Hadżdż, pielgrzymka religijna odbywana w etapach rytualnych w świętym mieście Mekka (Makka) i wokół niego, jest wymagana od muzułmanów przynajmniej raz w ciągu ich życia. Jest to największe coroczne spotkanie ludzi na ziemi, z około 3 milionami ludzi gromadzącymi się co roku przez trzy do pięciu dni między ósmym a dwunastym Dhul-Hijjah, ostatnim miesiącem kalendarza muzułmańskiego. Pielgrzymka odbywa się co roku od 630 roku n.e., kiedy prorok Mahomet poprowadził swoich wyznawców z Medyny do Mekki.
Najważniejsze fakty: Hadżdż
- Opis: Trzy- do pięciodniowa pielgrzymka obejmująca kilka rytuałów ku czci islamskiego proroka Mahometa oraz wydarzenia dotyczące Mahometa i jego przodka Abrahama (Ibrahim).
- Kluczowi uczestnicy: prawie trzy miliony muzułmanów z całego świata.
- Data rozpoczęcia: ósmy dzień księżycowego miesiąca Dhul-Hijjah (data gregoriańska zmienia się co roku).
- Data końcowa : 12. dzień Dhul-Hijjah.
- Lokalizacja: Mekka i kilka pobliskich lokalizacji.
Znaczenie hadżdż
Aviator70 / Getty Images
Wielka pielgrzymka zwana Hadżdż (arab. „Pielgrzymka”) jest znacząca z wielu powodów. Po pierwsze i chyba najważniejszy, to czas, gdy około trzech milionów lub więcej muzułmanów spotyka się, mieszając się w różnych grupach etnicznych, narodowościowych, sekty i płci. Po drugie, pielgrzymkę zapoczątkował sam Prorok Mahomet, o którym mówi się, że został wysłany wraz z 1400 swoich wyznawców na pielgrzymkę, aby uczcić jeden z mitów założycielskich religii Abrahamowych. Po trzecie, jednym z przystanków - Równinami Arafata - jest miejsce, w którym Mahomet wygłosił swoje pożegnalne kazanie.
Przygotowanie do hadżdż
Wielu podróżujących do Mekki przyjeżdża przez Dżuddę w Arabii Saudyjskiej. Wael Abutalib / EyeEm / Getty Images
We współczesnej pielgrzymce pielgrzymi Hadż zaczynają przybywać drogą powietrzną, morską i lądową w dniach i tygodniach poprzedzających okres pielgrzymowania. Zwykle przybywają do Dżuddy w Arabii Saudyjskiej, głównego miasta portowego najbliższego Mekki (około 45 mil). Stamtąd podróżują ze swoją grupą Hadżi do Mekki; wielu, jeśli nie większość podróżnych, przybywa z oficjalną grupą zorganizowaną. Zbliżając się do Mekki, zatrzymują się w jednym z wyznaczonych miejsc, aby wziąć prysznic i zmienić odzież, wchodząc w stan oddania i czystości (Ihram) na pielgrzymkę. Mężczyźni muszą nosić dwie długości białego materiału bez szwów (jeden owinięty wokół ramion, a drugi wokół talii). Kobiety mogą nosić zwykłe ubrania, o ile są czyste i skromne, a zasłony zakrywają ich głowy, ale nie twarze.
Przez następne trzy dni uczestnicy nie mogą palić, przeklinać, golić się, obcinać paznokci ani uprawiać seksu. Walki i kłótnie są zakazane, a uczestnikom zabrania się polowania lub zabijania czegokolwiek. Wszyscy muszą unikać pachnących wód kolońskich, perfum, makijażu i mydeł.
Następnie zaczynają recytować wywołanie:
Oto jestem, o Boże, na Twoje polecenie!
Oto jestem na Twoje polecenie!
Nie masz wspólnika!
Oto jestem na Twoje polecenie!
Do was wszystkich jest chwała, łaska i panowanie!
Nie masz wspólnika!
Dźwięk tego śpiewu (po arabsku) rozlega się echem po ziemi, gdy tysiące pielgrzymów przybywają do Mekki przez tysiące świętych obrzędów.
Dzień 1 pielgrzymki (8 Dhul-Hijjah)
Tawaf to rytuał podczas Umra lub Hadżdż, kiedy pielgrzymi tworzą siedem kół wokół Świętej Kaaby w Masjid Al Haram. Andrew Marcus / Getty Images
W pierwszym oficjalnym dniu pielgrzymki miliony pielgrzymów odprawiają pierwsze rytuały związane z hadżdżem w kompleksie Masjid al-Haram (Święty Meczet), rytuały, które będą powtarzane przez całą podróż. Pierwszy to „tawaf”, w którym pielgrzymi spacerują po Ka'aba („Kostce”), kamiennej świątyni, o której mówi się, że zbudował ją Abraham (po arabsku Ibrahim) i jego syn Ismael (Ismail) około 4000 lat temu. Ka'aba ma cztery ściany i dach, aw jednym rogu na ścianie zewnętrznej znajduje się Czarny Kamień Mekki, w którym Ibrahim złożył Ismaila na ofiarę. Ka'aba jest pokryta czarną jedwabną tkaniną ozdobioną wersetami z Koranu haftowaną złotą arabską kaligrafią: Tkanina jest wymieniana co roku w drugim dniu pielgrzymki. Tawaf pielgrzymi siedem razy chodzą wokół świątyni w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Jeśli pielgrzym znajduje się wystarczająco blisko Ka'aby, może dotknąć Czarnego Kamienia, a jeśli nie, to najpierw podnosi ręce w salutującej dłoni do kamienia. Oficjalne źródła szacują, że ponad 10 000 osób spacerowało po Ka'abie co godzinę podczas pielgrzymki w 2018 roku.
Następnie pielgrzymi wykonują Say'a, biegnąc siedem razy między dwoma wzgórzami Safa i Marwah, upamiętniając poszukiwania wody przez Hagar (Hajira) dla jej syna Ismaila. Dziś wzgórza są zawarte w kompleksie Masjid al-Haram, a rytuał odbywa się wzdłuż długiej, pięknej klimatyzowanej galerii z marmurowymi podłogami; dla tych, którzy nie mogą chodzić, przewidziano ruchomy chodnik.
Następnie pielgrzymi podróżują pieszo lub autobusem z Mekki do Miny, małej wioski na wschód od miasta. Tam spędzają dzień i noc w jednym z 160 000 namiotów dostarczonych przez rząd saudyjski, aby pomieścić 50 pielgrzymów. Namioty są pokryte włóknem szklanym pokrytym teflonem i klimatyzowane, i mieszczą oddzielnie mężczyzn i kobiety. Ludzie modlą się, czytają Koran, słuchają wykładów i odpoczywają na następny dzień.
Dzień 2 pielgrzymki (9 Dhul-Hijjah)
Reza / Getty Images
Drugiego dnia pielgrzymki pielgrzymi opuszczają Minę tuż po świcie, aby udać się na Równinę Arafat, aby zdobyć kulminacyjne doświadczenie hadżdż. W tak zwanym „Dniu Arafata” pielgrzymi wykonują Wuquf, rytuał, w którym spędzają cały dzień stojąc (lub siedząc) w pobliżu Góry Arafat („Góry Miłosierdzia”), prosząc Allaha o przebaczenie i dokonanie błagania. Chłodząca mgła rozpyla pielgrzymów ze specjalnie zbudowanych wież, zapewniając odrobinę wytchnienia od upału. Równina Arafat to miejsce, w którym Mahomet wygłosił kazanie pożegnalne w 632 roku, a Wuquf honoruje to wydarzenie. Muzułmanie na całym świecie, którzy nie są podczas pielgrzymki przyłączcie się do nich w duchu, pościąc na cały dzień.
Po zachodzie słońca w Dniu Arafata pielgrzymi wyjeżdżają i udają się na pobliską otwartą równinę Muzdalifah, mniej więcej w połowie drogi między Arafat i Mina. Tam spędzają noc śpiąc na ziemi pod gwiazdami, modląc się i zbierając małe kamienne kamyki do wykorzystania następnego dnia.
Dzień 3 pielgrzymki (10. Dhul-Hijjah)
Muzułmańscy pielgrzymi rzucają kamieniami w filar przedstawiający diabła w Mina poza Mekką w Arabii Saudyjskiej. Abid Katib / Getty Images
Trzeciego dnia pielgrzymi ruszają przed wschodem słońca, tym razem z powrotem do Miny. Tutaj odprawiają ceremonię Ramiego, podczas której rzucają kamienne kamyki, które zebrali poprzedniego dnia, na trzy filary reprezentujące pokusy szatana. Trzema filarami są Jamrat al-'Aqaba (przy wąskim przejściu al-' Aqaba i największy), Jamrat al-Wusta (środkowy) i Jamrat al-Sughra (mały). Filary są ustawione osobno w dużych zagłębieniach, a uczestnicy idą korytarzem, aby rzucić kamyki.
Rzucając kamienie, pielgrzymi przypominają sobie historię szatana, który zniechęca Ibrahima do przestrzegania Bożego polecenia poświęcenia swego syna. Kamienie reprezentują odrzucenie szatana przez Ibrahima i niezłomność jego wiary. Jest to zdecydowanie najniebezpieczniejszy z rytuałów podczas hadżdżu, napięty i emocjonalny, ponieważ tysiące ludzi rzucają kamykami i nierzadko zdarzają się stemple, więc chorzy lub starsi ludzie zwykle nie uczęszczają, ale raczej czekają do wieczora lub wysyłają kolejnego, aby rzucić kamyki dla nich.
Po rzuceniu kamykami większość pielgrzymów zabija zwierzę (często owcę lub kozę) i rozdaje mięso biednym. Alternatywnie, pielgrzymi mogą kupić kupon na ofiarę od wykwalifikowanej osoby, która poświęci baranka dla każdego pielgrzyma lub wielbłąda na co siódmego. Jest to symboliczny akt znany jako Eid al-Adha (Święto Ofiary), który pokazuje ich gotowość do rozstania się z czymś cennym dla nich, jako wspomnienie Ibrahima, który był przygotowany poświęcić swego syna na polecenie Boga. Po ofierze ludzie są zwolnieni z zakazów, a większość obcina włosy lub goli się na imprezy następnego dnia.
Na całym świecie muzułmanie obchodzą Eid al-Adha w tym dniu. To drugie z dwóch głównych świąt w islamie każdego roku.
Dni zamknięcia pielgrzymki
Abid Katib / Getty Images
W ciągu najbliższych dwóch do trzech dni pielgrzymi wracają do Mekki, wykonują tawaf i sayee oraz piją ze starożytnej wiosny znanej jako Zamzam, podobno stworzonej przez dziecko Ismaila, które płynie do dziś. Dzisiaj woda jest wydobywana ze studni Zamzam, oczyszczana, chłodzona i pompowana do meczetu przez kran. Nie ma żadnych innych wymagań dotyczących wydajności, ludzie mogą robić zakupy w centrach handlowych lub zwiedzać, z wyjątkiem tego, że ostatecznym aktem przed opuszczeniem Arabii Saudyjskiej jest wykonanie ostatniego tawaf.
Pielgrzymi spoza Arabii Saudyjskiej są zobowiązani do opuszczenia kraju do 10 marca w Maharramie, około miesiąc po zakończeniu pielgrzymki.
Po pielgrzymie pielgrzymi często wracają do domu z odnowioną wiarą i otrzymują honorowe tytuły pielgrzymki.
Fundacyjny Mit Hadżdż
Według legendy Allah wysłał Mahometa, aby wykonał hadżdż na pamiątkę wersji Koranu biblijnej historii Abrahama, Hagara i Ismaela.
Abraham jest patriarchą trzech wielkich religii Abrahama świata zachodniego: islamu, judaizmu i chrześcijaństwa. Jak powiedziano w Księdze Rodzaju w Torze, pierwsza żona Abrahama, Sara, nie mogła zajść w ciążę i zaaranżowała, aby Abraham spał ze swoją egipską niewolnicą i córką faraona Hagar, aby miał synów. Hagar miał chłopca o imieniu Ishmael; potem Bóg umożliwił Sobie poczęcie, a ona miała chłopca o imieniu Izaak. Ismael, zwany w księdze Koranu Ismailem, jest przodkiem proroka Mahometa.
Wersja z Księgi Rodzaju mówi, że Sara wyrzuciła Hagara i Ismaela z domu Abrahama i wędrowali przez pustynię. Wersje dostarczone przez uczonych Koranu i muzułmanów są podobne, z tym wyjątkiem, że Abraham (Ibrahim) zabiera swoją żonę Hagar (Hajira lub Hajar) i Ishmael (Ismail) na pustynię, gdzie opuszcza je, wracając do Kanaanu. Pozostawiona na pustyni Hajira desperacko szuka wody dla swojego syna, biegnąc między dwoma wzgórzami zwanymi Safa i Marwa. Upada i modli się do Allaha o wybawienie. Ismail uderza stopą w ziemię i znajduje źródło (później zwane Zamzam), a oni zostają uratowani i znajdują miasto Mekka.
Ibrahim powrócił do Hajiry i Ismaila i ciesząc się, że przeżyli próbę, Ismael i Ibrahim zbudowali w tym miejscu świątynię (Ka'aba). Koran mówi, że Abraham musi poświęcić swego syna; Islamscy uczeni twierdzą, że synem jest Ismail (Genesis mówi, że synem był syn Sary Izaak). Diabeł kusi Ibrahima trzy razy, mówiąc mu, że nie powinien poświęcać swego syna, ale Ibrahim trwa. Zanim zdoła zabić swego syna, Allah interweniuje i dokonuje się nieokreślonej „wielkiej ofiary”.
Roczne daty PIgrgrimage
Hadżdż odbywa się zawsze między ósmym a dwunastym dniem Dhul-Hajjah (arabski „miesiąc pielgrzymki”), który jest ostatnim miesiącem w muzułmańskim kalendarzu księżycowym. Dopasowywanie dat gregoriańskich nie jest dokładnie przewidywalne z roku na rok.
Kalendarz muzułmański (lub kalendarz Hijiri) służy do określania dat wydarzeń i obrzędów religijnych, a czas w miesiącach opiera się na obserwacjach astronomicznych - islamscy astronomowie i matematycy są znani ze swojej świetności. Każdy nowy miesiąc może rozpocząć się dopiero wtedy, gdy woskujący półksiężyc zobaczy się wkrótce po zachodzie słońca. Kalendarz księżycowy jest o 11 dni krótszy niż kalendarz słoneczny, więc każdy festiwal rozpoczyna się 11 dni wcześniej w roku niż w roku poprzednim. Data pielgrzymki, która przypada w ostatnim miesiącu księżycowym, nie jest ustalona, dopóki wiarygodne ciało - w tym przypadku, Sąd Najwyższy Arabii Saudyjskiej - nie ujrzy nadciągającego półksiężyca na niebie wkrótce po zachodzie słońca 29 dnia Poprzedni miesiac. Jeśli niebo jest zasłonięte chmurami lub innymi siłami astronomicznymi, nowy miesiąc musi rozpocząć się dzień później.
W celach finansowych i biznesowych, a nie polegając na obserwacjach wizualnych, Arabia Saudyjska opiera swój kalendarz na obliczonym astronomicznym księżycu. Islamski kalendarz tabelaryczny ma 354 dni i jest podzielony na 12 miesięcy z ustalonymi długościami i korektami na lata przestępne. Ale dokładny dzień rozpoczęcia pielgrzymki wciąż nie jest określony, dopóki osiem dni przed rozpoczęciem pielgrzymki nie będzie.
Szacowane daty gregoriańskie na kilka następnych lat zostały obliczone przez kilka źródeł, ale nie pokrywają się, a daty są wstępne.
Współczesne zmiany w pielgrzymce
Jasmin Merdan / Getty Images
W 1950 r. Tylko 100 000 osób uczestniczyło w pielgrzymce; ludzie byli zniechęcani do robienia zdjęć, a nawet skonfiskowano aparaty fotograficzne. Zatem, tak jak teraz, hadżdż jest wymogiem, jest piątym filarem islamu, i każdy muzułmanin musi to zrobić, jeśli jest zdrowy i wystarczająco bogaty, aby odbyć pielgrzymkę w wieku dorosłym. Jednak wraz z postępem nowoczesnych autostrad i lotów lotniczych, coraz więcej osób podróżuje więcej niż raz.
Oprócz skomplikowanej struktury logistycznej, która obejmuje wizy i kontrolę tłumu, szczegóły bezpieczeństwa, jednostki GPS i kamery bezpieczeństwa, rząd saudyjski stworzył Mekkę jako globalny rynek, a Święty Meczet stał się miejscem, gdzie dziesiątki tysięcy ludzie mogą wykonywać tawaf jednocześnie.
Uczestnikami hadżdżu 2018 były prawie równe liczby mężczyzn i kobiet; ludzie zwykle przynoszą swoje dzieci i telefony komórkowe, a wielu blogów lub transmituje na żywo wydarzenia, gdy ich doświadczają. Pielgrzymi nadal muszą chodzić, jeśli mogą, nadal śpią na zewnątrz w Mina i nadal stoją lub siedzą na Równinie Arafat: ale współczesne rozproszenia zastąpiły niektóre trudności wczesnego hadżdż.
Źródła
- Amanullah, Shahed. „Hadżdż 2.0: Wpływ technologii na muzułmańską pielgrzymkę”. Georgetown Journal of International Affairs 10.2 (2009): 75 82. Wydrukować.
- Clingingsmith, David, Asim Ijaz Khwaja i Michael Kremer. „Szacowanie wpływu hadżdż: religia i tolerancja w globalnym zgromadzeniu islamu”. Quarterly Journal of Economics 124.3 (2009): 1133 70. Wydrukować.
- Din, Abdul Kadir Haji. „Skutki ekonomiczne muzułmańskiej pielgrzymki z Malezji”. Współczesna Azja Południowo-Wschodnia 4.1 (1982): 58 75. Wydrukować.
- Gatrad, Abdul Rashid i Aziz Sheikh. „Hadżdż: podróż życia”. BMJ: British Medical Journal 330.7483 (2005): 133 37. Wydrukować.
- Ladjal, Tarek i in. „Azjatyckie trasy hadżdż: odbicie historii i geografii”. Middle-East Journal of Scientific Research 14.12 (2013): 1691 99. Wydrukować.
- Ryad, Umar. „O jego osiołku na górę raf t: Dr. Van Der Hoog i jego hadżdż do podróży do Mekki.” Hadżdż i Europa w epoce imperium . Ed. Umar Ryad. Brill, 2017. 185 216. Wydrukować.
- Williams, Jennifer. „Hadżdż, islamska pielgrzymka do Mekki, wyjaśniona nie-muzułmanom”. Kultura Voxów. 20 sierpnia 2018 r. Sieć.
