dalajlama.
Istnieje sześć głównych szkół buddyzmu tybetańskiego - Nyingma, Kagyu, Sakya, Gelug, Jonang i Bonpo. Dalajlama jest świętym mnichem jednego z nich, szkoły Gelug. Chociaż jest najwyższym lamą w szkole Gelug, oficjalnie nie jest jego głową. Honor ten należy do wyznaczonego urzędnika o imieniu Ganden Tripa. Chociaż jest duchową głową Tybetańczyków, nie ma uprawnień do określania doktryn i praktyk poza szkołą Gellug.
Każdy jest Bogiem, Nikt nie jest Bogiem
Jeśli Dalajlama jest reinkarnacją, ponownym narodzeniem lub manifestacją boga, czy to nie uczyniłoby go bardziej niż człowiekiem w oczach Tybetańczyków? To zależy od tego, jak słowo „bóg” jest rozumiane i stosowane.
Buddyzm tybetański korzysta z tantry jogi, która obejmuje szeroki zakres rytuałów i praktyk. Na najbardziej podstawowym poziomie tantra joga w buddyzmie dotyczy identyfikacji bóstwa. Poprzez medytację, intonowanie i inne praktyki tantrica internalizuje boskość i staje się bóstwem, a przynajmniej manifestuje to, co reprezentuje bóstwo.
Na przykład praktyka tantry z bogiem współczucia obudzi współczucie w tantricce. W takim przypadku bardziej dokładne może być myślenie o różnych bóstwach jako czymś w rodzaju archetypów Junga, a nie o rzeczywistych istotach.
Ponadto, w buddyzmie mahajany wszystkie istoty są odbiciami lub aspektami wszystkich innych istot, a wszystkie istoty są zasadniczo naturą Buddy. Innymi słowy, wszyscy jesteśmy sobą - bogami, buddami, istotami.
Jak Dalajlama został władcą Tybetu
Był to 5. Dalajlama, Lobsang Gyatso (1617–1682), który jako pierwszy został władcą całego Tybetu. „Wielki Piąty” zawarł sojusz wojskowy z mongolskim przywódcą Gushri Khanem. Kiedy dwóch innych wodzów mongolskich i władca Kang, starożytnego królestwa Azji Środkowej, zaatakowali Tybet, Gushri Khan rozgromił ich i ogłosił się królem Tybetu. Następnie Gushri Khan uznał piątego Dalajlamę za duchowego i doczesnego przywódcę Tybetu.
Jednak z różnych powodów, po Wielkiej Piątej, sukcesje Dalaj Lamów były głównie figurantami bez realnej władzy, dopóki 13. Dalajlama nie przejął władzy w 1895 roku.
W listopadzie 2007 r. 14. Dalajlama zasugerował, że może się nie odrodzić, albo może wybrać kolejnego Dalajlamę, gdy jeszcze żyje. To naprawdę nie byłoby zupełnie niespotykane, ponieważ w buddyzmie czas liniowy jest uważany za złudzenie, a ponieważ odrodzenie nie jest tak naprawdę jedną osobą. Rozumiem, że były inne okoliczności, w których nowy wysoki lama urodził się przed śmiercią poprzedniego.
Jego Świątobliwość obawia się, że Chińczycy wybiorą i zainstalują 15. Dalajlamę, tak jak to zrobili z Panczenlamą. Panczenlama jest drugim najwyższym duchowym przywódcą Tybetu.
14 maja 1995 r. Dalajlama zidentyfikował sześcioletniego chłopca o imieniu Gedhun Choekyi Nyima jako 11. reinkarnację Panczenlamy. Do 17 maja chłopiec i jego rodzice zostali aresztowani w Chinach. Od tego czasu nie widzieli ani nie słyszeli. Chiński rząd nazwał innego chłopca, Gyaltsen Norbu, oficjalnym 11. Panczenlamą i kazał mu intronizować go w listopadzie 1995 r.
W tej chwili nie podjęto żadnych decyzji, ale biorąc pod uwagę sytuację w Tybecie, jest całkiem możliwe, że instytucja Dalajlamy dobiegnie końca, gdy umrze 14. Dalajlama.
