Budda „świadka ziemi” jest jednym z najczęstszych kultowych wizerunków buddyzmu. Przedstawia on Buddę siedzącego w medytacji z lewą ręką, dłonią wyprostowaną, na kolanach i prawą ręką dotykającą ziemi. To reprezentuje moment oświecenia Buddy.
Tuż przed historycznym Buddą, Siddhartha Gautamą, doszło do oświecenia, mówi się, że demon Mara zaatakował go armiami potworów, aby przestraszyć Siddharthę ze swojego miejsca pod drzewem bodhi. Ale przyszły Budda się nie poruszył. Następnie Mara zajął dla siebie miejsce oświecenia, mówiąc, że jego duchowe osiągnięcia były większe niż Siddharthy. Potworni żołnierze Mara zawołali razem: „Jestem jego świadkiem!” Mara rzuciła wyzwanie Siddhartha - kto będzie za ciebie mówić?
Potem Siddhartha wyciągnął prawą rękę, by dotknąć ziemi, a sama ziemia ryknęła: „Daję wam świadectwo!”. Mara zniknęła. Kiedy gwiazda poranna wstała na niebie, Siddhartha Gautama urzeczywistnił oświecenie i został Buddą.
Mudra Świadek Ziemi
Mudra w ikonografii buddyjskiej to postawa ciała lub gest o szczególnym znaczeniu. Ziemska świadka mudra jest również nazywana mudrą Bhumi-sparsha („gestem dotknięcia ziemi”). Ta mudra reprezentuje wytrwałość. Dhyani Buddha Akshobhya jest również związany z mudrą świadka ziemi, ponieważ był niezachwiany w dotrzymywaniu przysięgi, aby nigdy nie odczuwać gniewu lub obrzydzenia wobec innych.
Mudra symbolizuje także połączenie zręcznych środków (upaya), symbolizowanych przez prawą rękę dotykającą ziemi i mądrość (prajna), symbolizowaną przez lewą rękę na kolanach w pozycji medytacyjnej.
Potwierdzony przez Ziemię
Ziemska historia świadków mówi nam coś bardzo fundamentalnego o buddyzmie. Historie założycielskie większości religii dotyczą bogów i aniołów z niebiańskich królestw, niosących pisma święte i proroctwa. Ale oświecenie Buddy, urzeczywistnione przez jego własny wysiłek, zostało potwierdzone przez ziemię.
Oczywiście niektóre historie o Buddzie wspominają o bogach i niebiańskich istotach. Jednak Budda nie poprosił o pomoc istot niebiańskich. Zapytał ziemię. Historyk religii Karen Armstrong napisał w swojej książce Budda (Penguin Putnam, 2001, s. 92) o ziemi mudra świadku:
„To nie tylko symbolizuje odrzucenie przez Gotamę sterylnego machizmu Mara, ale stanowi głęboki punkt, że Budda rzeczywiście należy do świata. Dhamma jest wymagająca, ale nie jest przeciwna naturze ... Mężczyzna lub kobieta, którzy dążą do oświecenia jest w zgodzie z podstawową strukturą wszechświata. ”
Bez separacji
Buddyzm uczy, że nic nie istnieje niezależnie. Zamiast tego wszystkie zjawiska i wszystkie istoty są powodowane przez inne zjawiska i istoty. Istnienie wszystkich rzeczy jest współzależne. Nasze istnienie jako ludzi zależy od ziemi, powietrza, wody i innych form życia. Tak jak nasze istnienie zależy od tych rzeczy i jest od nich uwarunkowane, tak i one są uwarunkowane naszym istnieniem.
Sposób, w jaki postrzegamy siebie jako oddzielnych od ziemi, powietrza i natury, jest częścią naszej podstawowej ignorancji, zgodnie z naukami buddyjskimi. Wiele różnych rzeczy - skały, kwiaty, dzieci, a także asfalt i wydech samochodu - są naszymi wyrazami, a my jesteśmy ich wyrazem. W pewnym sensie, kiedy Ziemia potwierdziła oświecenie Buddy, ziemia potwierdziła się, a Budda potwierdził siebie.
