Dualizm i niedualność (lub niedwoistość ) to słowa, które często pojawiają się w buddyzmie. Oto bardzo podstawowe wyjaśnienie znaczenia tych terminów.
Dualizm to przekonanie, że coś - lub wszystko, łącznie z samą rzeczywistością - można podzielić na dwie podstawowe i nieredukowalne kategorie. W zachodniej filozofii dualizm najczęściej odnosi się do poglądu, że zjawiska są albo mentalne, albo fizyczne. Dualizm może jednak odnosić się do postrzegania wielu innych rzeczy jako kontrastującej pary - mężczyzny i kobiety, dobra i zła, światła i ciemności.
Nie wszystko, co przychodzi w parach, jest dualnością. Symbol chińskiej filozofii yin-yang może wydawać się dualistyczny, ale w rzeczywistości jest czymś innym. Według taoizmu koło reprezentuje Tao, „niezróżnicowaną Jedność, z której powstaje całe istnienie”. Czarno-białe obszary symbolu reprezentują męską i żeńską energię, z której pochodzą wszystkie zjawiska, a zarówno yin, jak i yang są Tao. Są także częścią siebie i nie mogą istnieć bez siebie
W tradycji Wedanty, która jest podstawą współczesnego hinduizmu, dualizm i niedualizm odnoszą się do relacji między Brahmanem, najwyższą rzeczywistością i wszystkim innym. Dualistyczne szkoły uczą, że Brahman istnieje w odrębnej rzeczywistości od fenomenalnego świata. Niedualistyczne szkoły twierdzą, że Brahman jest jedyną rzeczywistością, a fenomenalny świat jest złudzeniem nałożonym na Brahmana. I zauważ, że jest to rażące uproszczenie bardzo złożonych systemów filozoficznych.
Dualizm w buddyzmie Theravada
Bhikkhu Bodhi, mnich i uczony, po raz kolejny powiedział, że buddyzm Theravada nie jest ani dualistyczny, ani niedualistyczny. „W przeciwieństwie do systemów niedualistycznych podejście Buddy nie ma na celu odkrycia jednoczącej zasady stojącej za lub pod naszym doświadczeniem świata” - napisał. Nauczanie Buddy jest pragmatyczne i nie opiera się na jakiejś wielkiej spekulatywnej teorii filozoficznej.
Jednak w buddyzmie Theravada istnieją dualizm - dobro i zło, cierpienie i szczęście, mądrość i ignorancja. Najbardziej znaczącą dualnością jest ta pomiędzy samsarą, królestwem cierpienia; i nirwana, wyzwolenie od cierpienia. Chociaż kanon palijski opisuje nirwanę jako rodzaj ostatecznej rzeczywistości, „nie ma najmniejszej sugestii, że ta rzeczywistość jest metafizycznie nie do odróżnienia na pewnym głębokim poziomie od jej jawnego przeciwieństwa, samsary”, napisał Bhikkhu Bodhi.
Niedualizm w buddyzmie mahajany
Buddyzm proponuje, aby wszystkie zjawiska współistniały; nic nie jest oddzielne. Wszystkie zjawiska nieustannie warunkują wszystkie inne zjawiska. Rzeczy są takie, jakie są, ponieważ wszystko inne jest takie, jakie jest.
Buddyzm mahajany uczy, że te współzależne zjawiska są również pozbawione esencji lub nieodłącznych cech. Wszelkie rozróżnienia między tym a tym są arbitralne i istnieją tylko w naszych myślach. Nie oznacza to, że nic nie istnieje, ale że nic nie istnieje tak, jak myślimy
Jeśli nic nie jest oddzielne, jak liczymy niezliczone zjawiska? Czy to oznacza, że wszystko jest Jednym? Buddyzm mahajany często jawi się jako forma monizmu lub nauczanie, że wszystkie zjawiska mają jedną substancję lub są zasadniczo jednym zjawiskiem. Ale Nagarjuna powiedział, że zjawiska nie są ani jednym, ani wieloma. Prawidłowa odpowiedź na pytanie „ile?” to „nie dwa”.
Najbardziej zgubny dualizm to subiektywny „znawca” i przedmiot poznania. Lub innymi słowy, postrzeganie „mnie” i „wszystkiego innego”
W Sutrze Vimalakirti laik Vimalakirti powiedział, że mądrość to „eliminacja egoizmu i zaborczości. Czym jest eliminacja egoizmu i zaborczości? To jest wolność od dualizmu. Czym jest wolność od dualizmu? To brak zaangażowania w zewnętrzny lub wewnętrzny ... Podmiot wewnętrzny i przedmiot zewnętrzny nie są postrzegane dualistycznie. ” Kiedy nie powstaje dualizm subiektywnego„ znawcy ”i przedmiotu„ wiedzy ”, pozostaje to, co czyste bycie lub czysta świadomość.
Co z dualnościami dobra i zła, samsary i nirwany? W swojej książce Nonduality: A Study in Comparative Philosophy (Humanity Books, 1996) nauczyciel Zen David Loy powiedział:
„Główna zasada buddyzmu madjamiki, którą samsara jest nirwaną, jest trudna do zrozumienia w jakikolwiek inny sposób, z wyjątkiem zapewnienia dwóch różnych sposobów postrzegania, dualnego i niedualnego. Dualistyczne postrzeganie świata dyskretnych przedmiotów (jednym z nich jest ja ), które zostały stworzone i zniszczone, stanowią samsarę. ” Kiedy dualistyczne postrzeganie nie powstaje, pojawia się nirwana. Innymi słowy, „nirwana jest niedualną„ prawdziwą naturą ”samsary”.
Dwie prawdy
Może nie być jasne, dlaczego odpowiedź na „ile” to „nie dwa”. Mahajana proponuje, że wszystko istnieje zarówno w sposób absolutny, jak i względny lub konwencjonalny. Absolutnie wszystkie zjawiska są jednym, ale we względnym istnieje wiele charakterystycznych zjawisk .
W tym sensie zjawiska są jedno i wiele. Nie możemy powiedzieć, że jest tylko jeden; nie możemy powiedzieć, że jest więcej niż jeden. Mówimy więc „nie dwa”.
