Drugie buddyjskie przykazanie często tłumaczy się jako „nie kradnij”. Niektórzy nauczyciele buddyjscy wolą „praktykować hojność”. Bardziej dosłowne tłumaczenie wczesnych tekstów palijskich brzmi: „Przyjmuję nakaz powstrzymywania się od przyjmowania tego, co nie zostało dane”.
Ludzie Zachodu mogą to zrównać z „nie będziesz kraść” z Dziesięciu Przykazań, ale Drugie Przykazanie nie jest przykazaniem i nie jest rozumiane w ten sam sposób jak przykazanie.
Przykazania buddyzmu są związane z częścią „właściwego działania” Ośmiorakiej Ścieżki. Ośmioraka Ścieżka jest ścieżką dyscypliny nauczanej przez Buddę, która prowadzi nas do oświecenia i wyzwolenia od cierpienia. Wskazania opisują aktywność mądrości i współczucia na świecie.
Nie przestrzegaj zasad
Przez większość czasu uważamy etykę za coś w rodzaju transakcji. Zasady etyki mówią nam, co jest dopuszczalne w naszych interakcjach z innymi. A „pozwolenie” zakłada, że w władzy jest ktoś lub coś innego - społeczeństwo, a może Bóg - kto wynagrodzi nas lub ukara za łamanie zasad.
Kiedy pracujemy z przykazaniami, rozumiemy, że „ja” i „inni” są złudzeniami. Etyka nie jest transakcją i nie ma nic zewnętrznego wobec nas jako organu. Nawet karma nie jest dokładnie kosmicznym systemem nagradzania i karania, jak niektórzy myślą.
Wymaga to pracy ze sobą na bardzo głębokim i intymnym poziomie, uczciwej oceny własnych motywacji i głębokiego przemyślenia, w jaki sposób twoje działania wpłyną na innych. To z kolei pomaga nam otworzyć się na mądrość, współczucie i oświecenie.
Co to jest „nie kradzież”?
Spójrzmy konkretnie na kradzież. Przepisy zwykle definiują „kradzież” jako przyjmowanie czegoś wartościowego bez zgody właściciela. Istnieją jednak rodzaje kradzieży, które niekoniecznie są objęte kodeksami karnymi.
Wiele lat temu pracowałem dla małej firmy, której właściciel był, powiedzmy, etycznie zakwestionowany. Wkrótce zauważyłem, że co kilka dni zwalniała naszego dostawcę pomocy technicznej i zatrudniała nowego. Okazało się, że korzystała ze wstępnych ofert próbnych tylu dni bezpłatnej usługi. Gdy tylko wolne dni się wyczerpią, znajdzie innego „darmowego” sprzedawcę.
Jestem pewien, że w jej umyśle - i zgodnie z prawem - nie kradła; właśnie korzystała z oferty. Ale można śmiało powiedzieć, że technicy komputerowi nie zapewniliby darmowej siły roboczej, gdyby wiedzieli, że właściciel firmy nie miał zamiaru udzielać im kontraktu, bez względu na to, jak byli dobrzy.
Jest to słabość etyki jako transakcji. Racjonalizujemy, dlaczego w porządku jest łamanie zasad. Wszyscy inni to robią. Nie zostaniemy złapani. To nie jest nielegalne.
Oświecona etyka
Wszystkie praktyki buddyjskie powracają do Czterech Szlachetnych Prawd. Życie jest dukkha (stresujące, nietrwałe, uwarunkowane), ponieważ żyjemy we mgle iluzji o nas samych i otaczającym nas świecie. Nasze błędne poglądy powodują kłopoty dla siebie i innych. Drogą do jasności i do powstrzymania się od kłopotów jest Ośmioraka Ścieżka. A praktyka wskazań jest częścią ścieżki.
Praktykowanie drugiego przykazania polega na uważnym dbaniu o nasze życie. Zwracając uwagę, zdajemy sobie sprawę, że nie biorąc tego, co nie zostało dane, chodzi o coś więcej niż tylko szanowanie własności innych ludzi. To drugie przykazanie można również traktować jako wyraz doskonałości dawania. Praktykowanie tej doskonałości wymaga nawyku hojności, który nie zapomina o potrzebach innych.
Możemy bardziej się starać, aby nie marnować zasobów naturalnych. Marnujesz jedzenie lub wodę? Spowodowanie większej emisji gazów cieplarnianych niż to konieczne? Czy korzystasz z produktów z makulatury?
Niektórzy nauczyciele twierdzą, że praktykowanie drugiego przykazania oznacza praktykowanie hojności. Zamiast myśleć, czego mogę nie wziąć, myślimy, co mogę dać? Na przykład ktoś może ogrzać ten stary płaszcz, którego już nie nosisz.
Zastanów się, w jaki sposób zabranie więcej niż potrzebujesz może pozbawić kogoś innego. Na przykład, gdzie mieszkam, kiedy nadchodzi zimowa burza, ludzie rzucają się do sklepu spożywczego i kupują wystarczającą ilość jedzenia na tydzień, nawet jeśli prawdopodobnie zostaną w domu tylko przez kilka godzin. Ktoś, kto przyjdzie później i naprawdę potrzebuje artykułów spożywczych, uważa, że półki sklepowe są czyste. Takie gromadzenie jest właśnie rodzajem kłopotów, które wynikają z naszych błędnych perspektyw.
Praktykowanie wskazań to nie myślenie o tym, na co pozwalają reguły. Ta praktyka jest trudniejsza niż tylko przestrzeganie zasad. Kiedy zwracamy szczególną uwagę, zdajemy sobie sprawę, że ponosimy porażkę. Dużo. Ale tak uczymy się i jak kultywujemy świadomość oświecenia.
