Czym jest rzeczywistość? Słowniki mówią nam, że rzeczywistość to „stan rzeczy, jakie istnieją”. W buddyzmie mahajany rzeczywistość jest wyjaśniona w doktrynie Dwóch Prawd.
Ta doktryna mówi nam, że istnienie można rozumieć zarówno jako ostateczne, jak i konwencjonalne (lub absolutne i względne). Konwencjonalna prawda to sposób, w jaki zazwyczaj postrzegamy świat, miejsce pełne różnorodnych i charakterystycznych rzeczy i istot. Ostateczna prawda jest taka, że nie ma żadnych charakterystycznych rzeczy ani istot.
Stwierdzenie, że nie ma żadnych charakterystycznych rzeczy lub istot, nie oznacza, że nic nie istnieje; mówi, że nie ma różnic. Absolutem jest dharmakaja, jedność wszystkich rzeczy i istot, niezamanifestowana. Nieżyjący Chogyam Trungpa nazwał dharmakaję „podstawą pierwotnego nienarodzenia”.
Zmieszany? Nie jesteś sam. Nauka „zdobywania” nie jest łatwa, ale ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia buddyzmu mahajany. Poniżej znajduje się bardzo podstawowe wprowadzenie do Dwóch Prawd.
Nagarjuna i Madhyamika
Doktryna Dwie Prawdy wywodzi się z doktryny Madhjamiki z Nagarjuny. Ale Nagarjuna czerpał tę doktrynę ze słów historycznego Buddy zapisanych w Pali Tripitika.
W Kaccayanagotta Sutta (Samyutta Nikaya 12.15) Budda powiedział:
„Ogólnie rzecz biorąc, Kaccayana, ten świat jest wspierany przez (przyjmuje za swój cel) biegunowość istnienia i nieistnienia. Ale kiedy widzi się powstanie świata takim, jakim jest właściwie z właściwym rozeznaniem, „ nieistnienie „w odniesieniu do świata nie ma miejsca dla jednego. Gdy ktoś widzi upadek świata takim, jakim jest on właściwie z odpowiednim rozeznaniem, „ istnienie ”w odniesieniu do świata nie występuje u niego”.
Budda nauczał również, że wszystkie zjawiska manifestują się z powodu warunków stworzonych przez inne zjawiska (powstawanie zależne). Ale jaka jest natura tych uwarunkowanych zjawisk?
Wczesna szkoła buddyzmu, Mahasanghika, rozwinęła doktrynę zwaną sunyata, która sugerowała, że wszystkie zjawiska są pozbawione esencji. Nagarjuna dalej rozwijał sunyata. Widział istnienie jako pole nieustannie zmieniających się warunków, które powodują niezliczone zjawiska. Ale niezliczone zjawiska są pozbawione esencji i przyjmują tożsamość tylko w odniesieniu do innych zjawisk.
Powtarzając słowa Buddy w Kaccayanagotta Sutta, Nagarjuna powiedział, że nie można prawdziwie powiedzieć, że zjawiska albo istnieją, albo nie istnieją. Madhyamika oznacza „środkową drogę” i jest środkową drogą między negacją a afirmacją.
Dwie prawdy
Teraz dochodzimy do Dwóch Prawd. Rozglądając się wokół, widzimy charakterystyczne zjawiska. Pisząc to, widzę na przykład kota śpiącego na krześle. W konwencjonalnym ujęciu kot i krzesło to dwa odrębne i odrębne zjawiska.
Ponadto oba zjawiska mają wiele części składowych. Krzesło wykonane jest z tkaniny i „wypychania” oraz ramy. Ma oparcie i ramiona oraz siedzisko. Kot Lily ma futro, kończyny, wąsy i narządy. Części te można dalej zredukować do atomów. Rozumiem, że atomy można jeszcze jakoś zredukować, ale pozwolę fizykom to rozwiązać.
Zwróć uwagę na sposób, w jaki język angielski powoduje, że mówimy o krześle i Lily, jakby ich części składowe były atrybutami należącymi do natury. Mówimy, że krzesło ma to, a Lily ma to. Ale doktryna sunyata mówi, że te części składowe są pozbawione własnej natury; są tymczasową zbieżnością warunków. Nic nie ma futra ani tkaniny.
Co więcej, charakterystyczny wygląd tych zjawisk - sposób, w jaki je postrzegamy i doświadczamy - jest w dużej mierze tworzony przez nasz własny układ nerwowy i narządy zmysłów. A tożsamości „krzesło” i „Lily” są moimi własnymi projekcjami. Innymi słowy, są to charakterystyczne zjawiska w mojej głowie, a nie w nich samych. To rozróżnienie jest prawdą umowną.
(Zakładam, że Lily wydaje mi się wyróżniającym fenomenem, a przynajmniej kompleksem wyróżniających się zjawisk i być może rzutuje na mnie jakąś tożsamość. Przynajmniej nie wydaje się, że myli mnie z lodówką. )
Ale absolutnie nie ma różnic. Absolut jest opisany słowami jak bezgraniczna, czysta i doskonała . I ta nieograniczona, czysta doskonałość jest tak samo prawdziwa w naszym istnieniu, jak tkanina, futro, skóra, łuski, pióra lub cokolwiek innego.
Ponadto rzeczywistość względna lub konwencjonalna składa się z rzeczy, które można sprowadzić do mniejszych rzeczy, aż do poziomów atomowych i subatomowych. Kompozyty kompozytów kompozytów. Ale absolut nie jest kompozytem.
W Sutrze Serca czytamy:
„ Forma jest niczym innym jak pustką; pustka niczym innym jak formą. Forma jest dokładnie pustką; pustka dokładnie formą ”. Absolut to krewny, krewny to absolut. Razem tworzą rzeczywistość.
Często zamieszanie
Kilka typowych sposobów, w jakie ludzie źle rozumieją Dwie Prawdy -
Po pierwsze, ludzie czasami tworzą prawdziwą fałszywą dychotomię i myślą, że absolut to prawdziwa rzeczywistość, a konwencjonalność to fałszywa rzeczywistość. Pamiętaj jednak, że są to dwie prawdy, a nie jedna prawda i jedno kłamstwo. Obie prawdy są prawdziwe.
Dwa, absolutny i względny są często opisywane jako różne poziomy rzeczywistości, ale może to nie być najlepszy sposób na opisanie tego. Bezwzględne i względne nie są oddzielne; ani jeden nie jest wyższy ani niższy od drugiego. Być może jest to nijaki semantyczny punkt, ale myślę, że poziom słowa może spowodować nieporozumienie.
Going Beyond
Innym powszechnym nieporozumieniem jest to, że „oświecenie” oznacza, że porzuciłeś konwencjonalną rzeczywistość i postrzegasz tylko absolut. Ale mędrcy mówią nam, że oświecenie faktycznie wykracza poza oba. Patriarcha Chan Seng-ts'an (zm. 606 n.e.) napisał w Xinxin Ming (Hsin Hsin Ming):
W chwili głębokiego wglądu
przekraczacie zarówno wygląd, jak i pustkę.
A trzeci Karmapa napisał w Modlitwie życzącej osiągnięcia ostatecznej Mahamudry:
Obyśmy otrzymali nieskazitelne nauki, których podstawą są dwie prawdy
Które są wolne od skrajności wieczności i nihilizmu,
I poprzez najwyższą ścieżkę dwóch akumulacji, wolną od skrajności negacji i afirmacji,
Obyśmy otrzymali owoc wolny od skrajności któregoś z nich,
Mieszkanie w stanie uwarunkowanym lub w stanie spokoju.
